Alle inzendingen over eenzaam OR dood

Doeschka is dood zo ineens Ze vond d’r bazin hier niet schrijft haar in memoriam schrijver Je kunt het ook zonder stellen De ultieme eenzaamheid van je leven zien, ondergaan, verteren Zoals iedereen misschien Een aantal vrienden van me die zeker wel Net als ik nu In zwaar levensweer niet alleen wel eenzaam…

het lijkt mij dat de dood dichterbij is dan de klaarheid die ik zoek in mijn bestaan dichter dan ik zou kiezen en toch gekozen worden door de dood zou me nu liever zijn maar wat is liever als alles er niet meer toe doet wanhoop mij ten deel is en ik eenzaamheid te over heb wat is dan nog liever dan hunkeren naar droge ogen en onvoelbaar…

Oh God, is echt niet dood. Geluk straalt als vlam. Liefde brandt als vuur. En zwijgt.…

Niet nu en niet later zal ik lachend omhoogkijken en geloven dat levens en momenten nooit eenzaam voorbijgaan wanneer ook de dood niets meer vraagt en ik weet waarom ook mijn schaduw steeds vager wordt…

eenzaam verlaten en alleen er is niets dat me nog kan raken niets dat ik nog voel mijn hart voor eeuwig afgesloten niemand vind ooit de weg niemand kan me nog helpen niemand kan iets doen aleen ... de Dood…

eenzaam schijnt men te moeten zijn in deze dode landen, het leven dooft in kaars na late nachtkaars uit.…

Ademnood, ademnood, ademnood en dan volgt de dood. Met gerochel en gepiep is hoe het leven afliep. Een week geleden nog volop in het leven gestaan, nu in quarantaine eenzaam heengegaan.…

levens-rivier vergezellen witte vogels zijn zwarte paard dat adem hapt in diepste dromen van dood en leegte, onzin en verderf in cirkels van eenzaamheid slaat dat donkere paard op hol en vertrapt de laatste grijze zwanen nog voor zij werkelijk een doden-lied kunnen zingen ze verdwijnen in het niets van modder als nachtmerrie over verschenen…

Dat het ons lot is onze eigen dood te sterven, lieten ze weten. Als waren ze vertrouwd met een afweging als deze. Anderen strooiden met woorden van liefde. Als zou je de moed in de eenzaamheid het moment en de keuze niet proeven.…

eenzaamheid is aan de mens eigen wanneer wij blijven zwijgen of schaduwen zich door de jaren heen aan elkander blijven rijgen of hangt er om je nek een dode steen?…

God kent jouw verdriet en eenzaamheid Als een vader wil Hij voor jou zorgen Bij Hem ben je veilig en geborgen En nooit meer alleen, want Hij is er altijd.…

Zo eenzaam als de dood, is de nacht het hart vermoeid, verward in het zwart van de hemel lijkt het zinloos. Zelfs de lichtpuntjes ooit zo mooi schijnen niet . Maar alles wordt lichter het ingrediënt is slechts tijd.…

Heen zonder afscheid en nooit weer te vinden — 'Dood' heet men u, mij eenzaam jaren reeds; Blijde onafscheid'lijk trouwe vrinden — Heet ons mijn eigen hart, zo zonnig leeft ge er steeds!…

Of vlucht met een eenzame echo van verlossingen. Want hij is het antwoord en de belofte van de warmte die alles vermengt en haar mond kleurt met een eenzaam verlangen naar een koud weerzien met de volgzame dood die haar dromen nog minder verlossend maakt.…

Ik zwem mij langzaam dood. Mijn laatste woorden zijn gedacht ik kan niet meer en spreken gaat niet hier. Het is eenzaam. Aan deze kant. Van het papier. Het is zo eenzaam hier. ------------------------------ uit: Vos onder ijs (1990)…

Even verdween de mist uit je ogen, toen je van mij werd weggeleid, de dood kwam vol mededogen en ik deelde met jou de eenzaamheid. De dood geeft het leven zijn enige zin, maar is hij het einde of juist het begin?…

Een ieder wordt alleen in eenzaamheid geboren, slaakt zijn geboortekreet in ademnood, klemt zich aan de rand vast van het leven, de eerste strijd, ontsnapping aan de dood.…

