Alle inzendingen over egel misschien niet

tussen de sprieten daar in het gras een bijzonder plekje een moment dat ik je zag het laatste moment samen toen ging je onder weet dat je er nog ligt maar toch ben je verdwenen alleen dat kruisje in het gras…

huizen vol lichten het leven verscholen achter muren niemand die er doorheen kan kijken maar ik sta daar in het lantarenlicht nog steeds wachtend op jou midden tussen de twee bermen tot je uit het donker durft te komen je samen met mij naar ons licht durft te wandelen tot die tijd blijf ik staren naar die huizen vol lichten…

het regent op de snelweg er ligt een egel op de snelweg een plas bloed en heel wat stekels op de snelweg egels zijn niet zo snel weg…

Wanneer onze dromen geen waarheid meer zijn wanneer onze dromen ons bedriegen zal de schone schijn van al het liegen aan het licht komen…

Stekelige bol Bescherming tegen gevaar Onderhuids gekwetst…

niet langer in z’n mand deskundig werd zij stuk gereten en daarna smaak’lijk opgegeten een andere egel uit Den Bosch die draagt haar stekels nog steeds los ze wapperen naar alle kant dáármee is dus niets aan de hand…

Op een mooie lentedag, bleef mijn blik vastgepind, op een puntje in mijn tuin. Het groene tapijt, geurde naar opdampend lentewater. Het puntje trok mij aan, zodanig dat ik niet meer kon blijven staan. Met mijn blote voeten, over mijn groene lentebedekking, kwam ik behoedzaam dichter. Jaren geleden, had ik dat puntje ook al eens opgemerkt…

kersen strooi ik in je hand abrikozen doen je blozen het zomert vinnig in het koren ik zie een egel sluipen uit een voor een akkerwinde siert je oor je lach krult in je blonde haar vol belofte als een korenaar.…

je moet er even bij stil staan als je hem ontmoet hoe hij bij de oversteek simpelweg niets of niemand ziet en al bij voorbaat van de kevers aan de overkant geniet…

alweer éen van die dagen dat ik een omgekeerde egel ben mijn stekels beschermen niet ze prikken diep in mijn vel wegkruipen onder gebladerte helpt dan niet voor de pijn elke centimeter van mijn lijf voelt nu rauw doorspiest…

Een egel die, gestart te Smilde, naar Hindelopen lopen wilde, zeeg halverwege in elkaar met een aanmerkelijke blaar. Ach had ik, hoorde men hem snikken, maar iets om die mee door te prikken.…

spitsneus kraaloogjes stil stekelig opgerold en plots verdwenen…

angstig elk buiten negerend rol ik me bottenkrommend tot egel…

dat het iets betekende daar gehecht in vaste grond waar zandstappen ooit zandhappen was en een stoel gebruikt werd om op te zitten aanschuiven mocht en terwijl zeemeeuwen de laatste letters oppikken denkt zij zwijgen praat soms zoveel makkelijker…

Misschien is het slechts voelbaar dicht onder je huid zoals een dans in een warme lente regen of is het een ragfijn geweven droom van het zuiverste zijden in mijn hoofd blijft het bestaan dit onvoltooide einde…

Misschien deed je het niet opzettelijk maar je doorkliefde mijn hart net als een bliksemschicht die de donkere lucht in twee kan splijten Misschien had je het niet eens door dat je me stapelgek gemaakt had dat ik enkel nog wou leven voor jou Misschien was het onbewust dat je me keer op keer de hemel beloofde en uiteindelijk de hel gaf…

soms heb ik schrik van jouw drukkend gewicht verstik me niet ik kan niets anders dan jou ondergaan en stilletjes voor me uit staren geen masker geen grimas hopend dat in de ochtendstond jouw logheid wegsmelt bij het eerste daglicht bij een straaltje zonneschijn en een warm kopje thee lijkt alles weer anders lichter misschien…

Misschien heb je het gezien? Anders een volgende keer, probeer je weer het te zien. Geloof je nog in misschien, dan heb je de waarheid nog niet gezien ?…

Misschien was ik te skaffa en waren mijn patta's daardoor ineens loesoe. Misschien kwam het door die kaolo banga, met wie ik vroeger panja werd, zonder doekoe uit te geven. Misschien had mijn beste esahbi ze per ongeluk gepakt, nadat hij mij gratis asi gaf. Maar ach...…

Het is makkelijk om te beloven dat je elkaar elke dag gaat liefhebben en bijstaan, in alle kleine en grote dingen. Het is moeilijker om toe te geven dat zoiets enkel is weggelegd voor Robots.…

er ligt pels op de weg met nog een stukje staart van wat ooit poes was of hond of mol of egel zolang het maar kon kwispelen een trage regen vaagt sloom wat vormeloze stukken in een ziedende goot het afvoerputje versperd met wel een ton dode bladeren ergens huilt een kind misschien om een dier dat is verdwenen en de auto's razen verder…

Nieuwe boom zoekt onderdak, net als de egel hebben ze al acht jaar lang vertraging…

Er was eens een egel in Ede Die erg in zijn jeugd had geleden Niet dat men hem sloeg Of uit het hol joeg Er waren steeds stekeligheden…

In de schemer zit nu een kleine egel met zijn mooie stekels eenzaam in het gras. Het gras wacht op regen. Geen takje beweegt er. Luister naar de merel, hoog op ons dak. Avond vol verlangen. De maan maakt zich klaar voor de nacht. In de avondschemer komt strakjes onze egel nog een egel tegen, liefkoost haar vacht.…

Als ik op een dag een nachtcreme smeer En doe alsof ik dan ga slapen Wie weet dan nog hoe laat het is wanneer ik 's ochtends sta te gapen…

Ik herlaad maar weer eens en begin opnieuw te richten. Tijd voor het grove geschut, van schelden en tieren en dichten.…

D`r was een hele, hele tijd terug een boertje, met een kromme rug. Hij was niet meer zo jong van jaren en werd al wat dunnig in de haren. Aan weelde was hij niet gewend en `n spiegel had hij nooit gekend. Maar toen hij aan het spitten was toen vond hij zo`n mooi stukkie glas, `t zat onder het smeer en onder het zand hij nam het in zijn werkmanshand…

Weer bogen de bomen eerbiedig hun kruin Weer spatte het schuim over dijken en duin Weer raasde een vliegende storm over 't land Weer beukten de golven 't geteisterde strand Weer gingen gedachten gebeden naar zee Weer leefden er honderden duizenden mee Weer waren de machtigste schepen in nood Weer vochten de mannen op leven en dood Weer wachten…

Kleine egel, bol van angst, schuifelt heel voorzichtig langs. Zijn bestaan is marginaal. Maar zijn stekels die ik zie, prikkelden tot poëzie. Metaforen, maar voor wie?…

Men liet weten: het vuren voor even te staken zodat mensen konden vluchten, toch vielen knallen te horen, werd er geschoten door die onverlaten! Staakt het vuren, slechts voor een paar uren zodat mensen even naar buiten kunnen het mocht echter niet lang duren ze wilden geen leven in vrijheid gunnen! De grenzeloze bruutheid van slechts 1…