Alle inzendingen over echo OR Hartstocht OR Weten

Neem maar het sprei voor twee ik slaap vannacht alweer bij jou Heerlijk zo samen in de bedstee bij het meisje van wie ik zo hou Kies toch je mooiste pyjama uit ik wil jou het verleidelijkst zien Je liefkozen over je zachte huid jou nemen, wel een keer of tien Draai maar onze lamp tot zacht zodat ik je in de schemering zie In ’t maanlicht…

ik vertel of droom in het gras drijven op jouw wolk zuchten, zij aan zij wij zijn een samen zijn we te leen altijd toeven in mei de woorden gemeen je gaat ver de morgen vooruit dat hoort ook zo ik verlang naar je mijn kunstige bruid mijn handen raken je ziel mijn mond spreekt de tong likt mijn lijf doorweekt met verlangen een echo…

Bevlogen tranen voelen in een regenbui als een warme douche.…

Hartje winter, we waren op elkaar lagen vaak dubbel enkel en alleen over de twijfelaar die bodemloos een latrelatie in de weg stond was het ik of jij of jij en ik we hadden in een gat kunnen vallen ons verbonden voelen met dons op dons een warm nest vol kippenvel maar we zijn geen rendieren dus gaf ik jou een springveer je kwam er…

In de echo van de stilte Zit veel meer stilte dan in stilte alleen Die echo is niet kil, niet koel, maar ‘cool’ De nagalm, echo van die stilte Verzilten je zout in zoet Versterkt je dijken tegen overstromingen Van emoties, kwellingen, opwellingen Ben ik soms toch bang, heb ik angst Dan stort ik mij in die stilte en met name In de echo van…

de mensheid moet boven de aarde uitstijgen zo sprak Socrates voorbij de top van de atmosfeer en verder nog alleen dan kunnen we de wereld begrijpen ik weet dat ik niets weet zei hij het zijn de verre echo's van wijze oude doch nooit vervlogen woorden…

bij het vale licht van een besluiteloos zwerk deelgenoot te zijn van ondeelbaar verwijlen een afstand te overbruggen, wetende dat wat achterblijft als echo blijft naijlen er is nog zalvende tijd om mee te drijven op het ruisen van zilveromrande zomereiken te wissen wat ik weet, te weten wat ik niet wist en dan moet alles nog blijken…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Zit een echo (..echo) wel eens in de put? (...ut) Wat doe je als een lui-paard na een tijd is ingedut? Ga je naar een manke tandarts als hij met zijn ene been trekt? En blijf je flexibel als je een spier ver-rekt? Ik zou het echt niet weten dus je mag het ook vergeten :)…

Er boort zich een echo in zijn gehoor een déjà vu uit lang vervlogen tijden het is vogelzang achter het behang voorjaar ontwaakt met nieuwe spruiten iedere noot gerepeteerd is jong geleerd en nooit vergeten, dit is alles wat we weten er knaagt zich een echo van een kanarie in de binnenstad tijdens een safari het is alsof hij zijn jeugd weer…

Toen het stil Geworden was Buiten en de Vrieskou alles Dat leven ademde In zich had opgenomen, De knorrende beesten Zonder een mens erin Alleen geluidloos Nog voortbewogen, En ook de gierende Onrust in mijn Zorg'lijk hart Was gaan liggen En zich overgaf Aan de strengende Vorst, was het In dit verstilde Landschap…

De woorden vullen slechts de onrust van de spreker, En echo't nog na, Met jawel, ik weet 't zeker. De stilte wacht rustig En weet zonder woorden, te dansen, laveren, Naar achter, naar voren. De kracht van de ruimte, Het stille vertrouwen, Waar prachtige dromen, Zich roerloos ontvouwen.…

hartstocht -nee, niet in de badkamer komen- zei ze -ik wil ook mijn privacy- zei ze dat afgezet tegen de brute drift waarmee ze ooit liefhad Ik had het kunnen weten -ik moet je iets vertellen- zei ze hendrik…

