Alle inzendingen over eenzaam OR bewust OR tergend

ver weg in stilte leegte zonder alles met niets in volle rust me alleen en alleen van mezelf bewust…

ik voel ‘m hij staat er weer al kloppend aan m’ n deur mijn eindigheid…

in de wir-war van wie ik ben ben ik het middelpunt gebleven…

Het overweldigt dondert.. Schalt bevatting, keer op keer. Vrij beweeg je. Rond jezelf, in het kloppen van de strengen, in de hartslag van een ander, zo verloren, sterk verbonden, meer en meer.. - Het rafelt. De eindjes vallen, als een restje ster geflonker, dooft het zachtjes in de nacht. En toch, de wereld lacht.…

Hoe diep ligt het zielenmeer verscholen met zijn gevoelens als opstandige golven, aangedreven door huilende wind: roedel wolven en waarop boten draaiend ronddolen. Hoe troebel het levenswater, zonder einder, zonder lichtbaken. gevoelens waaraan men niet kan raken noch bewaken: enkel rusteloos geklater. Net nu verliezen gladiolen hun frisheid…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

ik schilder en trek strepen geen benul, geen gedacht sluit mijn ogen zonder weten en zie een gezicht dat naar mij lacht. ik schilder en strijk strepen met een gezicht in mijn gedachten laat ik mij volledig meeslepen reikhalzend verlangen, eerder... smachten. ik schilder en droom strepen het gezicht krijgt stilaan een gelaat maar ik kan…

In het voorbijgaan Ze zien je niet Als je langs hen loopt De woorden die je spreekt Ze horen je niet Als je zachtjes met ze praat Anders dan zij graag gezien en zelfbewust Vrij om zichzelf te zijn Diep verscholen stille tranen Als je intens verdrietig bent De kwetsbaarheid Gevoel van onvermogen Omdat je anders bent Anders…

Was het virus eenzaam, dat ie mensen zocht, was ie ‘t alleen zijn moe stond daarom onze vrijheid op de tocht? Was het virus heel alleen in ‘ t prille begin, dacht ‘t soms waar moet ‘k heen tegen alle waarschuwingen in?…

Als ik me snij, tergend langzaam, in mijn bloedrood getekende lichaam geeft het me een geweldig gevoel, zo aangenaam ik voel me opgelucht; niet meer eenzaam Als ik me zo straf drupt het bloed geleidelijk van me af dat zo wegvoert het gevoel dat een hevige pijn gaf die ik mijn leven lang ken, van jongsaf Door het diepe gekras bevrijdt van…

Ik open het venster en de deuren tegenover elkaar totdat het overal tocht in huis om het denkbeeldig coronavirus te verdrijven nadat ik de verwarmingsmonteur uitgelaten heb zet ik mijn mondkapje af om de frisse lucht in te ademen zie hoe vogels als klankgazelle in de boomtakken aan de overkant neerdalen in het morgenlicht…

Nu stappen we traag, als tijd die ketens draagt, als rot dat tergend maar gestaag, tergend altijd verder, terend verder gaat. En op de oever hoor ik hoe jij steeds meer vermoeid, uitgehold, als trage kano tegenstroom, hoe jij eenzaam traag, geknield, nog altijd zingt, je eeuwig lied van hoop.…

voorbij deze tijd zal alles goed zijn voorbij de afstand angst en eenzaamheid voorbij en vrij bewust en gerust omhelzen en samen onbevreesd als we dat niet geloven is hoop en verliezen voor niets geweest we gaan voorbij de overwinning waarderen in het klein zo zal het voortaan zijn…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

Tergend langzaam glijdt de nacht voorbij, voel me eenzaam en alleen... wanneer keert voor mij dan toch het tij, en wordt het nét weer als voorheen? Net zo eenzaam zijn mijn dagen, ben jij de enige die die me niet wilt horen, zie mij ontmoedigt zitten met al mijn vragen, die jij waarschijnlijk nooit zult beantwoorden...…

Tergend langzaam strelen jouw handen over mijn zachte lijf. Ik proef jouw sappen in mijn mond Je kijkt me vol verwachting aan Ik voel mijn lichaam branden Traag kijk ik op, en zoek jouw ogen, Je mag je laten gaan. Zoete geuren hangen ik ons nachtverblijf. Jij bent hier meester, ik jouw slaaf.…

Ik draag de eenzaamheid naar een bos, vochtige bladeren in mijn hand, geurend naar een verloren land. Langzaam praat ik tegen zwijgzame bomen, ik vertel hen een eeuwenoud verhaal. Heel bewust haal ik adem en voel in het ruwhout van mijn lichaam oude tranen, van schors ontdaan…

Het bewuste zijn moet er zijn om zich bewust te kunnen zijn. De dieren daarentegen hebben geen zelfbewustzijn meegekregen, maar zijn wel bewust. Ik ben me zeg maar gerust, bewust, bewust.…

tergend langzaam braakt de winter zijn laatste kou lente in aantocht…

dan drijf ik weg uit hun midden hun ogen zien machteloos toe hoe ik verdrink in de eenzaamheid.…

De bokshandschoen treft tergend traag raak. Twee ogen, Blauw dan oranje.…

Hij kust de koude muren raapt tranen van de nacht veegt het stof uit alle hoeken schud de kussens zacht geduldig legt hij zich ten ruste in lengte van uren en wacht dat zij aan hem verschijnt in gouden gloed in al haar pracht hij sluit zijn ogen grijpt vast aan herinnering hoort haar stem in verte zacht…

O meisje, meisje zo klein, zo kwetsbaar en zo teer je hart gekrenkt vol van lijden en verdriet een lijdensweg van dag tot dag en leven doet zo`n pijn emoties overheersten je leven teveel verdriet onder je lieve lach en meisje, mijn respect voor jou eindelijk, uiteindelijk de keuze voor jezelf het einde van je leven dat bepaalde jij…

elke dag maak ik een krasje in m'n ziel een kleintje maar daar niet van maar tergend langzaam elke dag maak ik een krasje in me eentje maar daar niet van maar elke dag vloeien twee helrode druppels bloed weg en als m'n ziel ooit volgekrast wordt - ja ik heb een ziel eentje maar - zal ik uitgebloed zijn en tergend langzaam sterven…

Vergetelheid rest voor weten, Litteken in geweten, In gedachtegang gesleten, Tergend traag wordt vergeten.…

En jij, jij wist dat al lang al was het niet bewust.…

Striemende regen. Hij fietst alleen op de dijk. Ook nog wind tegen.…