Alle inzendingen over eenzaam OR eenzaamheid

Even verdween de mist uit je ogen, toen je van mij werd weggeleid, de dood kwam vol mededogen en ik deelde met jou de eenzaamheid. De dood geeft het leven zijn enige zin, maar is hij het einde of juist het begin?…

vind me schenk me rust, geen eenzaamheid breek de spiegel vergeet de functie van de tijd leg je ogen in het duister zie! de gloed die schijnt ga voorbij het gefluister red het leven dat verkwijnt…

De stilte van dit uur voert mij weg uit het heden, Als in de verte ik tuur hoor ik stemmen uit het verleden Voor me zie ik mijn jeugd Daarachter loopt de realiteit Ik zie vergane vreugd Waar is hij gebleven die tijd Ik zie een groene weide Wij beiden hand in hand Hoor nog wat wij toen zeiden Voel onze sterke band Toch is die gebroken…

In mijn eigen gecreëerde wereld is nooit sprake van eenzaamheid deze wereld is gevuld met herinneringen aan jou altijd en overal de enige koning die daar heerst ben jij voor altijd…

Eenzaam zag ik de boom daar staan, zijn leven had geen vruchten meer gedragen, en niemand keek hem aan, ik ben even naar hem toe gegaan, hij verwachte mij ook niet, zachtjes begon hij toen te zingen, een zo eenzaam treurig bomenlied.…

Bedrukkend en zwaar hangt zwaartekracht aan mijn hart terwijl kille tranen rode wijn druppelen uit mijn glasgordijn mijn kraan alleen maar gal kan spuwen en mijn glas alleen op tafel staat…

soms komt het weer boven het zwijgen, de stilte alleen in de massa en steeds weer die kilte de sombere dagen zwart en verlaten de leegte was voelbaar niets meer te praten een moeizaam verleden hetgeen mij niet beviel voorbij, maar niet over graaft het diep in mijn ziel…

Het eten staat op het fornuis en buiten kreunen zacht de bomen in de winden van oktober. Hoe donker is het huis. En dat ik heel alleen alleen moet dragen, wat reeds zolang geleden is. Ik nooit voorkomen kon. Daarstraks was er een teer gebaar, heel even was ik weer diep in de waan van een gedachte, ver in de droom van gisteren. Maar…

Als een rode klaproos staand langs de kant van de weg als een bosje halfverwelkte goudgelen tulpen in een vaas met troebel water als een mens alleen…

Maar ik weet nu uit ervaring, hoe eenzaam eenzaam is.…

Hol klinken mijn voetstappen door de nacht Geen mens die op mij wacht Niemand bij mij aan mijn zij die het monotone ritme kan doorbreken Geen stem die mij begeleidt door de tijd, heel even...…

zoals elke nacht eenzaam en alleen in het grote bed en wakker worden door het gelach en gepraat van de buren. elk woord van mij is er een te veel dus daarom niet gesproken maar onuitgesproken eenzaam en alleen.…

nachten wachten op de dag stilte in een huid van ondoordringbaar stof afgewend kruipt traag een vage angst naar later als water likkend oevers van het onbekende…

eenzaamheid eenzaamheid is dat ene lege plekje in je hart waar nog best iemand in past.... januari 2007…

Alleen thuiszittend, in eenzaamheid? Ik weet het niet. Het voelt niet goed. Niemand die het ziet. En niemand die wat doet. Ik ga zo maar eens slapen. Dromen van mooie dingen. Lekker onder mijn eigen laken. Mijzelf huilend in slaap te zingen. Alleen……

Wat ben je eenzaam, als je je gedachten alleen op papier durft te zetten. Wat blijft je eenzaam, als je je hart niet durft te volgen…

IJs rond m'n hart Brandende pijn in mijn ziel Schimmen in m'n gedachten Fluisterende verwijten in mijn hoofd Handen in 't haar Zilte tranen langs m'n wangen IK MIS JE ZO ...…

ze voelde zich moe en niet meer zo krachtig gelukkig dat ik daar op dat bankje zat en even voor haar genoeg aandacht had met een glimlach verdween ze op haar gezicht en werd de eenzaamheid voor haar een beetje verlicht.…

Soms ben ik eenzaam Dan voel ik me niet blij Dan probeer ik mijn zinnen te verzetten Dan neem ik mijn knuffel dicht bij mij. Soms ben ik eenzaam Dan voel ik me niet blij Denk ik soms: 'Waarom leef ik niet vrij?'…

enkel en alleen dat koude ding overal mee naar toe toch zonder gering Nooit geen gehoor Overal nodig Altijd zij aan zij niet overbodig Tot op een dag hij verroerde zich bijna niet na een enkel gering Opeens in het verschiet ‘K heb je liev, x’…

En uit ervaring weet ik hoe eenzaam, eenzaam is.…

je voelt je eenzaam... als je vrienden je alleen laten op een moment dat je ze nodig hebt je voelt je eenzaam... als je het gevoel hebt dat je er niet bijhoort je voelt je eenzaam... als je te horen krijgt dat mensen je haten je voelt je eenzaam...…

gegeven En ben daardoor een stukje van mezelf kwijt Ik lach, doe vrolijk en lijk gelukkig Maar ben in werkelijkheid buiten zinnen Ik wil mijzelf weer zijn, maar dat is onmogelijk Als je je zo eenzaam voelt diep van binnen…

Ik kan toch zo verlangen naar rust en ruimte om me heen maar als aan dat verlangen is voldaan voel ik me eenzaam en alleen.…

Je loopt eenzaam door de straten Denkend aan de tijden die geweest zijn. Ooit was het het heden, Nu alleen nog maar het verleden. Ooit was er zoveel geschater en gelach, Dat is overgegaan naar pijn, verdriet en minachting. Als klein meisje had ik een mooie tijd, Genietend van het leven, genietend van iets kleins.…

EENZAAMHEID Eenzaamheid woekert in haar als de wortels van een eik onder het asfalt die vertakken naar overal haar eenzaamheid is als de schubben van een vis hard en ongrijpbaar ze wil vluchten en zich van het gevoel ontdoen maar als leeuwenklauwen heeft het zich in haar vastgeklampt ze bijt en wil verbijten tranen…

niets dan leegte een zogenaamde volmaaktheid de stilte die plaatsneemt op banken en stoelen de tederheid uit huis heeft gezet bruut en geforceerd de deur dicht klemt de muren doet kraken gelijk de winter zich schouderbreed maakt ruimte inneemt dat liefde leven geeft en leven liefde neemt sterft het in mij als de dood ben ik voor de…

Soms sta ik tussen een hele massa mensen, het liefst zou ik ze dan allemaal weg willen wensen. Maar heel af en toe voel ik me heel erg alleen, en dan wens ik juist weer mensen om me heen. Tegenstrijdige gevoelens zijn een heel raar iets, Het komt van uit jezelf zo uit het niets. Je moet je leven maar gewoon verder leven, Soms met iets nemen soms…

Op de zee van leegte drijft mijn vlot de wind van wanhoop drijft mij voort Zoek naar mij en vraag mij hoe het komt dat zonneschijn niet door mijn wolken komt Hoor mij zingen luister naar een innerlijke strijd hoor hoe eenzaamheid klinkt.…

te wekken haar glimlach haar ogen haar mond denkend aan beladen plekken van vroeger met jou als symbool van je wispelturigheid pikken kraaien in platgewalste lijkjes op het gerafelde, oververhitte asfalt ik heb geen spijt ik draag geen haatgevoelens mee mijn nederlaag is jou overwinning maar niemand heeft mij gezegd dat het zo eenzaam…