Alle inzendingen over existentie OR trein OR ontsporen

de dokter zei het hoort erbij jij zal treinen voor eeuwig gaan haten…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Ik wil je zo graag spreken Langs die verhalen warme en koude verhalen Co-existentie rakelings, dankzij, anti-binding langs ontbinding Verre geluiden opeens dichtbij Het zijn toch jij en ik?…

Het is wel eens goed, Als internet het niet doet, Vaak volgt er een ontsporing. Het is de afhankelijkheid, Die de diepste wonde snijdt.…

rustig met het enkeltje door samen op weg naar het eeuwig geluk reizen we samen op het juiste spoor We hebben geen retourtje meer nodig een enkele reis is voor ons genoeg we reizen samen met de trein des levens waar jij me door de moeilijke tijden droeg.…

een zweetdruppel perst zich uit de porie mijn vingertop neemt op brengt hem naar de tong papileuze sensatie ontploffing van smaak zo proeft existentie bevochten in krijg met het dagelijkse, sikker strompel ik verlangend najagen sla stenen over…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

almachtig Liefdelicht ultieme Conditio sine qua non omniversele fotosynthese zo kiem ik naar Hem getroost ontsporend in Zijn tuin waar Hij veilig mijn paden baant…

een vrouw op de trein wou iedereen hun aandacht ze zong en bracht gein op een schitterend refrein haar gesprekken zinloos veel woorden banaal haar Nederlands foutloos haar gedachten loyaal hij zag ze iets anders die vrouw amicaal hij kikte en hunkerde zij verzon het verhaal!…

Feest, vertier Als ooit tevoor Ontspoor Als een dier. Beweeg dit land Verwijl Niet onder zeil Gebruik je hand !…

hij kwam niet uit zijn woorden het nam te veel tijd in beslag hij greep uit de lucht naar zijn adem zonder ontsporing kon hij niet praten een mond vol verlamde woorden deed hem vloeiend schrijven over alles waarvan hij niet spreken kon…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De ondergrondse dreigt nog te ontsporen. Vandaar dat de gemeente heeft besloten in allerijl het draagvlak te vergroten.…

Je ziet ze al niet vaak, die conducteurs En àls ze eens een keertje patrouilleren Dan blijken kaartjes die ze controleren Producten van de treinkaartjesfraudeurs Zo gaat er alsmaar minder naar behoren Aan 't spoor, waar alsmaar meer lijkt te ontsporen…

Het zit wethouder Dekker weer niet mee Ze blies te hoog van de Martinitoren En ziet haar tramproject toch nog ontsporen Maar Karin broedt reeds op een nieuw idee Groen en goedkoper...ja ze weet het al Met deze Hopper kom je overal…

het woord 'ik' moet een synoniem zijn voor een kopie van mezelf, een ontleding van samen een evenbeeld van een kamer, gevuld met schemer die leegte verdrijft door een kaal aanwezig 'ik' iets dat begint met nauwelijks en eindigt met definitief zo onomkeerbaar als een vuurmond uit palagoniet alsnog breekbaar tijdens het uur van onteigening…

Als de dood het leven doet ontsporen ontspoort de structuur van ons bestaan doorbreekt dat alle grenzen van het heden doet ons denken aan kort en lang verleden waar vanuit wij verder mogen gaan…

Verontrustend De nieuwsberichten Over de dood en het verderf Autoriteiten die zich enkel bezinnen Op machtswellust, gewin Rijkdom op 't eigen erf Ongelofelijk doch waar Geen reële kansen geboden Een existentie onmogelijk zwaar Bitter mensonterend bestaan Hartverscheurend De reflecties gevangen In de zwellende spanwijdte Van mijn stille…

Je bent zo ànders, vreemd nu, niet inpasbaar in mijn denken; zo màg je zijn, je ziel is geen bezit dat ik naar willekeur kan bergen, waarnaar ik grijpen kan of dat ik in mijn grilligheid weer rusten laat. Je staat daar: naakt gelaat, mijn broeder, vriend en verre mens. Hoe dikwijls al herkende ik de ebbe van dit tij maar 'k wil niet leren…

’t Is de kunst die verstaat niet jij en ik kunsthuizen die champignons worden het zeer gestileerd kunnen zwammen in de niches tot zelfs de sporen ontsporen in de lamellen zoals de Hoet van Jan maar dan in vakjes het mycelium van een andere nieuwe gedachte die nog geen hoeken heeft gekregen…

tergend traag komt hij eraan de stalen mustang komt tot stilstand zoekend naar een plaatsje niet duwend en niet haastig de wagon voor ons alleen. moe van al dat werk en feesten zakken we op de banken neer warme blikken komen snel, lieve woordjes voor haar oortjes het onvermijdelijke kusjesspel. kusje hier, kneepje daar opgelet…

soms draai ik rond hebben woorden kop nog staart rollen zomaar uit mijn mond het lijken zinnen maar verbinden doen ze niet gaan steeds meer fragmenteren hun betekenissen derangeren brengen chaos dichterbij vergroten afstand tussen jou en mij licht ontspoord kijk ik om zie jouw gebogen rug als stootblok tegen hevige compassie kan…

Inktzwarte beweegredenen laverend tussen de groen grijnzende fundamenten van zijn ontgrendelde onervaringswereld. O latente, potente imperator van de innerlanden. De blik van 'Veel is niet genoeg!' zocht al veel te lang en veel te fel. Zijn ogen sijpelden door zijn huid en het zien werd een gelooid voelen. De wereld was gekleed met een…

ben de sporen kwijt verdwaald in de woestijn van zonde waar zand als waarheid langs je vingers glijdt hebzucht van de wind blaast slijk der aarde droog in verduisteren van licht de oase van rechtschapenheid zit dicht alsof de duivel er mee speelt in helse spiegeling van lucht wordt het lieve lijf gelaafd terwijl de ziel voor eeuwig…