Alle inzendingen over eenzaam OR god OR thuis

Zegt geen gedag daarna maar pakt dan zijn biezen Thuis neemt hij nóg wat want hij wil wel slapen wegzakken in vergetelheid, want thuis is geen gezelligheid... Een eenzame ziel, zonder doel in het leven wachtend op de dag dat zijn lichaam- het gaat begeven...…

Eenzaamheid is als een vrucht, Jehovah God waakt erover dat die niet aan een tak groeit die te zwak is…

God, wil mij weer lust en kracht geven Om toch maar verder te kunnen gaan Zodat ik mijn verdriet kan doorstaan En ook nog wat vreugde mag beleven. Dank U Heer, dat U alle dingen weet U kent mijn eenzaamheid en stille pijn O, God, wil voor mij een trooster zijn In het geloof dat u mij nooit vergeet.…

God is gestopt met houden van de paus, Hij laat hem maar, zo lang het kan, in leven, Zodat hij hem geen plekje hoeft te geven, Hij heeft het veel te druk met Pim en Claus. God heeft het thuis nog nooit zo leuk gehad, Maar dat gedoe op aarde is hij zat.…

De God die ik heb geschapen, is een goede god. De Godin die mij heeft gebaard, is een heilige godin. Hij heeft me kracht gegeven. Zij heeft mij gemaakt, tot wie ik ben. Zij zijn het tot wie ik bid. Zij zijn het die mij troosten. In angstige, eenzame uren, praat ik alleen met hen.…

ik proef de argwaan aan de deur, de eenzaamheid spat mij tegemoet ik laat ze meestal beter achter tevredenheid doet mij goed doch thuis gekomen maak ik mij zorgen…

Zwerver ben ik in Gods handen - Al heb ik geen huis, Geen woning of wat Daar op lijkt, Overal ter wereld Ben ik in Zijn handen En ben ik per slot van Rekening altijd thuis…

Haar leven gaat in eenzaamheid voorbij, de uren tikken de tijd langzaam weg. Ze vraagt in stilte: God, hoelang nog dat ik mij voorgoed te ruste leg ?…

Oude oma zit in haar stoel voor het raam Maar daar is eigenlijk niet zo veel te zien Ook is het erg donker en triest bovendien Oma voelt zich verdrietig en heel eenzaam. Wat te doen met de komende kerstdagen Zo helemaal alleen in haar grote huis? Het huis voelt niet meer als haar thuis De stilte en de leegte is haast niet te dragen.…

Toch meent ze dat ze niet mag klagen Ze weet, Jezus is ook voor haar geboren En dat zij ook door Hem is uitverkoren God heeft in de mensen een welbehagen…

Niemands is een god en God is eenzaam want de ogen zien hem niet als hij zijn lichaam weer verandert in de eeuwigheid die iedereen verwenst.…

Laat stilte blijvend zijn waar wit van wolken waaiert over de lariks en de den Mijn wereld is van hen, van vogels veren poetsend zij nestelen nog laat Mijn boom dat is hun vogelwijk, hun nest is niet mijn home…

Ik wilde het eerst niet geloven, maar thuis is geen thuis meer voor mij!…

Overmand door paniek bad hij tot God. maar, God was niet thuis. Plotsklaps ontwaakte zijn ziel en sloeg zijn gedachtengang op hol. Waarom? Waardoor? Kon hij zich zijn droom herinneren? Twee vragen roepen mij naar een eind, kwam hij zijn bed nog uit of wacht hij nog steeds op God?…

De dominee zegt het is Gods huis, maar in de kerk voel ik mij niet meer thuis, alleen als het orgel wordt bespeelt, dan worden mijn zinnen gestreeld. Maar wanneer ik wandel in de natuur, bij zonnig weer, regen of bij guur, ben ik gelukkig en mezelf en kijk naar boven, naar Gods eigen kerkgewelf.…

Rustiek beekje kiezelsteentjes gooien paardenbloem in je haar mijn liefde zo puur daar ben ik zeker van je bent zo mooi in de nacht dicht tegen je aan kruipen met een arm om je heen…

