6329 resultaten.
de eik
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 789 ik zag de eik hij stond
zo plompverloren
eik te zijn
onwrikbaar in z’n eigenheid
onwetend van z’n
levenslijn
ik lag languit en dacht te
zijn de schaduw van
z’n kroongewelf
geen toen en straks en geen
daarginder, geen spatje
van mezelf
diep in mij zit een knoest
een eeuwig oude
stobbe
een stukje oer dat tijdloos is
dat nooit bewust…
Eiken
gedicht
2.0 met 21 stemmen 8.269 Eiken zijn de bomen van het dies irae*);
als de grond breekt zullen zij,
over het land gezaaiden, toekijken
met een oud, houten gezicht
dat onbewogen blijft:
te veel stormwind is in
hun taaie takkenkroon verstard;
zij zijn niet meer verstoord
door groei, dat eeuwenoud tumult
en in hun stilstand glanst niets op
van minachting, van deernis…
EIK
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 1.660 Diep in de rimpeloude bruine bast,
samen heerlijk erbij weggedroomd.…
Eik
gedicht
2.0 met 270 stemmen 49.921 Zie onder 'eikel'. Wijs in stoffig groen,
gekloofd van bast, gelobd van blaren.
Wat staat hij al die jaren toch te doen
behalve het stilzwijgen te bewaren?
Zijn wortels graven diep, al wat ze kunnen doen
om niet opeens ten hemel op te varen.
Bang om te vallen in de blauwe kom
van het heelal, houdt hij zich stoer en stom.
Robuust orakel!…
Ik ben een Eik
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 165 Vluchten zit er voor mij niet
mijn wortels zijn geaard
zuigen water uit de grond
waar mijn voeding zich bevind.
Jaargetijden voelen voor mij
als een soort vervellen
oud leven sterft langzaam af
om fris te beginnen in de lente.
In dank schenk ik zuurstof
aan alles dat ik mij heen zie
en als dan de herfst valt
krijg ik er een ringetje…
De eik
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 151 Fier en rechtopstaand.
Takken wachten in stilte.
Wanneer komt de storm?…
DE EIK
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 215 Soms wil ik zijn als de eik
sterk en onverzettelijk
dan weer ben ik als het riet
buigzaam en aantrekkelijk
Het riet en de eik
zijn mij beiden sympathiek
geen enkele situatie is gelijk
dan weet ik pas hoe ik het zie
elke gebeurtenis is uniek
soms een beetje eiken
dan buigen als het riet
en de andere kant op kijken.…
Eik
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.786 Stug loof uit kromme takken barstend, querus robur,
wát u zegt! - meer heb ik niet te geef behalve schaduw,
als wolkendek ontbreekt. Dus hou uw mond,
tenzij u eikels vreten wou; ze vallen
straks na eerste kou. Mijn jas? Ik zou beschaamd zijn
u zo ruig doorgroeid te zien, vol mos.
En blijf ook af van al dat tere schemerweefsel
ondergronds,…
Bruin haar
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 1.054 Overrompeld door liefde en kracht,
zittend aan het water,
kijkend heen
Daar zit jij,
voor mij uit,
turend over,
net langs mij heen
Ik steel je blik,
je laat mij toe,
ruimte tussen ons,
krimpt in een
De groene glans,
scherp en zacht,
gemengd van ver,
mag ik je nu…
bruin
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 298 je eens
zo mooie kleuren
vielen hard
vloeiend
tot diepe herfst…
bruin
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 978 eindeloos
kijken
ogen
verlangen
gevangen
verloren
in mij
buiten
zinnen
vrij
blauw
zijn wij…
Bruin
snelsonnet
4.0 met 16 stemmen 138 Gans rechts houdt ongelijkheid graag in stand
en VVD lonkt naar de PVV;
likt ook de hielen van de BBB.
Beschutten zo de ‘orde’ in ons land.
Maar liggen politieke kansen open?
