Alle inzendingen over even geen grenzen

Even van niks weten of gewoon ... Even alles vergeten.…

samen er in geloven maakte het bijna tot iets waars ietwat droef haar blik kwalijk nemen doet ze niet het waren haar diepe verlangens begraven zal ze die strelende woorden van hartstocht ooit geschreven op haar huid door sterke handen ja dat weet ze wel fel de passie van het beminnen al is nu gebleken….het was maar voor heel even…

even heel even leefde ik weer het leven even heel even leek ik op mezelf die ik ooit was even heel even verliefd op 't gevoel even heel even…

even reikten wij samen naar de hemel was er rust een heimelijk verbond namen we afscheid voor heel even…

Dus het is even zitten of het is even staan, het is even liggen of het is even gaan. Zo blijft het echt ons hele leven; Even,even.even,even. Groeten Tiny Winkel…

er tussen door gegeven dood en leven ik ga er voor nog even gebleven en dan als een haas…

Nog een krappe twee weken te gaan, dan gaat ook dit jaar er alweer aan, een jaar van vreugde, maar ook van verdriet, een jaar van verliezen dan zijn de winnaars er niet! Nog een krappe twee weken te gaan dan is 2014 klaar om van start te gaan zeker weten, dat ook in dit jaar, er mensen winnen, maar ook verliezen, helaas!…

Ze wenkte Bewegen zag ik niets Maar volgen zou ik…

Als een bedelende kandelaar in het donker Als een rivier in zijn stroom zoekend naar de zee Als een vogel hoger zou vliegen dan hij de lucht kan zien Als een mens verloren zingt naar haar ziel Dan gaat daar mijn alles en voor even.…

samen zwijgend met ons gezicht naar de zon zonder woorden zonder gebaar een ontloken stilte genietend van een warm verbond mijlenver van elkaar gewoon twee mensen gelukkig kent warmte geen grenzen voor een engel…

Soms is het huwelijk drama, wat blijkt, en dat is waar; er zijn grenzen aan je incasseren, Je past gewoon niet bij elkaar!…

een droevig gevoel reikt je hart schendt de grens van het vertrouwen het vertrouwen dat geboren werd om van iemand te houden sprekende vlinders die van gevoel tot gevoel zweven in je buik emotionele gedachten die botsen om een liefdevol…

Waar ligt de grens Hoe ver kun je gaan? Teveel, té intens Op het randje staan Voor ik een grens Volledig herken Moet ik als mens weten wie ik ben Moet ik ontdekken Waar ik zélf wil staan Welke muren en hekken Ik over wil gaan Ik zal op mijn bek gaan Foute dingen proberen Ik zal ook weer opstaan En hier ook van leren…

Onverwacht zonder waarschuwing heel alleen over. Het intense verdriet als woeste golven. Traag ontworstelend aan de kolken. De kust ruw en vrijwel eindeloos langzaam in zicht. Stap voor stap struikelend vallend en weer opstaand. Een weg zoekend langs smalle paden vaak onbegaanbaar. Plotseling onmetelijke vlakten vol kleuren…

plagen terwijl zij vele jaren al verblijft waar zij dacht na haar dood te zijn voor troost komt zij dan terug en haar nabijheid voel ik als een zegen als zij mijn hand houdt weet ik zeker dat alles gaat zoals het moet het doet er dan ook niet meer toe van elke kant de wens zou komen ik val terug op deze grote liefde die onbaatzuchtig over grenzen…

Grenzen zijn er om te overwinnen Grenzen zijn er om te verleggen Grenzen zijn er om af en toe een halt toe te roepen Grenzen zijn er altijd .. op positief en / of negatief gebied…

de zon schijnt op mijn rug het verlicht het dal en brengt de schoonheid terug geen wijsheid dan te kijken naar wat mijn ogen zien buiten is de hemel ik ben minder bang een mistig land verdwijnt in druppels vol met kleuren onontgonnen land een wereld zonder grenzen…

Vogel vliegt zover als ver beelding doet reiken. Op de maan dood gegaan wegens gebrek aan leven.…

Het vliegtuig trekt zijn grens door blauwe lucht maar grenzen bestaan daar boven niet de streep wordt een zee van watten tot zonnig besneeuwde bergtoppen vervormd waarover de wind zijn prikkelende zilver zucht.…

Jij leert nu mij, die geen grenzen, om jou te waarschuwen, op te letten scherp te zien met vage vragen korte metten maken perk en paal te zetten…

Beter is het toe te geven, laat er ruimte bestaan, zodat de ander kan bewegen, niet steeds over grenzen moet gaan.…

Hekken en poorten de grensbewaking op scherp leve de vrijheid…

langs de grenzen van mijn zinnen loert de waanzin op mijn geest nimmer ben ik zo ontredderd in mijn eigen ik geweest duivels dwalen door mijn denken wanhoop vreet zich in mijn brein even zal ik nog beseffen het is gek om gek te zijn.…

Toen was het stil Het leven stond stil Levend stil Als een transparant glas Reikte de tijd over eigen grenzen heen En in de volheid van leegte; in deze ruimte voelden wij ons samen heel even alleen.…

Jouw leven een stramien van bergen en dalen Zoekgeraakte grenzen in bergen van hopeloos met dalen door 't stof Met respect voor jouw doen en begrip voor laten hoop ik oprecht dat jij voor later nu dus wijs besluit Doe dus zeker Echt niets dat jou later spijt Probeer het leven nú in later te plaatsen Trek grenzen voor nu.…

In fantasie zijn er alleen maar wensen en geen grenzen die je overschrijdt beleefd in een wereld waarin je voor even wordt verlost van de werkelijkheid geen besef van tijd en je te koesteren in het paradijs van je eigen fantasie om in volledige overgave de gelukzalige gevoelens te ervaren in grenzeloze euforie...…

langzaam zal mijn naam een herinnering worden wanneer de tijd zich vult met grenzen uit verleden wat ik ingehouden bezit is slechts een rimpeling - te min en vluchtig om aan te raken – gewenste dromen het grote, onmogelijke woord alles zal zich neerleggen in wat ik was een spoor achterlaten in wat even heeft bestaan vandaag…

Ooit werd ik in Grenzeloze vrijheid Geboren in een wereld Die bol stond van De schoonheid van De schepping - naar mate Ik ouder word, ervaar ik Dat er steeds weer nieuwe Cirkels om me heen Worden getrokken - zonder Dat ik er invloed op heb, Leren moet ik mijn eigen Grenzen te trekken, om er Vervolgens behoedzaam Over te waken…

Wat is toch de reden, wat is toch de zin, de oorzaak van jouw abrupte stekeligheid? Als een blad aan de boom, in geval van jou, liever aan de roos ben jij van aangenaam lief tot zeer naar, stekelig geworden Doornig en bits, irritant vervelend. Onterecht boos Wanneer ga jij nou eens inzien dat leven niet sec leven is? Zonder verantwoord'lijkheid…

Een koude nacht een bleke maan een stad een straat een huis een raam een zwarte kat ze zit, je ziet: ze is met bijna niets volmaakt voldaan haar grenzen worden nu en dan een beetje vaag heel even knijpt ze met haar ogen dan is ze ook het huis de stad de maan de hele nacht.…