Alle inzendingen over erfenis OR bloei OR doorgeven

heb respect voor de notaris gewis mensen emotioneel binnenkomend wat staat ons te wachten de overledene rust in ieder geval zacht enorme spanning het staat op ieders gezicht te lezen hij/zij heeft toch hopelijk aan mij gedacht de notariszak wordt geopend in dit kantoor is intense stilte ontstaan het voorlezen van…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

ik heb mijn stad zien stijgen en zien dalen een ongekende hoogte of een goot beladen tafels, soms genadebrood beschuit met muisjes, dan weer galgenmalen ik heb mijn stad zien lijden en zien beven na weer een aanslag op haar warme hart dan oogde zij vaak somber en verward maar steeds had zij de wil tot overleven ik zie mijn stad verbleken…

Al vele kasten opgeschoond en weldra zal nu blijken of al het kuisen wordt beloond met opgespoorde lijken Ze vallen krakend uit het hout en tuimelen op de planken al is ‘t gebeente eeuwenoud ze staan op om te bedanken Want ook een lijkje in een kast - ‘t is nauwelijks te verstaan – wil eindelijk weer herleven heeft genoeg van de verleden…

Mijn tante van onschatbare waarde rook naar geluk, damessigaartjes en koperpoets. Ze woonde in een hofje en keek graag naar buiten, niet dat er veel te zien was, maar tante had fantasie. Mensen waren vriendelijk, ze zwaaide altijd terug. Op een avond, (men dacht omstreeks acht uur), wond ze de klok op, warmde een glaasje melk en trok haar…

ik zwijg gedwee, verstrooid pak ik je hand als nooit genietend van jouw erfenis, hoe jij na mij je hart met lange wolken tooit…

Gij langstlevende, ga nog niet draag mijn kindsdeel in uw hart het mooiste ligt in het verschiet voor wie gewisse doden tart mijn erfenis behoort u toe tot in de diepste genen gezaam zijn wij nooit levensmoe zo God ons tijd wil lenen zijt elkanders toebehoren boven doffe droefenis wie uit doden wordt herboren verschoont zich van verdoemenis…

Warme trieste tranen, verlaten vele ogen Belang in jou is groot, vooral in jouw vermogen. Bedankt hoor lieve opa, 't was leuk dat je er was. Maar door jouw snelle einde, begint ons leven pas. Vrede in de hemel waar je naar toe zal gaan. Kijk maar naar beneden en zie wat is ontstaan. Die natte trieste ogen, werden snel weer droog, bij het tellen…

de tijd is in ontstaan heel diep gegaan van golfje naar deeltje molecuul tot cel en winnaar in de eindigheid van het menselijk spel zij geeft de wereldwonderen van ouders als nalatenschap presenteert de schat van heden wij hebben die tijden stil gezet hun erfenis gered uit het verleden opdat zij zullen stralen en leidraad mogen…

Ik ken geen andere weg dan die ik ingeslagen heb op een keerpunt heb ik nooit gestaan ben altijd rechtdoor gegaan het eindpunt komt in zicht ik ga door ik kijk niet wat achter mij ligt daar liggen zeker onze scherven mijn nalatenschap is een ivoren toren jij zult hem erven een echo van mijn dichterschap zul je horen bij de beklimming…

Vandaag liep ik in ‘t hofje naast de kerk Waar beukenbomen tot de hemel groeien De wilde bloemen in de paden bloeien En korstmos grijs de tijd schrijft op hun zerk Hun namen Pieternel en Adriaan Door zon en regen bijna weggesleten Zal ik zo lang ik leef niet meer vergeten Omdat ik zo veel moois van ze heb staan Een cabinetje van mahoniehout…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

Wat in ons is Heeft voor ons betekenis We zwijgen Over de stemmen in het land Wij zijn niet links niet rechts Wij staan aan de kant We leven in een cirkel Die we hebben gebouwd om ons heen Wij geloven in liefde In het leven als fenomeen Wij hebben de aarde Zijn uit de klei Wij geloven in waarde dragen En stellen vragen Over behoud Doorgeven…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Ik geef op tot niet meer denken de mensen van tevreden leven die niet gedenken de erfenis, erfenis: de aristocratie van het verstand gesproken Thorbecke zacht, maar levendig de liberalen, liberalen: ik gedenk het principe van samen leven, vrijheid in een natie langzaam stromend, stromend: zonder aandacht, zonde leven niet meer weten…

Samenleven Het vuur doorgeven Ieders licht in de ogen Aanschouwen En aan een nieuwe wereld bouwen Gods licht Straalt als een ster die aan de hemel daalt Als je je handen geeft En je leven in positiviteit beleeft Vrede kan In een wereld vol oorlog Maar we bouwen muren om ons eigen huis heen Om onze veiligheid te bewaren Om onze eigen boot…

Resteert nog de meewarige erfenis van de last, de schuld, en de leegte…

het uur van afscheid nemen doet pijn waar het geliefden van ons wegrukt en de tranen vloeien van hartenpijn toch gaat men er zelden onder gebukt als de erfenis groot is en niet klein…

Elke dag leid ik een vreedzaam leven hier waarvan ik geniet ofschoon de oorlog, de pijn teleurstellingen en verdriet in mij zijn geworteld; het is de erfenis die mijn vader in mij achter liet.…

De erfenis die hij ons heeft gegeven: het understatement tot een kunst verheven.…

Zo leerde ik door deze erfenis dat geven eigenlijk ontvangen is.…

Geluk en gelukkig zijn vind ik in herinnering, opgeslagen als erfenis. Als dat ligt in wat ik nog weet (en zolang ik niet vergeet) mijmer ik in het hier en nu, wat weldra deel uit kan gaan maken van wat is geweest, en de rest is gewoon geschiedenis.…

Alles wat zich aandiende in en tijdens het leven, in mijn leven: het doet me doorgeven! Met de correct, juiste boodschap in hoofd, in hart, nieren één van zuivere hoop te laten zegevieren!…

Zijn erfenis valt zeker te besmeuren Want Neverland had nooit mogen gebeuren…

Ze lag al onder vuur sinds 'Scheveningen' Dossiers die stapelden zich hoger op De vonkenregen kostte haar de kop En zonden, die haar wethouders begingen Haar erfenis een spoor van onvermogen Te licht bevonden en te licht gewogen…

Zoals bloemen in de bladeren bloeien hun bladeren als kronen dragen en dan door voeten vertrappeld worden zo leef ik er zijn lentes en voeten en keer op keer zal ik weer bloeien ...…

O, vrouw, bloeit schaduw waaierbloem en firmament, dat sterren schrijden in de gang mijns bloeds en nacht de weerklank van de roep der handen en uit de zoom van mijne donkerheden, onder de hemelbruggen mijner armen, het maanzeil tastend over dansend stroomlijf o, het zal stranden aan gifspelonk der ogen, vrouw…