Alle inzendingen over echo OR voetstap

Een echo komt terug, maar geen reactie. Schild tegen schild, geen contact. De echo's verharden het schild en versterken de aanval. Zicht is vertroebeld door pijn en woede. De zielen staan in de mist van emoties, onzichtbaar. Een schreeuw om liefde, maar liefde komt niet. Zonder ziel en inleving, verschillende talen.…

Ik was ontroerd sereen en stil bij dit leven nog oh zo pril Moderne techniek maakte wat ik wist via een echo opeens fysiek Als in science fiction zag ik daar ons kleinkind met een handgebaar Een ogenblik? een kleine lach? voor mij of ik een wonder zag.…

Golf na golf spoelt mijn oorschelp suist zeewind verzamelt zand verandert het strand in hoop dat de echo langzaam maar zeker wegebt in een zee van stilte…

luister, mijn liefste, hoor de zachte klik van de pal en hoe de knal door mijn kop scheurt en dan niets dan stilte en is het te laat luister: je hoort het opnieuw keer op keer in je hoofd…

Als ik dood ben het aardse heb verlaten, en je mij mogelijk mist, hoopt ergens te vinden, bladerend door wat ik achterliet, ben ik woorden geworden in de regels van mijn gedicht. Lees je mij misschien weer even levend. Ik heb je lief gehad.…

Golvende geluiden weerkaatsen jouw vorm Geheime wolkenspiegel, -nevelleven- drijvend langs verre verten, nog niet hier, ben je echoënd licht. Jouw lichaampje spiegelt wolken, weerkaatst licht, beweegt volop in voedend water, eerste teken van leven. Klein kindje....…

Waar mijn sporen zijn onverdiend Waar mijn daden zijn ongezien Ongehoord laat ik er mijn echo achter Luister goed Misschien dat je hem dan hoort Een restant van mijn gedachten Een restant van mijn weemoed Een resterend laatste woord…

Het is zolang geleden, maar ik besef… ik hou nog steeds van haar Een echo uit een ver verleden, zo duidelijk en klaar, geeft mij een blij gevoel. Komt steeds mijn dagen kleuren, brengt mij een levensdoel.…

omdat je ergens moet beginnen volg ik de grote voetafdrukken in de sneeuw die wellicht nergens toe leiden... het spoor gaat zowel links als naar rechts en daarmee dwingt deze situatie mij een keuze te maken ik kies er uiteindelijk voor om rechtsaf te slaan dan sta ik weldra voor een blinde muur alwaar de voetstappen tot mijn verbazing…

nacht plaveide het vertrouwde spoor stenen die jouw voetstap absorbeerden niet te betreden zonder licht voor mij ik draalde bij wijd open deuren sneeuwde stil mijn wintertuin…

Eens was er een echo van het niets vermoedend niets. Het was doofstom blind en onwetend en zonder gewicht Toen ontstond er een ook van vermoeden en een ook van bestaan en toen ook een ook van voortaan wat de echo niet meer overzag Toch bleef het vermoeden.…

Wel, winters hart Dat goeddeels door De seizoenen heen Bevroren blijft, Winterweer dat van Geen wijken weet - Vertoont vandaag tekenen Van inzettende dooi - Mid-januari en Hijmersma Maait het gras alsof Het juli is vandaag, Fiets met open jas En verder alleen Een bloes door het Dorp waar ik Mijn leven leef, Hoor de…

Voetstappen in het zand Aan de zoom van het strand Langzaam vult de zee De afdrukken met water En neemt ze met zich mee Voetstappen in het zand Een raadsel van wie ze zijn Het zijn moment opnames Want de zee neemt elke voetstap Mee terug in de golven Voetstappen in het zand Achter iedere afdruk schuilt een verhaal Elke afdruk kent het…

Zijn laatste stap liet indruk na bij iedereen die naast hem ging rennend blik oneindig door en door tot hij stilstaand hen passeerde naar zijn doel voorbij het spoor…

Toen het witte hemelbedgordijn werd neergeslagen mij alreeds naar buiten had gedragen mocht ik de allereerste zijn die jou betrad vergat de tijd door alle maagdelijkheid wat was het lang geleden dat ik al dit schoons met een voetkus mocht ontkleden…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Je kruk tikte als een klok op de stoep in plaats van de voetstap van je linkerbeen dat al was gevallen in jouw ongelijke strijd tegen ongeremde celgroei…

