Alle inzendingen over eeuwig OR rusten

Kwetsbaar lig je daar in je bed steeds verder weg van de wereld weg van het leven rust is nu waar je naar verlangt en dat je in vrede mag gaan waar het eeuwige licht je vangt…

, in het heelal het zijnde is de toekomst eeuwig voortbestaan RUST IN HET LICHT!!…

de oceaan, een eeuwigheid…

Naar een plaats waar ze kunnen rusten, tot dan dwalen ze verder tussen hemel en aarde. Tot ze de plek bereiken waar het eens begon dan de eeuwige rust vinden bij De bron van ons bestaan……

rondom de planeet Het rust in het zenit, windstilte van de ziel…

hier is alles stilte zoniet verstilling dit schuldig landschap met op het oog een eeuwige rust heeft na verloop van jaren dan eindelijk zijn vrijheid herkregen…

me over de bomen, de vogels en het leven in de sloot. ik zoek de rust, die heerlijke rust…

duifje van papier olijftak in de snavel wit en vleugellam in gestolde rust hoe komt zij ooit tot leven wanneer vliegt zij uit? hoeveel stilte past in vredesnaam herdenken noemen van je naam? kan vrede passen in twee minuten zwijgen stilgevallen tijd? is vrede een duif vleugellam op wit papier voor eeuwig in rust?…

Al is je lichaam nog op aarde je ziel is eeuwig thuis je mag nu zingen in de hemel in 't liefdevolle Vaderhuis Je hebt de rust gevonden die Hij je heeft gegeven je strijd op aarde is gedaan en je mag voor eeuwig leven.…

Het mooiste gedicht is wat ongeschreven blijft, voor eeuwig leeg en wit ligt in een smetteloos heelal, zo zuiver als windstilte in het riet, zo ijl en hoorbaar als een opmaat rust aan de muziek vooraf… en niets daarna volgt nog.…

De nachten leken eeuwig te zijn of er geen einde aan kwam het maakt niet uit waar ik ook ben te moeilijk is het gevecht als je het moet stellen zonder kracht nooit genomen steeds gegeven ik heb het nooit verleerd rust ik peinzend aan de waterkant niets meer wat ik nog verlang.…

Mijn moeder heeft een Bril zo op t puntje van haar neus rust nu een Bril als zij de krant leest Bril, Bril ga weg, maak mijn moeder nog niet oud ze mag nog niet beginnen aan het inruilen van ons voor die eeuwige blindheid…

Je hebt de deur van het leven dicht gedaan nu gaat er een andere open waar het eeuwige licht wacht daar is het goed Lieve tante rust zacht en ik hoop dat je allen die je lief waren weer ontmoet…

De stenen letters spreken over eeuwig en zacht rusten maar voor de overlevenden van de pijnlijke scheiding voelt het eeuwig maar niet zacht Doch al lijkt de pijn nog vers de bloemen zijn reeds lang verwelkt er bloeien nieuwe planten die hoop en warmte vragen Dicht daarom van lieverlee het zwarte gat van het verleden open de zware binnendeur…

Het grote rusten is bijna aangebroken, het wordt al heel stil. Ik neem geen afscheid, want ben met god almachtig en zo gelukkig. Dit moet je weten: ik hou van jou en ieder zoals van mezelf. Via de dood gaan we naar de eeuwige rust waar geen dood meer is.…

Rust in vrede, rust in vrede, u nog eens vaarwel gezeid, eer ik weg en thuiswaards trede, rust... tot in der eeuwigheid! Amen. November 1862…

En de enig ware ruste, Reine bron van klare lusten, Zuivre zon van zaligheid - Laat mij willen en niet willen, Wat Gij wilt en niet en wilt, Blijde gaande door het stille Leven in uw vree verstild. Buiten U is niets dan strijd, Niets dan moeiten, niets dan zorgen - Laat mij, in Uw rust geborgen, Slapen gaan in eeuwigheid.…

Levensweg doorlopen momenten van weleer tranen stromen, ogen- blikken voor eeuwig in het hart gesloten Vredig daalt een rust over een gloedvol gelaat stil verschijnt een glimlach als de schaduw verdwijnt in het licht…

De waarde van de woorden kalft weer af Zelfs 'eeuwig' is nu, achteraf bekeken Iets met beperkte houdbaarheid gebleken: Ze haalden Toetanchamon uit zijn graf Dan zwijgen we nog over wat ze deden Met woorden zoals 'rust' en 'in' en 'vrede'…

Spittend in onze gedachten rust hij nu op eeuwige velden.…

ik schrijf je dit als het zwart nog de ramen bedekt en rust nog naast stilte zit alsof de nacht, met gemak, nog even de eeuwigheid oprekt ik schrijf je dit, zomaar, zonder heden en verleden, en droom dat het licht nog niet door jachtige gedachten wordt bereden…

Ruw aangezet met bergen en rivieren op uw handen die de bijbel trachten te verwarmen beweging eeuwig zwenkend door de molen van ons leven zwaarder door schaduwen van het licht over de knokkels laat uw ledematen en uw geest maar rusten want uw plek zal onophoudelijk zijn.…

Een stapje naar de eeuwige verrukking en zalige rust. En vrede, vrede, en vreugde, vreugde, vreugde, en liefde voor jou.…

ik zag eindelijk een gat in de tijd en stopte terwijl de trein met volle snelheid dwars door mij heen reed het was heet voelde de laatste seconde verglijden vervloeide toen langzaam tot die ene dimensie van eeuwige rust…

O gij reuzen van het witte papier en letter Gij schrijft uw gram in cijfers met plezier En bezorgt uw lezers dagelijks veel plezier En kleineert met uw waardering menig kleine etter Maar u schiet dikwijls uw peilen veel te hoog Straks komen die dwergen treffender van hun boog…

De hoop op eeuwig leven. Die belofte maakt me blij.…

Daar glijdt het leven door in tijd en kan de rust mijn ziel bewaren. Daar te wezen is voor eeuwig zijn.…

is mij niet gegund Moge u eeuwig dwalen over die vlakten…

Hier rusten ze de eeuwige rust. Schoorvoetend scroll ik langs de zerken. Mijmerend bestudeer ik zo hun werken mij van de eindigheid meer bewust.…

Waterval zonder rust stort zich schuimend kolkend in onbekende diepte. Aanzwellende zwoele lust schuilt ongezien en geheim achter toverachtige aquamuur. Kijkt door een mistig gordijn ziet de wereld in een nieuw vuur de eeuwige rivier bruist en gutst. Een opwindende wellustige gil kloppend hart vindt serene rust.…