Alle inzendingen over euthanasie OR wens

als ik iets had te zeggen niet steeds moest overleggen dan zou ik het wel weten en niemand meer vergeten als ik zou mogen kiezen van jou te houden of te verliezen dan schreef ik een gedicht met een spetterend bericht maar ik heb niets te zeggen moet heel vaak overleggen ben gewoon een mens met een hele grote wens…

Was ik een schip Dan joeg ik door de golven Metershoog doorboorde ik de witte kragen Met welbehagen en met stormachtig geweld Mijn masten zwiepten heen en weer zoals in de oude filmen van weleer Het is het spel dat wordt gespeeld bij storm en tegenwind onthouden dromen van een kind Maar ik ben slechts een ouwe pont en daarom vaar ik elke…

diep, intens gelukkig zijn was haar laatste wens zwevend, levend op een wolk als een herboren mens vrij van schuld of schuldig zijn geen lasten op haar rug geen zonden, wonden op haar ziel omhoog en nooit meer terug geest en lichaam in harmonie geen onvolkomen woord verleden, heden smelten samen niets dat haar nog stoort diep, intens…

Vallende sterren 't zijn maar gloeiende stenen toch doe ik een wens…

Dát is mijn wens en heel soms komen die uit, tot zolang doe ik simpelweg mijn best, net als m'n pen en misschien doet mijn inspiratie dan de rest? Maar stel je toch eens voor....…

Het arme aan de dingen, het arme aan de mens, het hebben van geen leven, het hebben van geen wens. Een zoektocht naar mezelf, het hebben wat ik had, wegen die me leiden, een niet bewandeld pad. Vluchten naar een plek, ver over de grens, zeggen dat je meekomt is alles wat ik wens.…

ik ben het meisje in de hoek besmeurd, verwond en ongeboren handen gebonden tot tegen de borst mijn mond en ogen met kwaad gehecht dat me doet huilen in de kamer om al het bloed dat het mijne is strak gebonden nooit ontsnapt aan die nauwelijks zichtbare haken ik ben de vrouw alleen maar mezelf in leven nog minder dan in…

als mijn bloed ooit stolt en een ziel ontpoppen mocht denk hem dagpauwoog…

Haar wens is uitgekomen ze ligt nu naast haar kind eindelijk.…

als jouw tijd is gekomen zal ik samen met de zon wenen mijn tranen van koud vermengd met de hare van warm in beelden van zwart op wit weerkaatsend in schaduw van het boek des levens gewikkeld in silhouet van toekomst ik zal je as verstrooien op geurige velden van korenblauwe violen waar nieuwe stromen…

Ontsnappen aan dit Door trots verlaten land, dat Ik vurig lief had Waar nu lafaards regeren De moedigen ontmoedigd…

Ik had je wel een croissantje willen geven in Brive, of zo’n heerlijke café au lait. En ik had je daar in Estartit gerust mijn toetsenbord wel willen lenen. Ik had je best in die pittoreske smalle Spaanse straatjes willen leiden naar de markt Ik zou gerust wel ’s middags met je zijn gaan zwemmen in Torroella de…

later, als ik groot ben, dan is er geen oorlog meer ik heb dat altijd gedacht, de strijd heeft zich verplaatst naar de straat spuiten liggen tussen de struiken scooters beroven ouders van hun geloof en ik wil alleen maar buiten spelen…

Een wens nog nu de dag is vergleden, dat het voorjaar, zich wat haasten zal, zodat deze somberheid zal zijn geleden, en de zon zijn warme stralen opnieuw geven zal.…

als mens van wolken en wind hoop ik dat ik mezelf niet weer verlies in een zee van dromen om later als zeewier aan te spoelen en voer te zijn voor meeuwen ik zou immers veel gelukkiger zijn als zeepaardje…

zou zo graag weer liefde voelen haren om door heen te woelen zou zo graag weer kunnen lachen en dan misschien schaterlachen om iets om niets zou zo graag weer gelukkig zijn heel nederig en klein…

‘k wou dat ik kon zingen, ’n stem had van een prachtige sopraan ‘k zou warempel eerst beginnen en er helemaal voor gaan! ‘k wou dat ik kon schilderen, ’n hand had met erin een penseel ’n schildersezel en palet, ‘k zou schilderen zoveel! ‘k wou dat ik kon tekenen, van die prachtige portretten ‘k zou de wereld wat betekenen, van die linkse of die…

