Alle inzendingen over ebbe en vloed

dans dans voor mij hier op de grens van het getij je bent mijn ebbe en vloed de schelp die op het strand zich vlijt het parelmoer waarin ik naar je kijk als je voor de eeuwigheid met mij vrijt…

ik ga naar zee kom je mee vroeg zij langs de schuimkraag op het strand vindt je mij in een glooiing van fijn zand vlakbij veelkleurig streek een vlinder op haar dij ik ben niet kleurenblind lachte zij ik ben als ebbe en vloed zei hij ik ben lenig als de wind zei zij.…

tot het licht hebt Gij geroepen de sterren ontsteekt Gij in stilte U bent de cartograaf van hemel en aarde de zeeën in druppels verdeeld ebbe en vloed wachten op de dageraad mond op mond de eerste mens beademd Gij telt de tijd en de haren op mijn hoofd…

Vogelenzang en eeuwig water, altijd weer ebbe en vloed maar diep besef van de Ene die allen in allen begroet. Hartslag die duurt maar rustig wordt als het water golvend en kabbelend slechts nu, nu.... niet later. .…

Ons leven is een ebbe en vloed van ooit bereiken van wat de ziel vervult en leven geeft. Na één moment van pure zaligheid zal blijken dat wat ons draagt en blijvend toekomst heeft voor weemoed en verdriet hier spoedig weer moet wijken, - opdat ons hart nog meer gegeven leeft?…

De wereld is maar ebbe en vloed; Niets blijft bestendig voor 't verlopen, Wijl alle ding veranderen moet. Niets is er vol verzekerdheid; Niets is volstandiger bevonden, Dan zelve d'onvolstandigheid, Mits alles steunt op losse gronden, In 't eind, is alles ijdelheid.…

M’n fiets dat is het daveren van de zon, Die heur wonne over de wereld spon En spint; dat is het spelemeien Van ebbe en vloed der zonnetijen. M’n fiets dat is een foor van lichten, Zoveel dwarlende schichten Die draaien door elkaar: De kermis van dit jaar.…

Een vogel klapwiekt hoog boven de bomen die nu nog zonder groene blad'ren zijn - hij vliegt zo vrij en blij en zonder pijn alsof het leven enkel hoeft te dromen - maar plots komt er een donk're wolk voorbij en fluistert over 't wisselend getij.…

Van u gelijk de zee van u gescheiden, ben 'k ebbe-en-vloed die door uw adem streeft, maar 'k weet hoe 't geurend glanzen der getijden over 't gelaat van tij, van wijke leeft.…

jouw voetafdruk in het nat zand Liet me weten dat je hier ergens was maar uren later waste het spoelend zeewater die waarnemeing volledig van het strand!…

Alle wel en wee is maar vloed en ebbe. Ik wil niets meer hebben en leg de schelp weer neer bij de zee.…

je ligt allicht voor alle eeuwigheid in 't stof der dagen te wachten tot de zon nog één keer je genade geeft blootvoets kaal geschoren verminkt tot in het bot gebroken de zee tot troost bij ebbe en bij vloed beweent je kroost.…

IJdel zijn treuren en verheugen, Des harten durende ebbe en vloed, - Want leed en liefde zijn maar vleugen Van de eeuwge vlam, die teert en voedt. Wij zien de kringloop der seizoenen, En hoe uit ieder morgenrood Een blanke dag deint, en het groenen Van 't lover uitgeelt in de dood.…

Zaagt ge nooit van gaan en komen, Ebbe en vloed de vaste regel, Nu in harten, dan in stromen? Want dat schonk een god op zegel, Koopbrief van uw tijdgedragen, Etherhel en bloedwarm leven.…

Sinds volgde eeuwige ebbe en vloed uw stander, Dien gij plantte tot in 't uiterst Rijk. Schoon zich dwaasheid duizend-werf verander', Echter blijft zij steeds zich zelf gelijk.…

wandelen met droge voeten eerder overspoeld door golfslag en gemoed zout en nat geuit het trekt zich terug zeeën van tijd modderzand, het wordt vloed ik wil vooruit mijn schoenen lopen vol…

