Alle inzendingen over een leven verder

Onrustige nacht Passionele gedachten Dagen verstrijken Weken vervliegen Vlinders fladderen in 't rond Dromen behagen Maand na maand passeert Beelden spoken door het hoofd Niet te ontwijken Jaren gaan voorbij Doen verlangens verwaaien Dromen vervagen Een leven verder Nieuwe kansen, nieuw begin Cupido treft doel…

stoelen, theepot, pen, schaar, presse-papier en boeken, tot aan mijn denkbeeldige evenaar heb ik het beschreven alles in de kamer tot in de uiterste hoeken zodat ik op deze bladzijde mijn leven verder zal leven met mijn woning als noordelijk halfrond en mijn ziel als 60-watt-lamp trouw aan het plafond -----------------------------------…

Of moet ik verder kijken dan dit klein bestaan en naar de mensen die zoveel verloren? Er zijn er elke dag weer heegegaan maar er zijn ook weer kinderen geboren en zo gaat 't leven verder, ongevraagd.…

Vol van het leven, en wat nog ging komen. Ik was nog een meisje, ik weet het nog goed. Vol van verlangen, het leven was goed. Ik was nog een meisje, en keek in jouw ogen. Vol van verwachting, geen droom nog vervlogen. Nu....zestien jaar later, ben ik een vrouw. Een half leven verder, een leven met jou.…

De liefde, omarmd in mijn innerlijke, het leven verder door met mijn lach, het goede onverstoord kunnen zien, in alles en iedereen het wonderlijke. Dank je wel, in wie jullie geweest zijn, voor mij, met onvoorwaardelijk gevoel, mijn leven is voor mij zorgeloos perfect, in wie ik geworden ben, met weerschijn.…

ik sla de bladzijde om en doe alsof het leven verder gaat ik doe het boek dicht en vraag me af waar jij nu staat uiteengescheurd in twee delen amper de proloog voorbij mis ik de pagina's de liefde, de warmte tussen jou en mij beiden ten prooi in een open veld onder een blauwe hemel waar slechts liefde geldt…

dikwijls zijn er van die naamloze namiddagen en de tijd loopt sneller dan dat de ruimte eindigt in een schaduwrijke hel het voetpad, ja, die is het die de passen regelt van onze nachtelijke liefdes die we vergeten, die we niet vergeten zoals de Brusselse foor, de ochtenddromen, de oorlogen in verre landen en we zetten ons leven verder…

verder dragen…

Maar vergeet niet een stuk van hem blijft Dat blijft bij jou diep van binnen Diep in jouw hart voor altijd opgeslagen Daar zal die blijven voor de rest van jouw levensjaren Jij moet verder gaan met je leven Maar nooit je liefde voor je kind vergeten Al is het heel moeilijk en heel zwaar Jij moet met je leven verder gaan…

hoe kan ik iemand vergeven die mij zoveel pijn heeft gedaan, die nu gewoon met zijn leven verder wil gaan net of er niets is gebeurd, terwijl míjn hart is verscheurd. mijn eigen verdriet, niemand die dat ziet. ik moet leren vergeven, maar dat doe je niet zo maar even...…

Een verleidelijke zon, pikt nog even wat dagen van de herfst, voordat onredelijke regen de stad zal overweldigen, met vormelijke vragen en diepe gedachten tot in ’t duister van de nachten zullen zich mengen met bijzondere dromen om in het leven verder te komen, doet de mens soms iets geks, voor de ander misschien vreemd maar door gedrevenheid…

Je moet niet bij de tijd stil blijven staan Maar gewoon met je leven verder gaan Als je nou geen dingen vermijdt Kom je door die moeilijke tijd Als je door die tijd heen bent En weer nieuwe mensen kent Dan denk je terug aan het verleden Toen er zoveel verdriet werd gelden…

Ik zie zoveel dat beter zou verdwijnen want ja, ontspullen is de mode nu en hoelang dit kan duren, zon blijft schijnen, ik weet het zelf niet, daarom vraag ik u: weet iemand soms wat dit toch kan beduiden en hoe het leven verder gaat vandaag? Ik hoor nu ook al vogelzanggeluiden en ja, die liedjes zorgen voor vertraag.…