Morgen weer een dag als deze nog niet is afgesloten worsteling met alles in mijn gedachten zullen ze morgen vrij zijn of zal ik wederom zeggen morgen weer een dag…

In mijn ogen verschijnt een gedicht met de woorden die ik voor je schrijf soms wil ik voor je zingen spontaan je hand pakken om met je te dansen geef me je lach met je oogopslag door er te zijn bij mij of ik bij jou je geeft me gevoelens in mijn lichaam die het nog nooit heeft herkend keer op keer het besef dat ik met de minuut steeds meer…

Zo mooi, zo onbevangen werkelijkheid of fictie waarheid in het midden plots ik word wakker ik kijk om me heen de realiteit passeert maar toch de glimlach de glimlach van die droom…

Het stinkt letterlijk en figuurlijk de verandering van de mens als ze het in een veelvoud krijgen een verslavend middel meer, meer en meer ik wil meer de waarde van het echte leven uit het oog verliezen geen oog voor de medemens individualisering van de maatschappij geef mij je glimlach maar die is meer waard dan dit alles bij elkaar…

Ik kijk je aan de tinteling die ik voel mijn lichaam vraagt wanneer krijg ik een antwoord ik zie je glimlach die betovert mij ik ben van de wereld wanneer ben je bij me een stil verlangen dat hunkert naar jouw gezelschap ik wil jou wil jij mij…

Ik loop langs de trap blote voeten koude plavuizen mijn linker kleine teen hij haalt het niet hij blijft even hangen achter de trap een vloek een tier au dat doet pijn…

Heet van buiten zacht van binnen aanlokkelijk aangezicht de sappen in mijn mond mijn tong hunkert naar de smaak mijn slokdarm wil het niet te heet de combinatie zoekend uiteindelijk pak ik de lepel en breng deze naar mijn mond…

Geen houding het lijkt of ik je niet zie echt wel maar je merkt het niet ik kijk naar je vanuit alle hoeken waaruit ik je kan bekijken het is een feit ik wil je zien maar het blijft alleen bij dromen als ik naar je kijk zijn we samen gelukkig echter als je me voorbij loopt niets bijzonders je kent mijn naam niet eens…

Waar ik blijf denken vallen mijn woorden stil als ik je zie oogverblindend zo mooi van buiten maar ook diep daar binnen je weet me te bereiken door er te zijn aan je te denken zo fijn met je te praten te luisteren naar je laat me je voelen mijn warmte is er voor jou…

Nachten bewegen naar de ochtend in mijn dromen speel jij de hoofdrol zo fijn heerlijk in de zon witte stranden blauwe zee cocktail in ons hand verliefd naar je kijken liggen we samen armen over je heen zwoel kusjes geven…

Oude oma zit in haar stoel voor het raam Maar daar is eigenlijk niet zo veel te zien Ook is het erg donker en triest bovendien Oma voelt zich verdrietig en heel eenzaam. Wat te doen met de komende kerstdagen Zo helemaal alleen in haar grote huis? Het huis voelt nier meer als haar thuis De stilte en de leegte is haast niet te dragen.…

M'n thuis wordt grijs, de omgeving blijft jong. Traagheid haalt mij in, ben nu een bejaarde in mijn eigen tehuis, met nood aan een echte sociale babbel. Eenzaamheid is zeker... geen hobby.…

door het raam kijkend zie ik enkel de vreemde natgeregende straten eenzaamheid overvalt mij jong als ik was, levensvol lokten de avontuurlijke verten bekroop mij het reisgevoel als stralende jets overvlogen nu zijn diezelfde verten een gevangenis voor mij zij zijn waar ik vertoef maar niet mijn thuis mijn thuis ligt daar waar ik onbekend…

het als je terugkijkt op een leven dat verdwijnt eenzaam als je iets wilt vertellen zonder dat er iemand hoort toch, weet ik, is er nog iemand die meeluistert naar ieder woord: Eenzaam lag Hij in een kribbe in een voerbak, vuil en oud eenzaam sprak Hij van Gods liefde maar het liet de mensheid koud eenzaam spreidde Hij zijn armen de mens…