Ik moet nu vriendelijk zijn en ootmoedig en over allen -niemand uitgezonderd- dus ook over U! mijn welgemeende en vooral warme wensen uitstrooien -een kleine kuch is hier op zijn plaats- alsof ik het vermogen zou hebben* *zie kleine kuch zodat ik dan na alle festiviteiten -de kipfilet van de C1000 smaakt best wel naar kalkoen-…

bloesems keren zich van me af ik schrik het is tijd om te gaan, terug naar wie ik was ergens is het feest vanavond * ik verlaat het zomerhuis ga langs onvoltooide velden en dagen steeds weer breekt de verte nabijheid was nooit welwillend * vrijwel alles is tegenstrijdig en ruilt zich telkens weer ontelbaarheden…

Ik wens Geen jaar zonder zorgen Zonder angst, zonder traan Want zo zal het niet gaan Ik wens Geen jaar zonder vragen Zonder zucht of verdriet Geen jaar zonder twijfels Want zo is het leven niet Ik wens Een bron om uit te putten Als de zon of de wind Een woord of een lied Of de lach van een kind Wat moed en vertrouwen Voor het…

Van het ene op het andere moment staren vier muren hem vernietigend aan de wegen die hij laatst heeft verkend bleken niet de goede kant op te gaan een gevoel van spijt? Nee dat zeker niet de keuzes waren te zeer beperkt ook al hebben sommigen veel verdriet het alternatief had nog minder gewerkt nu hij hier zit heeft hij tijd om te denken zijn…

Als ik kon kiezen zou het vandaag weer happy zijn Als ik kon verliezen zou ik toch gokken op de winst Als ik het kon bepalen zou het zonnig zijn met een enkele wolk Als ik het kon halen zong ik dit keer de hoogste toon zonder valse noot…

Wij wensen u al uw wensen toe wensen die 2017 glans geven wensen van harte gewenst wensen die u mag beleven Vrede voor alle mensen verdraagzaamheid en gelijkheid streef naar een leefbare wereld je krijgt daarvoor maar één maal de tijd…

Een dwalende toerist op wandel door geilheid wordt zijn geest versmald In Wenen ziet men alles groot Van lusthof, beurs, tot décolleté. En ik benauwd voor steeg of goot drink koffie in het Stadtcafé.…

Varen in een mand over het mooie, groene, vlakke land- gelijk madurodam het spoor, de trein mensen, alles ongelooflijk, grappig klein maar toch stemmen en geblaf daar ben je daarboven nog niet vanaf hoog boven het land en de bomen hoelang had ik hierover liggen…

Wie was je toen je kenbaar maakte, als alles jou onherkenbaar raakte, wat je laatste wens zou zijn, je te behoeden tegen deze pijn. Wie ben je dan nog? Wie durft? Wie kan het aan? Wie durft het voor jou te doen? Wie laat je gaan? Wie geeft jou die laatste zoen? Wie durft?…

Moge alle levende wezens overal zich veilig, gelukkig en gezond voelen en moge ze vrede vinden…

Wat brengt een mens tot een daad die onherroepelijk verder gaat dan een roep dan een vraag aan een medemens naar recht naar liefde het verdwijnen van pijn een laatste wens? Hoeveel moet een mens verdragen voordat hij voorgoed mag stoppen?…

Dat er bijvoorbeeld Altijd iemand mag zijn Die ergens op je wacht Altijd weer klaarte Van een dag die open plooit Na de diepduk van de nacht. Altijd vroege lentes en nazomer in september Binnen de contouren van tijd En herinnering aan iets Voor straks en later. Maar altijd, altijd ook een hand Die door je haren strijkt En zegt:het is…

Als ik toch ooit … Ik durf niet te hopen. Ik zal wel nooit innig naast je lopen, hand in hand, arm in arm … Wanneer ik met je praat op de hoek van de straat, hoop ik stiekem dat vóór ons ‘doei’, zonder protest of geloei, onze ‘koetjes en kalfjes’ stilaan zoetjes overgaan in een lange, oneindige zoen. Ik zou er een ‘moord’…