Alle inzendingen over ebbenhout

mijn blik glijdt over het glanzend marmer van je gitzwart aangezicht de zon slijpt in fraai ebbenhout je gave gladde huid omsluierd is je leest de weelde van je heupen wiegt zich in je lach een gouden klip een loflied aan je oor je buigt je hals naar voor de pracht van je gezicht snijd ik in sierhout als gedicht.…

Een beeltenis van blinkend ebbenhout een koolzwart profiel een ingehouden blik stil op de verte lava die nog ziedt…

Er staat een bambi van ebbenhout voor het melkglas van mijn raam het staat er slank en niemand die het weet wie het tot in zijn flank zo teder sneed…

ebbenhout en ivoor prachtig, zij aan zij op mijn toetsenbord en piano konden mensen maar zo in harmonie samen leven niet kijkend naar kleur..net als ik met open mind de mensen die zich beperken in denken of het juist uitschreeuwen daar heb ik niets mee.…

prachtig, zij aan zij op mijn toetsenbord en piano konden mensen maar zo in harmonie samen leven ebbenhout en ivoor niet kijkend naar kleur..net als ik met open mind de mensen die zich beperken in denken of het juist uitschreeuwen daar heb ik niets mee.…

Ebbenhouten voet gericht, naar voren wijzend, naar de kast, hoe het zou MOETEN ZIJN. pijn omdat ik weet, dat het bij ons NOOIT ZO ZAL ZIJN.…

Wie oma en de wolf niet weet te scheiden Die weet van binnen: ik zit hier goed fout De vrouw met haar zo zwart als ebbenhout Zal het populariteitsproces gaan leiden Het onderbuikgevoel wordt minder sterk De jager moet hoognodig aan het werk…

ik sleep de zonsondergang tot vlak achter je hoofd je haar lijkt wel van ebbenhout in de waaier van rood licht de lucht trilt en weeft zich teder rond je zachte huid ik raak je aan, je heupen raak verstrikt in je armen zeewater bubbelt als champagne…

in mij regent het zoals het zal zijn van na mijn dood het levensbrood gedoopt in wijn de smaak van zuur azijn verwijld gevlucht in oneven dagen snijdt de wind en blijft aan me zagen een ebbenhouten doos met wat koper beslag oogt zeer broos gezien vanuit het kleine gelag…

aanraakten ebbenhout ter aarde vrij licht flatterend de eenzaamheid aardbeigouden doorheen zo'n moeilijke tijd wenend dreigen parels te bevriezen parelmoer schittert het verdriet tussen zwerfkeien, viel het laatste groen bekoort het warme ebbenhout de aarde niet dekt groetend stoffelijk overschot vertoont vaak diepbronzen toon kapot…

Zweetdruppels parelen van een ebbenhouten huid op die van ivoor twee paar donkere ogen ontmoeten elkaar in de hartstocht van het moment lezen liefde als handen en voeten elkaar krullend omhelzen in een woeste dans zweet parelt en warme tranen genieten………zij …hij…wij…ik…jij het wordt lente fluistert de wind koelte door het geopende…

Aan de ranke rechte rug, de glimmend opgepoetste iets te hoge herenfiets, de ijsmuts op de ebbenhouten kop? Ik glimlachte; dat hij geen Nederlander was zag ik meteen toen hij - geheel onaangepast - zijn hand uitstak!…

haren van het slakkenhuis tonen wringen binnen hun maat elke tel volgt de harstslag elke ademstoot een zin ik struikel over kwinten en kwarten één noot hupt over de maatstreep heen het galmt door een gepolijste kast tussen kin en schouder geklemd paardenhaar strijkt over schapendarm mijn vinger krult om de kam de top vindt de ebbenhouten…

allerhande als dwerg en prins, die duw jij heel eenvoudig van het puntje van je troon, zo wit mijn vest ook is zingt warm daaronder blote huid tot hoon van wie mij spot en kan ‘k niet altijd jouw verlangen helemaal bedekken blijft toch de liefde ons een huis en in de hitte van ons bloed mag ik het leven smaken en donker zwart als ebbenhout…

Wit sneeuwwit wit van ei witlof netjes in een rei bloemkool wit van het oog meringue sneeuwklokje madeliefjes in de wei wit hemd wit kleed wit van de pijn trouwen in het wit zwart kool raaf braambessen kraaien zwarte das zwarte auto bv passat ebbenhout zwarte beer zwart pak zwart van verdriet trouwen in het zwart zwart-wit schaakbord…

meanderende lokroep van rode aarde ontsproten uit jouw schoot land van wanhoop en van hoop onder medogenloze zon ben ik de mankepoot die struikelend en dansend naar ebbenhouten heupvleiende geoliede vrouwen haar melkwitte stijfgeslagen lichaam in stinkende stoffige stad de ruimte laat terwijl sabar en djembee onbehouwen opzwepend ritme…

hand in hand oog in oog laat ons dromen rivieren vol met wilde stromen laat onze lippen laven drinkend uit de blauwe bron mijmeringen zo zoet tot in ons diepste wezen door te dringen helder als een melodie geëtst uit ebbenhout klinkt de dwarsfluit door het dal van beloftevolle dromen in stille maneschijn wachten lotusbloemen…

ebbenhouten parket knarst piept plooit en trilt alsof mijn kamer zwetend buiten staat en bonkend verlangt naar een vasttapijt van stoom ontspanning adem frisse lucht een vergruizelde geest zeemt rondjes zwaait in de deuropening gaapt me aan alsof ik het ben die binnenval ik had je niet verwacht dit is mijn huis daarom hij verklaart…

Liefdevol heeft de ruwe natuur je ebbenhout gezoent. Soms glanst je huid, voelen krullen nat van de regen. Regen toonde je misleidend zijn ondoorgrondelijke wegen, de plek waar je hut vroeger stond. Het tropische klimaat van Uganda, maakt je een met de natuur lieve kleine zwarte parel.…

traliehekken langs ieder balkon; streepjescodes in babylon en etnische stapeling in de zon lakens als een witte vloed uitbundig vlaggend wasgoed aan lange rekken geknepen; op de wind zeilende schepen in een opgeblazen badje een ebbenhouten schatje de zwarte haartjes vast in een kroeskrullen kwast schuin boven voor de woning benen met…

'Wie schrijft, schrijv' in de geest van deze zee of schrijve niet; hier ligt het maansteenrif dat stand houdt als de vloed ons overvalt en de cultuur gelijk Atlantis zinkt; hier alleen scheert de wiekslag van het licht de kim van het drievoudig continent dat aan ons lied de blanke weerschijn schenkt van zacht ivoor en koolzwart ebbenhout…

De huizen kregen een valse schijn van schoonheid of ze van ebbenhout zijn met lijsten vlammend van goud, ivoren balken geel en oud. En vrouwen kwamen uitsteken het hoofd uit ramen, ze keken en spraken wat woordjes fijn en vals zooals munten zijn.…

* akanth - zuid-europese plant met sierlijk krullende bladeren * luiken - sluiten, dichtdoen * langen - toesteken * ambrosisch - goddelijk * tuisen - spelen, bedriegen * gants - geheel en al * beschaûwend - overschaduwend * ebben - van ebbenhout > donker * amber - welriekende, liefelijk geurende (vloei)stof…