Zijn schip trotseert koppige golven die hem schuimbekkend vervoeren naar gapende muilen die verbolgen hun helse zwavelnev’len boeren uit een vloed van tijd gedolven wiens stromen wurgend snoeren om van het ebben lucht te kolven tot eeuwig gittering gaat floeren doelbewust wendt hij de steven koerst naar de kille bondgenoot willig volle…

Zelfs het doosje met momenten brengt vandaag slechts weemoed die ook de vloed niet ebben laat.…

als een fonkelnieuw beginsel hangt als gesponnen suikerspinsel het ochtendlicht tussen de bomen de draden zo precies geweven als in een ragfijn spinnenweb de puurheid overvalt me, ik heb het zo nooit eerder waargenomen het teer verspreide licht herken ik uit een voorbestaan waar eeuwigheid en tijd als vloed en ebbe samengaan ik ben een…

De zee ik heb 'r lief het ebben en de vloed nat zand onder m'n voeten Er is geen enkel moeten alleen de branding en de koele stroom En uit de zee verrijst m'n droom: een vrouw,meermin half vis Ik word verliefd word smoor hals-over-kop Ik weet sinds kort wat het is: geen enkel aquarium van groot formaat voor handen Is m'n…

Ons leven is een gaan en komen, een ebbe vaak en soms een vloed, en ieder mens heeft zo zijn dromen, slechts liefde maakt dit alles goed.…

Als de zee stil ligt en de waters wandelen dan is het ebbe.…

Waar het tij zich keert de vloed me neervlijt als een drenkeling aan de warme witte ebbe-stranden van liefde. Waar ogenblikken zich in eeuwigheid vertalen verlatenheid een zegen is en wind oor-strelend als liederen van liefde.…

zoals de wegtrekkende zee in snokjes stuiptrekgewijs afstand neemt van strand en vasteland zo neem ik afstand van jou: de vloed is uitgewoed de tsunami van passie passé tijden van ebbe strekken strand tot arena voor verbaal gevecht beslecht in afweer en afkeer in ijzige kilte ontvouwt zich beklijvend besef van schrijnend gebrek aan…

Uit elke vrouw wordt een man gebaard met week vlees en bloed in de mond gespeend met melk en zorgen bezwaard schuift hij zijn klamme buik naar de afgrond En wanneer het ebben komt na de vloed liggen ze op een hoop benen en bekkens gewis komt de koude wind tussen ’t wasgoed het venijn met vuur de adem in de kwintessens Waarna veel napraat…

Het kan zomaar gebeuren dat je ineens gaat huilen; Omdat je je herinnert aan de periode toen het niet kon; Dus eerst de herinnering langzaam laten ebben; Wacht rustig op de Zon. Alles vloeit niet meteen weg; Beseffend dat na eb ook weer vloed ontstaat; Leer met dit gegeven om te gaan; Rust eerst verstaat.…

Gedachten gevoelens en belevingen zijn verweven in ons zijn ze komen en ebben weer weg onzichtbaar als de wind maar altijd aanwezig ook in pijn…

hier had ik willen fulmineren hier had ik mij tegen alles willen keren ik ben gestrand en aangeland op golven van weemoed zuigend ebben mijn voeten weg in overvloed…

Wazige slierten Herinneringen Van toen ebben weg Zoute tranen Van nu Wellen op Ik ril Van de pijn Vanbinnen Alles vervaagt Alles vergaat Enkel de liefde blijft over…

Zit ingebakken in het vocht dat chemisch aanzet tot... maar hij is rustelozer geeft zichzelf privileges één als jager stelt zich aan als zot en spreekt in kreten zij wacht op zijn bezinning of gaat aan hem voorbij terwijl hij blind voor haar signalen alsmaar kwijlt dat windt haar op vindt hij…