Het hoofd dat Al maar door Blijft malen Aangestoken door Onrust en onzekerheid En druk bezig Blijft de mens In mij te verontrusten - En dan het hart! Dat voldoende heeft Aan vrede en verdraagzaamheid Van nu aan Tot in eeuwigheid…

Waar de modder Hard om zich Heen heeft geslagen En alle leven Verdronken lijkt, Is daar vanuit Het niets de Zachtste boterbloem Die het leven viert Bovenop de dood - Een onverwacht leven Dat zich uit in een Soort van voorlopigheid…

Al tweeëntwintig maanden dezelfde weg, dezelfde bus, Al tweeëntwintig maanden nog steeds verlangend naar jouw kus, Al tweeëntwintig maanden altijd die vlinders in m'n buik, Al tweeëntwintig maanden als ik je zie, of hoor, of ruik, Al tweeëntwintig maanden wil ik graag oud worden met jou, Al tweeëntwintig maanden omdat ik zielsveel van je…

Gedurende ontelbare heldere momenten Bekruipt mij het vreemde gevoel Dat ik je al jaren ken Voel de adrenaline die ons weerzien Duizend keer zo mooi maakt Als het transparante schijnsel van de volle maan Mijn hart klopt sneller dan het licht Terwijl jouw handen rode plekken achterlaten Op mijn bezwete huid Zonder het te beseffen betover…

Hoe is het mogelijk Te klimmen uit de bodemloze put Van mijn gevoel Levenslang heb je mij gegeven Mijn ziel ligt in jouw handen Nooit zal ik de korte tijd Dat mijn leven perfect was Vergeten Ik hou van jou Met heel mijn hart En zal dat altijd blijven doen Tot in de Eeuwigheid…

De aversie tegen mijzelf Compleet verdwenen Door de blik die jij me toewerpt In de geur van bier en zweet Vergeten wij de buitenwereld Genietend van de onuitputtelijke kracht Die ons samenzijn versterkt Onbevreesd verschuilt de rat zich In de lieflijke klauwen van de tijger Opdat niemand haar Meer kwetsen zal Onvoorspelbare eenheid…

Vriendschap voor het leven Pratende met jou Kwam ik mijzelf tegen Woorden schieten tekort Als ik je wil bedanken Voor jouw aanwezigheid Hoe vreemd Is de manier Waarop wij eeuwig Op elkanders pad verschijnen Onbewust de dagen tellende Tot ons wederzien Tastend in het duister En onze eigen persoon hervinden In ons samenzijn Hoe…

Zware ademhaling Gewicht drukt op mijn borst De handen om mijn keel Trekken aan de band Om mijn hart Strakker Steeds strakker Jouw stem geeft mij zuurstof Jouw kus verdooft mijn pijn Mijn lichaam Voor even herenigd Met mijn ziel Eén helder moment Zonder onzekerheid Ons lot is zo ver weg En dan ineens dichtbij Zo tastbaar Als…

Zij maakt de bomen goud Opkomst van de hoop Weilanden in vuur en vlam Door haar aanwezigheid Even van de wereld Even geen verdriet De kudde loopt door Maar ik sta even stil Bij de schoonheid Van de Zon…

Ze ruikt de geur van eten De vertrouwde ketel fluit Over een uurtje komt haar dochter Ze doet vlug haar badjas uit Ze luistert naar de radio Kijkt het nieuws op de t.v. Kinderen spelen op de stoep In gedachten speelt ze mee Haar man is overleden Ze mist hem al acht jaar Ze denkt vaak aan zijn knuffels En hoe hij kéék naar haar Naar…

Wakker worden in de hel Die gisteren heet Mijn blindheid Veroorzaakt door de schoonheid van jouw licht Helpt mij uit bed Woorden galmen op de plek Waar ooit mijn hart gezeten heeft Stiekem stopte ik 't in jouw tas Je hebt het niet gemerkt Achteraf gezien Had ik beter Je tas hier kunnen houden Dan kwam je misschien terug Ik wacht…

Zoektocht naar mezelf Mijn persoonlijkheid verloren In het doolhof van gevoel Onderdrukt verlangen Sluimering van constante Climax Bij alles wat ik doe Denk ik aan jou Mijn hart slaat Een race tegen de klok En dan weer stilte Alleen een harde steek De leegte is Onmenselijk Gemeen en Onnatuurlijk Zo is het niet bedoeld Liever duizend…