Alle inzendingen over echo OR Hartstocht OR Weten

ja het doet ertoe wat komt en blijft hangen als avondlicht de lange aftiteling van een gedicht het naspel waarin je verschijnt en langzaam weer verdwijnt het eind van de dag de echo van het licht een laatste oogopslag…

De echo van je verleden komt altijd terug…

Mooie beelden aan me voorbij zie komen dan is het net of ik een echo hoor klinken met bekende stemmen uit een ver verleden ze komen mee op de vleugels van een vogel die wordt gedragen op golven van de wind ik vang ze op voel me weer even: een kind.…

ben doodop mijn geest doolt door het niets murw geslagen kom ik ten ijs stuurloos de kilte trotserend onder mij het donkere niets krakend en steunend hoor ik met beangstigend geluid de echo het verleden peilen met onder elke bladzijde mijn paraaf... Elinora, 22 december 2010…

geuren zoet komen tevoorschijn vanachter een muur Zij die deze nacht de tekst godzijdank waarachtig leest Tussen ruimtes ligt een verscholen tijd centrum in dit labyrint maakt eindelijk vrij Pretogen breken kettingen en keten en niemand die nog lijdt golven breken een laatste keer in het onderbewustzijn vanaf vandaag vliegt enkel nog een echo…

Stoffelijk niet van deze wereld verankerd in hart en nieren levendig in volle weerbaarheid, geen diepe smart, een sterke eigenheid valt niet uit de toon onmiskenbaar consequent voorafgaand aan een zekere dood ontsproot zich het dichterlijk talent een eigenschap waarvan iedereen genoot waarin een creativiteit wordt herkent had hij niets…

Ik hoor de echo van het heden Die mij vertelt wat ik nu moet doen Maar ik zie ook een schaduw naar het verleden Die mij herinnert aan wat ik heb gedaan De echo is luid en duidelijk Hij geeft me richting en kracht Maar de schaduw is zacht en vaag Hij maakt me soms angstig en zwak De echo en de schaduw zijn beide deel van mij Ze vormen mijn identiteit…

een woord dat hartstocht en lijden verbindt het verhaal van lijden van een mens de zin van zijn lijden eeuwenlang onderwerp van discussie met een hartstocht soms zo groot groter dan voor het leven zelf meer dan de mysterie van dit leven willen we weten over het mysterie van de dood de onvermijdelijke dood waar…

De dichters weten wat zij niet weten. Zij spreken in hun vreemde taal; zij gaan de dood in tot het begin; zij ontdekken leven - en zien de wereld aan met hun hartstochtelijke onschuld en veranderen de aarde in de werkelijke aarde.…

lopen we nog eenmaal naar het bos het is vandaag de dag van nieuwe ochtend opnieuw beginnen in hartstocht van het woord een nieuwe lichting letters voor het licht.…

Liefdevol gekust Liefdevol berust in het onmogelijke Hartstochtelijk omarmd hartstochtelijk verwarmd voor even Liefdevol gevoeld Liefdevol bedoeld Toen ging je...…

Daar zeker wist te weten “er is een hart dat voor me klopt.” Als je afnokt kijk dan niet nog even om laat noch de kwestie langer zweven als het geen leven meer kan geven Beter je toekomst te zeggen, “ik kom” dan dat je in het verleden stokt. Als je `m smeert blijf dan niet langer dralen neem vol overtuiging de benen.…

Dit moment van hartstocht doorklieft mijn hoofd, rilt langs mijn schouders, brult in mijn buik, ontspoort mijn lendenen, hervormt mijn lichaam, laat mijn huid branden, en ik laat je toe... onstuimig en teder, puur en hard, in mijn wereld, de hemel voorbij.…

oude doos Beste beelden en emoties, tomeloos En het kon nog langer worden uitgebreid Eigenlijk probeerde ik nog veel te veel In de korte regels van een blij sonnet Bij elkaar te proppen, zinnen dichtbezet En, geloof me, toch was elk woord essentieel Wie kan zich beperken tot de kortste zin Zich nog houden aan een waardevol begin Als de hartstocht…

't was eerst maar een spel werpen met bloempjes spelen met woorden eerst een beetje eigenliefde dat we ontwaarden in elkanders ogen waarin we steeds dieper konden verzinken de kalme golfslag die 't zandstrand kuste werd geleidelijk opgejaagd door westenwind en schuimtoppende baren verhieven zich en 't water spatte vermengde zich…

