Alle inzendingen over edoch

Wat lijntjes coke en ter verpozing nog wat wulpse vrouwen Zo’n Lord kan van ’t belastinggeld veel louche feestje bouwen En komt het uit, nou en, dat geeft hooguit één dag schandaal Dan gaat het leven van de Lord weer als vanouds, normaal Edoch voor ons gewone mensen geldt toch steeds de wet: Geen poepel noch le foef, jawel de armoe houdt ons…

Edoch..... Mon Dieu, en wéér wil hij het laatste woord Met zijn wohltemperierte litanie Zijn klaagzang, vesper, sololitanie Geen snelsonnetreacties, weet u wie? Ondergetekende bedoel ik niet 't Is monsieur Page, in zijn treurig lied...…

In de stilte van mijn dagelijkse meditatie telt vrede nog en heel manifest Edoch ik sluit veelal af met onvrede in mijn hart dat het geen vrede wordt!…

De buik slinkt langzaam maar gestaag, edoch: het kindje kwam vandaag! Het wachten is gedaan! Voor Lucas, geboren op 2 Juni 2018…

Edoch, m'n overmoed verdween spontaan toen ik begreep waarom zij had geroepen. Op deze leeftijd valt niet meer te snoepen: ze bood een oude man haar zitplaats aan.…

edoch ook het volk morde opgejaagd door wetsgeleerden men riep luid van uit de horde wij bouwden deze Babilonische toren met eigenhandig gebakken lucht Julius, daar moogt gij toch niet vertoeven hij staat ten dienste van onze plaatselijke folklore zoek toch in uw eigen nog te graven groeve daar zullen de wormen slechts u toebehoren…

Dit strand, in aanblik gevuld met leegte, verlaten ben ik, edoch niet allenig, vijfendertig miljard minuscule kiezeltjes, waarmee ik enkel mijn gedachten stenig, Geklapper langs mijn dichtgeknoopte warmte vesting, stormachtig geretourneerde asem van zilte geur, verstandsverduistering met een schreeuw vanuit de long, terwijl de zee me vraagt…

was ik ooit langs die brute bergen omhoog geklommen had ik dan geweten waar wolken overgaan in water steeds breder de baan makend naar beneden waarom wilde ik hoger waar de grond harder wordt dichter bij god of goud van aardse zaken kon ik niet geraken, edoch die gedachte zal ik laken hoog en machtig striemt de kou, slaat ranselende wind…

Polsbrede brevieren, confrater Melchior, kermen als lood om oud ijzer van de nagel aan de doodskist der hemelse plezieren alwaar bevallige engelen gevallen vrouwen bewaren in glas-en-lood edoch geen hunner zal het berouwen want aanstonds, o broeder Melchior zal de pauselijke nuntius onze gezegende gemeente kond doen van het…

dat het potdorie lijkt of ik immer vroeger te laat of te vroeg steeds verlaat ben als bijkomstigheid neem de ballen bij tafeltennis die vliegen thans in extremis vervroegd zo snel op rij voorbij dat de vraag al niet meer speelt of ik ze nog wel terug kan slaan daar de bond mij intussen mailt ongetwijfeld bent u er weer te laat bij edoch…

De Staat weet me van alles te beroven, edoch mijn vrouw daar blijven ze vanaf. Nee Dijsselbloem, zelfs niet over mijn graf!…

Edoch, bloed zweet en tranen zijn schrijver dezes bespaard gebleven... ______________________________ NEANDERTHALERS Wat heeft het hominiden mogen baten Dat soorten zich ontwikkelden qua ras Het oerwoud dat van inboorlingen was Daar zitten nu hoofdzakelijk primaten Neanderthalers, homo sapiens: De tot zijn ondergang gedoemde mens…

het gaat niet in de regen die ik zo mis, het water van welbehagen dat ik dronk wanneer ik dorstig, ja dorstig naar jou was ademhalen in de plooien van jouw o zo goddelijk verschijnen, jaren maken wijzer maar die kleine momenten waar we elkander tijdloos verkenden edoch, het verstrijken van gebeurtenissen wisten het verlangen uit,…

hoe draaglijk is de last die de hoekige schouders dragen van hen die geschoeid met oud leder zich hebben afgestemd op louter ingebeelde bewustwording het oud leder, geplooid gescheurd verkleurd, de zolen kreunend op de pas van ongepaste maatvoering edoch, een mensch is een beeltenis van de mensch, die zich aanschouwend vergewist dat…

de blonde Goudriaan vooraan, de schele Kast, die jongen van Peen ruggelings tegen het Periodiek Systeem, de mooie zware Wieke van der Linden naast de leraar die zij beminde, de kleine Vink, de dorre Krol, magere Kossen, Kooiman de hater, Spoelstra de schaker, Johnnie de meid, Rie die zo lachen kon, edoch later nog zoveel heeft geschreid —…

