Alle inzendingen over eeuwige liefde besta

In mijn ongedurigheid, in mijn verlegenheid Is mijn eigenheid mijn grootste angst dat ik niet ben, Niet besta, niks kan.…

mijn lichaam zegt nee, mijn geest zegt ja ik doe het toch maar nu , nu ik nog besta…

vanmorgen op de weegschaal (84.9 kg) ontdekte ik ik weeg dus ik besta…

Mama blijft rustig, wat ik ook doe, ik weet niet -- of ik wel besta.…

Maar helaas ik besta niet meer. Ik besta niet meer sinds mens en eigen mening. Er is wel waarheid maar ach de kunst is het niet het hebben maar het vinden daarvan.…

gewoon een kleine akte in een boek wat foto's in een la bewijs dat ik besta…

koester je mijn ziel bekwaam en liefdevol beleef, bemin, besta verbeter je mij nooit? dan is daar de dag waarin de rest donker zal zijn en men zal buigen in het lot dat ons tekent? ooit…

de marge, mijn wereld ook al ben ik zelfvoldaan, zijlijn volgeschreven ik kan maar niet voldoen krijg het er maar niet ingewreven het geeft niet, hoor ik modder aan en ga door waar een ander blijft staan…

kunt stappen zonder voortdurende pijn heel hard roept hij –stop- maar je kunt een rijdende trein niet zo maar stilzetten tenzij je aan de noodrem trekt maar een noodstop in een doolhof klinkt niet als een aantrekkelijk perspectief je kunt ze alleen maar volgen die grillige gedachtengangen proberen te blijven denken: ik zoek dus ik besta…

Nu besta ik ook voor jou. Je spiegelt je aan mij. Je zegt minzaam ‘Dag’ en loopt langs me heen of ik niet besta, een spiegel ben, die jou elke morgen voor de vorm gelijk geeft wanneer je denkt dat je mooi en niet eenzaam bent.…

omdat ik besta ben wie ik ben gewoon zoals ik hunker naar jou…

Ontketen de oorlog niet vanuit onvrede in jezelf. Ontketen oorlog, woede en haat niet in de ander uit eigen onmacht. Bevrijd jezelf van last, laster en gebrek: bied aan elk ander mens, in jou, een volledig nieuwe stek! Bevrijd van pijn zal ik uiteindelijk lichter zijn!…

Ik besta, zonder dat.…

stop, van tijd tot tijd breng lichaam en geest bijeen stop, besta bewust…

Het is alsof de lucht mijn deken is en ik mijn hoofd het liefst te rusten leg op het kussen van mijn longen, de plek waar ik mijn hartslag hoor in vierkwartsmaat: dat ik besta, dat ik besta. ------------------------------------------------ uit: 'Gedichten voor gelukkige mensen', 2008.…

Is mijn eeuwig het eeuwig niet? Mocht mijn eeuwig het eeuwig zijn, Liefde, om uw lamp te voeden, wil ik eindeloos verbloeden in zuivre pijn.…

Je bent een droom, maar toch besta je echt. Ik hou zoveel van je, een liefde zo open en oprecht. Je bent een engel, je bracht mijn hart tot leven. Met tranen blijf ik je danken, voor alles wat je hebt gegeven. Je bent helemaal het einde, maar voor mij een nieuw begin.…

Slechts in woorden kan ik schuilen in een web van letters weef ik me in tot ik me veilig weet en enkel nog besta in mijn binnenste binnenin.…

of is het smalend omdat je alles toch al weet zoveel dromen vliegen rond in jouw gedachten ach, ze vliegen wel en ze bedriegen snel ben je eerlijk besta je mooie vrouw?…

hopelijk geven ze me ooit een trap na zodat ik voor hun niet meer besta. hopelijk vindt iemand mij zodat diegene mijn touwen doorknipt: VRIJ!…

angst was mijn vlinder vloog mij en de liefde voorbij fladderde onrust wiekte wanhopig verrotte mijn leven vernietigde mij ik jatte emoties verzoop mijn gevoel neukte me suf viel op mijn smoel loog en bedroog om niet eenzaam te zijn haatte die koppen in de ogen mijn pijn ik ben ik was besta nu niet meer angst dekte alles…

Ik ben wie mij maakt en ben wie mij ontdekt wanneer niemand gelooft dat ik zonder oplossingen besta.…

Zeg me, Papa Waarom ik besta Is mijn enig doel Dat ik iets voel? Als ik niet wil Wordt het dan stil? Is niet bestaan Gelijk doodgaan? Zou mijn konijn In de hemel zijn?…

Of ben ik droef omdat ik traag ben, Nooit de wijde wereld inga, Alleen Lisboa van bij de Taag ken, En ook daar voor niemand besta, Liever doelloos in donkere stegen Van de armoedige Mouraria loop? Daar kom ik vele als mijzelve tegen Die leven zonder liefde, lust, hoop... --------------------------- Soleares III Saudades…

O niet van u het licht, Dat zich uit u verspreidt, Het is, het is het licht Der Liefde der Eeuwigheid. Gij ligt daarin, Ik zweef daarin.…

dat ik de waarheid spreek en dat liefde tussen ons geen enkele kans meer heeft Kan het die eeuwige band of is het maar een verzinseltje uit een of andere harteloze krant…

En voel mij ontzettend moe, Toch kan ik niet slapen, Het maalt maar in mijn hoofd, Af en toe zit ik te gapen, Hij had mij toch eeuwige liefde beloofd? Maar na 3,5 jaar is er al een gigantisch gat, Waar ik steeds dieper in val Niets dat de pijn nog verzacht, Dus zit ik te wachten op de knal, Die onvermijdelijk komen zal.…

we hangen aan dezelfde boom jouw blaadjes fris en appelgroen beschut door grote sterke takken blaken nog van levenslust, terwijl mijn bladeren geel met rood omrand zich eerdaags zullen voegen bij het bladerdek, dat als een warme zachte deken nestelt rondom de witgevlekte stam van mijn ziel graag zou ik jou beschermen, beschutten en behoeden…

Het waren niet de klappen, zei je. Maar wel de woorden. Dacht je er nog aan? Denk je er nu nog aan? Dat tere vogeltje? In beide kleine handpalmen omsloten. Hoe je het warm blies. Maar niet voor jezelf zou zorgen. Dacht je nog aan zijn woorden? Op de dorpskermis. Een glimmende ballon aan een touwtje. In je kleine hand. "Niet…

Blijven voor eeuwig en altijd Heel dicht bij elkaar…