Alle inzendingen over eenzaam OR eenzaamheid

In zijn monotone eenzaamheid heeft hij een hondje bevrijd uit het asiel gehaald en ervoor betaald. Nu wordt hij bij elke thuiskomst beloond, elke keer als hij nu binnenkomt wordt hij begroet met kwispelende staart en sprekende ogen. Zijn eenzaamheid is vervlogen voortaan zijn al zijn eenzame monologen spraakzame dialogen.…

Je betreedt thuis, de stille trappen Waar slechts je schaduw wacht van je eigen gemaakte stappen Niemand met je in de nacht Een lege stoel met lege kleren Geen ander spoor dan dat van jouw Het alleen zijn al die keren worgt jou als met onbreekbaar touw…

eenzaamheid!…

Eenzaamheid......... Eenzaamheid zit diep van binnen zie je niet aan de buitenkant Eenzaamheid......... wie of wat zal er winnen? Krijgt eenzaamheid de overhand? Of deel ik met jou mijn eenzaamheid en laat jij me niet alleen; dan zijn wij tot in de eeuwigheid voor altijd samen één.…

Een oude grijsaard bekeek de wereld lachend maar stierf van verdriet…

en dat het dan zo alleen is en dat het dan zo moelijk is dat de dagen zo leeg zijn, zo zinloos zo doelloos zo hemelschrijnend uitzichtloos en dat het dan zo stil is en dat het dan zo stil blijft dat er geen lach komt geen glimlach geen bevrijding verlossing geen oplossing en dat er dan geen stem is en dat er dan geen lijf is…

Zittend in een veld met bloemen gevuld vol van gedachten haar wensen vervuld vrij als een vogel zo anders dan wij zal zij eeuwig wachten op iemand, zoals zij…

´P.S.V. Waterreus. Ooijer. Faber. Bouma en Heintze (46. Lee) Rommedahl (46. Park), Van Bommel, Vogel en Robben (67. Bruggink) Vennegoor of Hesselink en Kezman.´* Opa kijkt. Wie zegt dat hij nooit iemand ziet? ----------------------------------------- *Opstelling PSV tegen FC Zwolle 6-0 (5-0); Trouw, 7 februari 2003…

Schept vreugd in zandhoekige woestijnen met spaden van verhulde eenzaamheid. Al zoudt ge de wereld verkleinen: blijft staan dat ge geen naam zijt, en worden zult, zolang het bestaan uw bestaan niet duldt. En wanneer gij slechts met luchtledigheid wordt verblijd, kunt ge op ieder onachtzaam ogenblik verdwijnen.…

Hij wandelt, draaft of loopt zijn gangetje en de barmhartige blijft staan, geeft gul en bedankt de middag voor het late licht de wolken achter de zon de poëtische blijheid op zijn gezicht voor de woorden in het natte gras zo stillend voor de hongerige die aandacht nam voor hand en volmaken van weer een nieuwe dag het paard dat hem…

Ze belichaamt het huis dat haar bewoont van binnen uit verteerd de kamers altijd leeg dragen de sporen niet van onverwacht bezoek Het knaagt aan haar zodat ze 's avonds de treden van de trap doet kraken en troost vindt in zijn echo Soms laat ze de deur op een kier het licht nog even aan voor de kinderen in haar hoofd ze weet dat ze…

Laat mij je helpen in je strijd tegen de eenzaamheid…

Zie de mensen eenzaam sterven, gehuld in schone bloemenpracht van ieder die aan hen dacht!…

De knotwilg treurt zacht om het verlies van z'n maats ook hij is eenzaam…

Wat ze altijd al wilde had ze eindelijk bereikt, kilo’s viel ze af sinds haar vriend haar dumpte nu is ze dikke maatjes met koeken en chips…

Ik kijk naar buiten alles is somber de wereld lijkt te huilen mensen lopen over straat iedereen lijkt eenzaam eenzaam zoals ik ik voel de tranen komen het lijkt net of ik stik ik voel een brok in mijn keel nee, ik wil niet meer ik wil niet meer leven het lijkt of de druppels me begrijpen ze blijven maar vechten en strijden alsof ze strijden…