Nu weet ik, wie gij zijt, de Jongen die ik eenzaam zag te Woudsend en daarna, nog op dezelfde dag, in een kafee te Heeg. Ik hoor mijn Moeders stem. O Dood, die Waarheid zijt: nader tot U.…

Eenzaam ruist de duistre zee,- langs der duinen ruige kruinen, als met droeve dodenklacht zucht de nacht. Eenzaam, eenzaam ruist de zee, slaat de kuste zonder ruste,- moeder aarde ligt alom doods en stom. Op het woelend vlak der zee wislend dansen kille glansen- starre lach der dode maan staart mij aan.…

Eenzaam ruist de duistre zee, langs der duinen ruigje kruinen, als met droeve dodenklacht zucht de nacht. Eenzaam.,eenzaam ruist de zee, slaat de kuste zonder ruste, moeder aarde ligt alom doods en stom. Op het woelend vlak der zee wislend dansen kille glanzen starre lach der dode maan staart mij aan.…

leven is Bitterhard als edelsteen Het valt niet mee Het te verwerken Als je haar dood gevonden hebt Emoties moeizaam te beperken Geen woord werd er nog gerept Het is alweer een tijd geleden Erbij stilstaan deed ik niet De tijd is daar dat ik dat doe Zo eenzaam sterven zonder warmte Wens ik nimmer iemand toe…

't Is niet eens zeker dat de dood verenen Kan wat het leven onmeedogend scheidt, En er bestaat niet, van Parijs tot Wenen, Een koffiehuis 'In de Eenzaamheid'!…

op de bühne in het groot voor de massa als de dood presenteer je eenzaam levenslied angst voor buiten niemand die je ziet in de schaduw van verlangen twijfels naar verloren tijd de wil blijft altijd hangen op zoek naar ziel en zaligheid…

Klop aan bij mijn stilte, treedt binnen in mijn eenzaamheid. Doe het licht aan, leer me terug wat liefde is. Met een engel op het terras, drink ik een zoet verhaal over wat niet zijn kan. Haar gezicht maakt me dronken van verlangen, verlangen naar de dood.…

hij was artiest maar mensen maakten hem tot god leefde als idool hun symbool van wensen en verlangens zij lagen aan zijn voeten maar het magisch aureool had voor hem niet zo gehoeven eenzaam was de top een dode op een voetstuk hij ging er langzaam aan kapot…

Het waren geen krijtstrepen of een rekensom voor verlangen er stonden geen woorden in het zand er was een zilte wandeltocht door eenzaamheid van het verlaten land en voor iedere dode een vlieger een kind dat huilde op het strand zonder moeder en strijkbout met een touwtje in zijn hand.…

Liefdeloos sterven Als een mens geen liefde krijgt, dan kan het ook geen pijn doen. Als een mens geen kwaad wordt aangedaan, dan kan het ook geen pijn doen. Als een mens geen liefde geeft, dan kan het ook geen pijn doen. Als een mens geen kwaad doet, dan kan het ook geen pijn doen. Als een mens zichzelf van liefde afkeert, dan kan…

geluk moet wel haast een Vlaams café zijn met sanseveria’s voor het raam dan is pech een verweerd bord toegang een half uur na zonsondergang verboden er zijn grenzen het is niet toegestaan alles zo maar toe te staan er is een begin zo staat in de rollen van de Dode Zee tijd is een uitsparing in dood liefde is een redmiddel tegen eenzaamheid…

Sporen tekenen mijn scherm met verdwaalde letters die elke eenzaamheid of het verlangen naar dode echo’s laten vergaan. Vergaan is stil staan en de tijd vragen waar hij op wacht. Vandaag en met momenten die onrustig maken. Verloren in deze ochtend die geen dromen vindt in alle gezichten die ontwaken.…

Alles verlaten achterlaat teruggeworpen op zichzelf terwijl ze haar gewelf ontspint als Groot-Gelaat van dood en wrange waarheid, zomers tot illusies maakt dan komt kille eenzaamheid. Een vechten tegen haar verraad in angst en bitterheid, die de dood ontwaart.…