Sterren schitterden in deze nacht en het donker deed mij zo’n zeer Deelnemend had zij geglimlacht vertrek nu, ik moet jou niet meer Bladeren ritselden de stilte weg edoch waarom ontbrak de stem Die mij vrede gaf door een uitleg waarom ik vast zat in haar klem Regen druppelde op mijn hoofd ach, wat deed die nacht mij pijn Mij voelde het…

ouwe lul en bes Een uitkering voor elke arme stakker Maar ja, dan raak je in een groeiproces De scholing er behoorlijk afgebracht Een maatschappij die blijkbaar op je wacht Dus luister je Klassiek in plaats van Jazz Voor ik het wist ging ik voor flap en drol En dacht alleen nog aan mijn eigen hach ‘k Had zelfs iets op met orde en gezag Edoch…

Edoch wanneer men een cementachtige substantie bij voegt, wordt de liefde ineens, een stevig fundament waarop een mens, een gebouw kan plaatsen, waar niemand tussen kan komen. Dan pas wordt de zandkorrel een begrip, als dat eenmaal een feit is, is er met de hele relatie echt niks mis!…

Edoch vanwege Allah’s goedertieren Vond men er olie en ook heel erg veel. Van toen af prefereren Arabieren de Maserati boven een kameel.…

buiten is het ijzig binnen aangenaam warm het leven is prijzig edoch je bent niet arm je hebt je naasten lief schenkt dat wat je kan veel aan je hartendief maar ook aan alleman geluk en gezondheid zijn echter niet te koop dat is een vaststaand feit en een vriend geeft je hoop ga vlug aan het krabben pak snel die envelop met je nagel…

Edoch zonder onze vleugels en mantel voelen we ons onbewust van onze engelennatuur. Dus herwin je vleugels en mantel om te stralen zoals je nog nooit gestraald hebt. Strek je vleugels uit en vlieg vrijelijk door de hemelen. Zie en voel het innerlijk licht als het je vreugde en voorspoed brengt.…

rommel van jou hou je zelf maar Volgens mij ben jij hartstikke slecht reeds als ik je proef voel ik mij naar Ik hoef jou niet, dat zei ik met klem dit gele spul heeft van urine, weet je Hoe jij ook huilt met die klaagstem ik proef jou beslist niet, ik vergeet je Ik lust jou niet, zei ik tegen het glas en wat ik verklaarde klonk best fier Edoch…

aller talen (het onvolprezen Haagse dialect) wordt in ons ganse vaderland gebekt een spreker in het Haags trekt volle zalen de fraaie tongval heeft dat geniale zo kort, zo krachtig, snedig en direct bewijs van educatie ... intellect fameus door het benoemen veler kwalen het groene boekje is straks groen en geel de woordenschat is zwaar edoch…

allang niet meer enkel pijn hing om het droevig hart Lichter was ze dan een donzen veer haar wereld zag zwarter..dan zwart Afslanken, mocht allang niet meer de artsen vreesden voor haar leven Haar bestaan deed haar echter zeer leed en pijn bleven aan haar kleven Vermageren mocht lang niet meer haar einde leek vlot reeds ontluikt Edoch…

bewonderend aan Het werd een fantastische zomerdag omdat ik dit moois voorbij zag gaan Zij zweeg doordat ze mijn ogen zag haar ogen blauw en haar haar blond Ze toonde mij die verrukkelijke lach welke ik bij geen enkel meisje vond Ik zweeg doordat ik haar benen zag de gratie; bijna zonde om op te gaan Ik weet waarlijk niet waar ‘t aan lag edoch…

Levendig dartelde zij rond onder de warme zomerzon Wat zij van het leven vond bleek op ’t donkere perron Vrolijk op deze mooie dag lachte zij met vriendinnen Edoch hoe zij het leven zag wist zij alleen..van binnen Monter straalde zij steeds bij de meisjes van de stad Levenslustig leek..zij reeds als zij de hangplek betrad Opgewekt…

houd ze ternauwernood in toom en ze willen je strelen, wel heel de nacht Ach meisje van mijn stoutste dromen ik zie aan je dat je naar liefde smacht Innerlijk bruist een woeste stroom en als jij eens wist wat ik wou, vannacht Ach meisje van mijn stoutste dromen direct gebeurt wat jij allang verwacht Laat ons nu maar niet meer schromen edoch…

Edoch toen hij de inhoud had bekeken, bespeurde hij een niet te stuiten drang om toch voortijds een klapper af te steken, want wachten tot oudjaar duurde wat lang. Het lontje bleek te kort, de klap kwam aan . . . Voorgoed zijn hem de lichten uitgegaan .…

De schemering vergleed tot nacht een nacht met enkel donker zwart ‘t Leven had louter droef gebracht dat zich ook vestigde in mijn hart De nacht bevroor van eigen koud wijl wind gleed door ‘t naakte riet Voor mij leek zij ’t mooiste goud goud, dat gehuld bleek in verdriet De maan keek over wolken heen edoch trok zich direct weer terug…

aankomt zie je de toppen van je tocht al opdoemen mistige schemer en al als je kunt kiezen tussen het imposante himalaya gebergte sta me toe liever dan de heuveltjes van mijn vrouw de functie van het op en neer is te kiezen naar believen je trekt een lijn en wil het dan ook tot het einde trekken niet de hoogte noch het dalen eerder de bodem raken edoch…