Je sleept me mee naar een wereld van gevoel zonder woorden, je weet wat ik bedoel die echte hartstocht, dat maak jij in mij vrij. Dat intieme is er alleen tussen jou en mij!…

Passie, Jouw lichaam zo volmaakt. Glijdt zacht onder mijn hand. Elk gevoel in mij is ontwaakt. Mijn zinnen staan in brand. Twee mensen zoeken elkaar. Op de drempel van liefde en wellust. Lichamen strelen, vinden elkaar. Intens worden deze geblust. Vonken spatten in een vurige vulkaan. Ik kus je ronde borsten je buik je gezicht. Totdat…

Pupillen die verwijden Handen die langs mijn borsten glijden Je adem die van opwinding stokt De rest van je lichaam dat mee rilt en schokt Je vingers verkennen mijn geheime plekjes Mijn tepels worden verwend met langzame lekjes Mijn onderbroekje wordt stilaan door en door nat Ik weet niet meer waar, hoe of wat Je trekt mijn broekje naar…

Het werd geraakt door iets wat plotseling zomaar kwam, Wat ik nooit had willen weten of wat ik eerder had geloofd. Mijn gevoelens zijn vaak dubbel en tegenstrijdig, Wil vaak teveel maar soms ook te weinig. Plots kwam jij in mijn leven en opende mijn ogen, Het voelde zo vertrouwd, zo goed en o zo fijn.…

Zijn rug gekromd als 'n gespannen boog zijn zweet gemengd met speeksel druipend van z'n lijf, wat was het heet! Met open mond en pap in de benen bedreef hij zijn liefde voor allemans schandaal kreunend en steunend, op zijn armen leunend, keek hij omhoog en dacht: "Waar is m'n bed!" maar wilde toch de eerste zijn boven op de Tourmalet…

Haar vrouwelijkheid, Zacht als fluweel Ik zou haar daar willen kussen Haar borsten, Lonkend als het struweel Waarin ik mijn hartstocht Zou willen blussen Ogen, die flonkeren En zich verdonkeren Bij zoveel intimiteit Schaduwen die flakkeren Handen die aanwakkeren Een geest, Die danst en die lijdt!…

Ga je met me mee? Heerlijk lopen struinen Langs polderplassen Door bossen en de duinen Ongegeneerd staren In hoge wolkensculpturen Momenten, die onverwacht Een eeuwigheid kunnen duren Genieten onder bladerdaken Nevel door de zon belicht, diffuus Verdronken in ons samenzijn Waar tijd, noch haast Gelden als excuus Bewonderen de spiegelingen…

geblazen kushand - zie, de kracht van de liefde - velt boom van een vent…

tot jij verlangen werd een valkuil voor een bloedend hart onze voorhoofden tegen elkaar lippen onbereikbaar ver Alsof we hart en ziel konden delen in de enige gedachte, die je had mijn naam op een sneeuwwit kleed Zo verliefd dat je me overal zocht jezelf vele keren verloor en dwaalde me niet kon vinden Je begon te schreeuwen tot de echo…

jouw ogen vol vuur slaan vlammen in mijn bodem brandend de liefde…

lente viert hoogtij opborrelende driften lokroep van natuur…

in een stille stille ruimte diep in de gedachte voelt het anders aan waarom is het tweeluikig bij het voelen van emoties en het uitdrukkend zeggen hoe kunnen gedachte en emoties zo complex en toch zo verscheiden zijn zo hartstochtelijk blijven zoeken naar de juiste wegen is de kruising tot emotie en gedachte, want passie en verlanging…

hartstocht... armen om elkaar heen geslagen de dagen niet meer alleen te zijn elkaar te mogen zien, inmens, zo klein lichamen samensmeltend, in elkaar. Samen dansend, iedere wals op muziek ieder opeenvolgend nummer, nummeriek.…

ik met je vrij laat mij maar ‘t schoonst overkomen Neem mij in je armen, verlangde zij laat mij weten dat ik word genomen Weet, ik draag niets meer van kledij laat nu toch je liefde tot mij stromen…

waar hart en oog en streling samenkomen vergrijpen vurige tongen zich aan smeulend vuur de tweekamp tussen hunkering en waan stuwt hartstocht op tot vruchtbaar samenspel, de rede groet de geest kan niet weerstaan het fel begeren, uitzinnig kraait de rode haan in driftig bloed het willig vlees als brandend braambos, wie buigt er voor…