Een eenzame dame uit Genne Kan niet aan haar medemens wennen Men ziet haar niet staan Dat trekt ze zich aan Maar zij laat zich zeker niet kennen…

Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid verdragen? Het leven als een vreemde in eigen huis? Hoelang zal een mens in zijn pogingen slagen zijn hart niet horen dat schreeuwt om een 'thuis'.…

Wegslikkend mijn braaksel Verkies ik het verder laven Toegevend aan krankzinnigheid Wenk ik de ober met vertroebelde blik Gemist genot doet mij dorsten Dorre eenzaamheid is de drang Smacht ik naar vrouwen en borsten Verdringt de illusie het maakt mij bang En als ik eenzaam huiswaarts keer Bespot door anderen in ongewis Val ik op mijn bed…

Even verdween de mist uit je ogen, toen je van mij werd weggeleid, de dood kwam vol mededogen en ik deelde met jou de eenzaamheid. De dood geeft het leven zijn enige zin, maar is hij het einde of juist het begin?…

Ik voel me eenzaam, Zo alleen doet pijn, Ik voel me eenzaam en zo klein. Van de bomen vallen bladeren, De dagen schieten voorbij, Maar gelukkig voel ik het voorjaar naderen, Dat geeft me een gevoel, zo vrij.…

wanneer de dag ten einde is en verandert in de nacht dan weet ik dat ik je weer mis jij die zoveel vreugde bracht telkens als ik denk aan jou en de eenzaamheid me kwelt wordt mijn wereld grijs en grauw ben ik alleen en uitgeteld vaak droom ik dat de lange wegen die liggen tussen jou en mij onder luid geweld van regen verdwijnen…

verveel je te pletter schrijf dan eens een letter aan een eenzaam mens met de grote wens niet alleen te zijn je hoeft niet ver te zoeken alle telefoonboeken bevatten voor negentig procent mensen die niemand kent…

Mijn liefde is vervlogen zachtjes uitgeblust Geen hand meer in de mijne Geen mond meer die me kust Geen lachjes uit de verte Geen hand meer door mijn haar Niet meer samen zitten kijken naar elkaar Er vallen nu geen woorden, er is geen ergernis Maar nu weet ik uit ervaring hoe eenzaam, eenzaam is…

Harde woorden over en weer een gevoel van eenzaamheid overspoelen de gedachten aan wat eens is geweest…

eenzaam voel ik mij tot op het bot alleen ben ik niet een aantal mensen nabij het eenzaam gevoel is niet uit te drukken niemand kan er iets aan doen het is in mij, is wat ik bedoel dat gevoel van eenzaamheid is niet mijn schuld is mij gezegd en herhaal ik zelf zodat ik misschien minder lijd eenzaam voel ik mij altijd en nu nog…

Snakken naar een zoen Of iets van genegenheid Mijn hart is beklemd, Soms ben ik mijzelf kwijt Op jouw manier, hou je van mij, je wilt niemand anders aan je zij. Toch, kun je niet geven, waar ik naar verlang. De vraag, of je echt van mij houdt, maakt me bang. Liefde geven, komt van binnen uit De ander aan willen raken en behandelen…

Eenzaam zijn en traag, wanneer het donker komt, de schaduwen ervaren. Namen noemen en tegen muren praten, urenlang zichzelf verlaten. Een stoel verplaatsen in de hoop daarna niet meer alleen te zijn. Ramen sluiten, een boek dat open ligt dichtdoen. Van dromen in een bed bedaren en morgen alles overdoen.…

Een grijze middag in 't begin van mei, een klein café 'Au Voyageur' geheten, in wolken rook rijdt soms een trein voorbij… Wat doe ik hier? De hemel mag het weten. Van de oude dromen, die ik dacht vergeten, voel ik de vleugelslag opeens nabij; reeds deze morgen wist ik mij bezeten, is het lente, of ligt de schuld bij mij? Sedert de tijd…

Kan geen kwaad toch, om je aandacht ook aan de "eenzamen" te schenken?…