En neigen die naar groen? Mag ik dat hopen?…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Guur schraalt de wind
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 435 ik streep lucht
heb genoeg van het
vluchtige wolkenspel
schaapjes die zeilen in
een grazige blauwe weide
de tijd is voorbij
dat blaadjes romantisch
ruizelen in machtige eiken
het nu geel bruine loof
begint in snel tempo te wijken
na storm en regen is
kale strakte overgebleven
guur schraalt de wind
door takken en sprieten
voordat het…
Zonvlekken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 47 Ik
voel onder de waterspiegel
ruimte voor geheimen
schuilplaatsen van wat
de toekomst wordt, misschien
Mijn vriendinnen steken kaarsen op
en zullen op de terugweg praten
over de jongens op de banken
maar ik zit liever ongestoord
onder de heilige eiken
in de kronkel van de beek…
Dis Crimi Natie
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 591 Hou toch eens op met 't blank correct gezeur
dat Sint geen Zwarte Piet in dienst mag nemen
dat noem ik regelrecht racistisch framen
Op grond van wat? Z'n antraciete kleur?
Welke sadist verpest hun werkrelatie
van eeuwen her? Da's pas discriminatie!…
hand in hand
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 919 Hij voelt hoe haar
zachtheid strijkt langs zijn huid,
haar gloed diep binnendringt
Daar valt een bruin blad in haar
schoot - van een Amerikaanse
Eik. Lachend kijken ze ernaar,
dan naar elkaar, zo verliefd na
meer dan vijfenveertig jaar…
Een boom opzetten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 102 Ik zou zo graag met iedereen
over bomen planten
willen praten
als investering
in toekomstige generaties
zachtjes aan dan het ik cultuurtje van
hier en nu of vandaag alleen
achter me willen laten…
De oude wilg
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 113 De werkelijkheid wil ik niet zien,
ik ben kapot, een geknapte eik.
Van de ooit trotse eik rest slechts nog brandhout,
de laatste storm werd hem te veel.…
Lintjesregen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 119 Edoch de eik dacht ~Wat een zegen
rond eind april die lintjesregen ~…
MIJN HERINNERING!
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 255 het haardvuur hongert
ik geef het stuk voor stuk,
‘t gekapte hout van de eik,
waarin wij samen,
zo dikwijls klommen,
na schooltijd
terwijl het vuur eet,
genieten wij
van een op eik gelagerde Saint-Amour
en vult warmte
en speels vlammenlicht
onze nu volledig eiken living
alzo,
versmelten wij samen
in de gloeiing en de herinneringen…
Buikvlinderkast
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 155 't Kwam uit een planten-
pot verstopt achter de bruine hoop
Ijdele herfstblaadjes in een hoek
gedreven door koude harde wind;
er kwam maar geen verlossend einde,
lijk kom je uit de buikvlinderkast ?…
Moeders kinderen
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 586 Het zijn de wezen die verdwalen,
In het woud van stenen eiken.
Waar de zielen, niet gespaard,
dolen rond karkassen en
dromen achterna gaan
tot de eiken essen zijn.…
Koud, zo koud .....
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 888 , zo koud ....…
Koud, zo koud ...
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 445 Heel even was de hemel daar
woordloos sprak liefde
de taal van morgen
ongebonden vrij
kun je niet bezitten
nooit bezitten
mag liefde
vrij zijn
of is verbondenheid
zonder ziel
eenzaamheid
kan houden van
de schreeuw verstommen
van verlangen naar jou
koud,
zo koud ...…
koud, zo koud
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 435 haast naakt, lijf aan lijf
vergrendelt magerte
hun nachten
betonschaduwen
verschrompelen de dag, zoeken
een plek om te ontlasten
zij fluisteren de honger
muren toe, vijf aan vijf
hun pols klopt nauwelijks ramen
enkel een zwarte mantel van sneeuw
en een homp oud brood
waarmee zij het ontbrekende kussen delen
en waarin ze zichzelf…
herfstkind
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 767 ik wandel over glimmend asfalt
bruin blad op een hoop gegooid
bomen waar de kruin van kaal valt
in warmrode gloed getooid
koude golf van striemen regen
voorlopig heb ik windkracht tegen
maar weet dat ik dit heerlijk vind
ik houd nu eenmaal van de herfst
en ben in vallend blad geboren
ik ben een oktoberkind…
klein drama
netgedicht
1.0 met 9 stemmen 829 slechts troostarmen
wat koude koffiekoeken
aarde die alweer moet dekken
wat bedachtzaam zal vergeven
omdat de tijd verder tikt…