Alle inzendingen over eeuwigheid OR liefde OR gebaar

Een zachte blik, Een blij gelaat. Een vriendelijk woord, Een goede daad. Al lijkt het weinig wat je schenkt, Je geeft soms veel meer dan je denkt.…

Natuurlijk ga ik terug en met veel plezier Een klein gebaar zet harten op een kier. Het afscheid, bedankjes; dit is toch maar heel gewoon Mensen zijn er voor elkaar en dat is nu net zo schoon. Ik ben degene die mag bedanken, Mijn hart is duizend maal groter geworden.…

de lange stoet rijdt toeterend voorbij waar wij opzij zwaaiende deelnemers machtig verrast zijn over het tetterend gelijk de kinderen wuiven terug een mooie rondreis mijn dubbele gedachten over eendracht en massaliteit laten de weggedrukte tranen toe mijzelf ten spijt…

Een gebaar, zomaar een compliment een groet of een aardig woord het voelt als een zachte penseelstreek op het doek van het gemoed dat kleur geeft aan je "zijn".…

Toch nog onverwacht die bemoedigende steun voor de kabouter…

weten hij en ik dat bloeien eeuwig leven gaf op dierbare gronden en de liefde, van mijn vaders graf…

Waren het je ogen, o zo ijzig blauw of lag het verscholen in dat gebaar waarmee jij iets schikte aan je haar of deelden jij en ik dezelfde kou Van een onstuimige liefde van weleer die zelfs voorbij het absolute nulpunt iets nieuws, geen verandering meer gunt slechts herinnering aan geleden oud zeer Liefde verandert in diepvriesspinazie…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

in woorden die ruisloos verbleken in tere gedachten verstilde gebaren in milde ogen kromme lijven in broze mensen die langzaam vergeten wie ze waren ontluiken zacht gerijpte zielen lonkend naar de eeuwigheid…

In het einde schuilt tragedie begin is altijd daar waar geluid de waarheid overstemt stervend gebaar de late nacht ontkend licht de schijn van opnieuw beginnen samen gaan tot eeuwig minnen.…

Doe voor de liefde de grote en kleine gebaren die haar hand je laat doen voor elkaar, maak het waar.…

LIEFDE, één woord, één gebaar Liefde, kijken naar elkaar Liefde, genoeg aan een blik Liefde, is wij en ons, niet IK Liefde, luisteren en geven Liefde, alles intens beleven Liefde, het heeft zoveel waarde Liefde, is er nooit genoeg op deze aarde…

Glimlach eens wat vaker doe er ook wat liefde bij denk daarbij aan je Maker. Met zo’n gebaar zeg je dat je om iemand geeft al is het maar een beetje. Wellicht wat tederheid komt elke dag van pas zo toon je genegenheid. Het zijn kleine gebaren die het altijd goed doen waarom zou je ze bewaren.…

al even in de schemering van het verlichte leven en aldoor liefdevol en innig vastgehouden rusten dag en nacht nu naast elkaar heeft de liefde van pijn en hoop een laatste gebaar geweven, zijn laatste zucht was daar een moeder schreeuwt “Mijn zoon” de vrouw weent “Mijn lief” het kind weet het even niet, heeft nog te weinig…

algemeen bekend ‘t weer is onbestemd stemming is als het weer wat je ook stemt alles komt op je af zoals het was liefde is van tweeën één stem je op elkaar af het wordt altijd nooit weer wat het nooit was…

Naar Rome en weer terug Overal bij mij Tijd vervliegt zo vlug Lopen zij aan zij In 1 seconde naar mars vliegen Sneller dan het licht Als je ons zou bedriegen is het onze plicht Immer terug naar mij gaat alles weerom rond samen zijn wij vrij waar toen de wereld bestond Onafscheidbaar aan elkaar geklonken wordt ons het universum geschonken…

Mijn liefde voor jou lijkt nooit voorbij tegaan. Waarom heb ik niet aan jou kunnen weerstaan? Terwijl jij geniet van het leven verga ik van pijn. Hoe zou mijn leven zonder jou zijn? Zou ik minder lijden of zou ik dan nog eeuwig kunnen zoeken naar iemand zoals jij? Al maanden loop je rondjes in mijn gedachten.…

De winden hebben gezongen over de mensen op het eiland der dromen Maar de zeevogels verstonden de klanken niet en hun verhaal is verloren gegaan Enkel een zweem van een heerlijke geur, ijl als een blanke roos in zoete struwelen, zwevend over de groene heuvels in de lente, herinnerde hen aan dat goddelijk paradijs, waar pure liefde de harten…

Niemand vraagt waarom ik naar de Makelaarsloop in Uithoorn ga terwijl ik daar toch echt mijn eerste blauwtje heb gelopen Zou het zijn uit zekere hoop haar terug te zien en onderweg aan een touwtje op te knopen Nu u het vraagt u brengt me echt op een puik idee in mijn running short zit een lang koord daar kan het mee dat zit…

liefde aan jou te verklaren…

ik val voor het licht dat op je schijnt gebroken in het kristal van ogen ik weet dat je in de verte verdwijnt zonder mededogen terwijl we over vlakke wegen zwerven langs leven en een beetje dood help me overeind, of lijm mijn scherven mijn kus was jouw voetnoot…

Daarachter gaan wij eeuwig verrijzen Samen, twee wezens in één hart!…

als vogels niet meer durven zweven op de wind als bladeren naar hun bomen terug gaan vallen als een ster niets meer om naar te twinkelen vindt als sneeuwvlokken naar de lucht toe dwarrelen als er echt niets meer is om mee te spelen voor een kind als je aan het eind van de regenboog geen pot met goud maar slechts een hoopje schroot vindt…

draag mijn handen onderweg naar daar ik zie in de verte, de liefde ligt klaar schiet op, aarzel niet het is een hemels gebaar…

Sint Petrus wacht al aan de hemelpoort en noodt hem binnen met een breed gebaar: “Er staat een gouden zetel voor u klaar, wij hebben heel veel goeds van u gehoord. Hier kunt u wonen, in het eeuwig licht. Een stropdas is hier echter wél verplicht....”.…

Een blik, een gebaar, een knipoog, mijn dag kan niet meer stuk, verbazing, om al dat moois, wat breng jij mij geluk! Een diep gevoel, van liefde, een gebaar , van tederheid, dan weet ik, mijn allerliefste, ik wil je nooit meer kwijt!…

zie hier een keizerin gekroond door de verbeelding die harten synchroon samenvlecht in tijdloze ruimte seconden-snelle tijd beslecht in aangereikte eeuwigheid aanvaardt zij diep bewogen dit keizerlijk gebaar de macht van de verbeelding schijnt werkelijk en waar…

achter een minzaam masker en verfijnde gebaren smeken droeve ogen om ware liefde in gerijpte woorden aan het daglicht toevertrouwd…