Broos erg broos glijdt het leven verder in stille bitterheid. Tastbaar...zo tastbaar, komt de alles vernietigende eenzaamheid... Dichter en dichter bij!…

verder kuis ondergronds in eigen buis houden ze geen samen huis…

dikwijls zijn er van die naamloze namiddagen en de tijd loopt sneller dan dat de ruimte eindigt in een schaduwrijke hel het voetpad, ja, die is het die de passen regelt van onze nachtelijke liefdes die we vergeten, die we niet vergeten zoals de Brusselse foor, de ochtenddromen, de oorlogen in verre landen en we zetten ons leven verder…

Samen de dagen met elkander zo te leven de regen en stormen te willen doorstaan nee, niemand zal me ooit meer kunnen geven zoals jij zal er niemand op aarde bestaan.…

Daar leven we verder in een licht zo onweerstaanbaar mooi Daar ben jij een deel van mij en ik een deel van jou een verbintenis voor eeuwig, tussen man en vrouw Daar leven we verder zonder zorgen of pijn Ja, zo zal het gaan, ja zo zal het zijn Nee, je bent niet dood Je leeft verder in mij…

verder in haar glimlach en zeker in haar dromen in mijn hart de fluister ooit zal het mij ook zo vergaan (foto uit eigen bezit)…

Wat is dit leven tussen geboren worden en sterven? Wat maken we ervan met veel vertoon en soms wat stilte wanneer de bladeren vallen en de regen maar niet ophoudt. Man zonder vrouw nu, kinderen zonder moeder en morgen feestgedruis. Hoe onwerkelijk soms en toch moet het leven verder, zeggen de mensen...…

Tranen ze vloeien, voel me zo verlaten ruik je geur niet, hoor je niet praten, ik zal je blijven missen iedere dag hoe ik 't leven verder ook maar vermag. Vermag te dragen voor onze drie meiden wij moeten samen door, in stilte lijden, ik mis je mijn lieve lief zo onmetelijk maar voor mij, jij bent onvergetelijk.…

Eenaam loop je verder de duisternis in op zoek naar een plaats om te schuilen geen mens die jou ziet huilen wat heeft het leven verder voor een zin? Je bent kapot van alles wat je door moet maken de dag lijkt zo heel ver van je vandaan je hebt de moed niet meer om verder te gaan je verlangt naar een God die over jou zal waken.…

Ik zie de tranen over je wangen glijden Machteloos staar ik je aan Het liefst wil ik je blik vermijden En met mijn leven verder gaan...…

Er is nog tijd zat We hebben nog tijd genoeg We wachten af en leven verder We drinken wat, we trouwen eens en scheiden weer, kinderen komen en leiden hun eigen leven We lachen soms en huilen vaak.…

verder is gegaan en er een lente komt met nieuwe geuren…

En weet het liever nu dan kan hij ook met zijn leven verder haar blik zegt hem niet veel hij verwacht eigenlijk dat ze hem nu vaarwel zal zeggen. haar antwoord is dezelfde… geen idee, je weet maar nooit nu kan hij beslissen, het woord is aan hem….…

ringloze vingers krabben de weggedroomde uren van mijn mager gebeente wanneer ik mezelf zie langs dode bomen en het vergezicht nog verder dan het veld dat doodstil ademhaalt of later, de regen hol door het lachen van gebroken tijd tot de avond komt en zijn tocht voltooien moet op mijn kromgebogen rug voor een nacht vol stormen…

Een dood vogeltje zal nooit meer kunnen vliegen jou help ik opstaan…

Terwijl de een rustig is ingeslapen De dood omhelsde als daad van welbehagen Blijven er vragen wat behelst dit leven voortaan Elke dag weer opnieuw bij het vroege opstaan. De doden leven verder in andere oorden Daar waar zij in leven anderen en partners bekoorden.…

Het groeide uit tot een mens met een eigen wil zo moet het eigenlijk in het leven, dat is de as of de spil Het zal zijn leven verder bepalen in de maatschappij Is het nu een zoon of een dochter, je moet een stuk opzij. Het touw mag je spannen, maar niet te strak Ik heb ervaren, dat er zo een brak. Alles toegeven is zeker niet te doen.…