Wit papier wordt volgeklad, echo's worden bewaard, zinnen worden vergaard op een schreeuwend spiegel-blad.…

plantenzaadje dat ontkiemt Als uit het niets ontstaan Ben jij het die leegte verving Het bloeden van de drager blijft uit Een onzekere tijd breekt aan Toch zal alles voorspoedig gaan Jij bent het ware levensfruit Ineens verschijn je uit de duisternis Een piepklein mensje ergens daar onder Hoe je het ook bekijkt, 't is een wonder Nu weten…

Klank blik Woord dood Lachen om angst Leven om Help.…

Ik zal je adem verbergen in mijn longen je ogen verduisteren je denken tot stilstand brengen en dan luisteren aan de rand van je schedel naar de echo van de dood.…

dromen over het dal van Hebron tot aan Athene weerklonk haar stem oogvijvers verzonken in het smalle waterlint ook dat bezat een brede bron van geesten fluisterend tussen de rotsoevers door maar geen blik op haar porseleinen gelaat voor altijd sluipt ze nog achter ons aan -------------------------------------------------------- Echo…

zelfs woordeloos weerkaatst haar stem tegen ver van hem verwijderde muren en staart hij uren naar de schaduw van haar droom zelfs levenloos verplaatst haar zucht de ijle koude lucht die hem omgeeft waarin hij leeft met de pijnen… het fantoom…

Kom bij me en vertel me hoe het vroeger was Hoe je naar woorden keek maar ze nog niet las Wanneer je door de stad vloog zonder rede, zonder doel Hoe vaak je moeder bedroog Elke dag een speeltuin leek Droom nog een keer dat gevoel Waar we nu zo vaak naar smachten Gevormd zijn we, door de saaie mens die datgene hevig ontweek Laat de…

Niet identiek, Beide uniek, Zo bijzonder, Ontroerd, Zie ik een dubbel wonder……

Een echo komt terug, maar geen reactie. Schild tegen schild, geen contact. De echo's verharden het schild en versterken de aanval. Zicht is vertroebeld door pijn en woede. De zielen staan in de mist van emoties, onzichtbaar. Een schreeuw om liefde, maar liefde komt niet. Zonder ziel en inleving, verschillende talen.…

Ik was ontroerd sereen en stil bij dit leven nog oh zo pril Moderne techniek maakte wat ik wist via een echo opeens fysiek Als in science fiction zag ik daar ons kleinkind met een handgebaar Een ogenblik? een kleine lach? voor mij of ik een wonder zag.…

Golf na golf spoelt mijn oorschelp suist zeewind verzamelt zand verandert het strand in hoop dat de echo langzaam maar zeker wegebt in een zee van stilte…

luister, mijn liefste, hoor de zachte klik van de pal en hoe de knal door mijn kop scheurt en dan niets dan stilte en is het te laat luister: je hoort het opnieuw keer op keer in je hoofd…

Als ik dood ben het aardse heb verlaten, en je mij mogelijk mist, hoopt ergens te vinden, bladerend door wat ik achterliet, ben ik woorden geworden in de regels van mijn gedicht. Lees je mij misschien weer even levend. Ik heb je lief gehad.…

Golvende geluiden weerkaatsen jouw vorm Geheime wolkenspiegel, -nevelleven- drijvend langs verre verten, nog niet hier, ben je echoënd licht. Jouw lichaampje spiegelt wolken, weerkaatst licht, beweegt volop in voedend water, eerste teken van leven. Klein kindje....…

Waar mijn sporen zijn onverdiend Waar mijn daden zijn ongezien Ongehoord laat ik er mijn echo achter Luister goed Misschien dat je hem dan hoort Een restant van mijn gedachten Een restant van mijn weemoed Een resterend laatste woord…

Het is zolang geleden, maar ik besef… ik hou nog steeds van haar Een echo uit een ver verleden, zo duidelijk en klaar, geeft mij een blij gevoel. Komt steeds mijn dagen kleuren, brengt mij een levensdoel.…

~~~ ze heeft met hartstocht het minnen tot beeldende kunst verheven zonder zich masculien te bezinnen ze heeft met hartstocht het minnen geleerd aan haar boezemvriendinnen en leidt nu een goddelijk liefdesleven ze heeft met hartstocht het minnen tot beeldende kunst verheven ~~~…