Alle inzendingen over existentie OR trein OR ontsporen

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

Ontsporing, er was vannacht geen trein om me ergens heen te brengen, op de vlucht als ik was, voor de scherven in het gras, voor koning alcohol en zijn demonenschaar. ze huisden in mijn haren, resideerden in mijn hoofd, je bent een vogel voor de kat als je in Beëlzebub gelooft.…

Vandaag heb je de trein gepakt, naar een witte wolkenplek waar bloemen metershoog samen met kittens en paarden zingen. Je bent al slapend langzaam in de trein geslopen en hebt de muren van ons huis zwart achter je gelaten. En dat kleine jongen, lieve kleine jongen... dat spoort niet.…

jij woont in de stilte van thuis danst in de stofjes die dwarrelen in de zon kleed je in passende kleuren spreekt zonder stem een welkom in jouw zoete geuren zacht zijn je handen vol passie je tanden als je bijt en je nagels mijn lijf doen ontsporen weer dendert de trein vol liefde in mij want jouw huis is mijn laatste station…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

In steeds eender, ander licht en vaak tegen beter weten in trekken wij o­nze sporen op aarde: na de diepten van de nacht is er immer een nieuwe dageraad die voorbij de einder op o­ns wacht. Door elk gevecht met de engel verliezen wij aan zwaarte maar winnen wij aan gewicht – totdat wij te langen leste, verankerd op Christus’ liefdeslicht…

Toen ik verdween, was jij gegaan Jij begroette de hemel en ik maakte kennis met verdoemenis terwijl in tijd de jaren vierden, maar onze toekomst dit niet wilde zien Inmiddels verstreken jaren onze liefde onvermijdelijk onontkoombaar door verspilde tijd nooit en te nimmer echt terug, doordat niets zeker is, behalve de dood Engelbewaarder…

nergens op aarde is een plek zonder duister iedere mens neemt overal zijn schaduw met zich mee gemompel over verlichting blijkt een loze kreet elke geldbeluste goeroe weet dat in zijn hart als dag en nacht zijn wij duaal in ons zijn elke dag een kloppend hart tussen hoop en vrees .…

zware geur van violieren die het hoofd doet duizelen de dag laat zich niet zien ik dreig te ontsporen in een uitgestorven landschap…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Vertragend schikt zich de leugen ontsprongen aan een vuige list gedrukt door een vuistdikke stempel existentie voordat ik wist Warempel…

Naar de werkelijke zin van het wezen Het diep doordenken van het ultieme zijn Om de verborgenheid der zin te onthullen Moet ik mijn diep doorleefde existentie Ontbergen en denkend terug herleiden Naar dat wat is voor alle werkelijkheid en tijden Het Zijn…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

zielsbekwaam, in velden en toch wegen ontegenzeggelijk, ontboom ik wouden kleur ik mijn grisaille met getemperd licht op zoek naar landen om van te houden gesloten stiltegebieden klinken asynchroon, in weke lagen, in twee maten monotoon ik zoet mijn parallelle avonden met aspartaam ontken aanwezigheid aldus, concentrisch van…

ben ik ergens in zekere zin een vlucht naar woorden of fantasie en verloren strijd tegen meedogenloos hardvocht doch mijn wang tot werkelijkheid gewend kwetsbaar maar bestaand ik meen van wel…

iemand vroeg mij te zijn zoals geweest, daarginds, toekomende tijd desnoods   binnen dungetrokken grenzen die slechts op papier verschijnen   ik zei te bestaan tussen werkelijkheden in aanwezigheid ter plekke…

Het twijfelzaad dat twijfel zaait in 't hart en de genen dergene Voor wie het semen dubionis een keus is, zijn existentiële conditie bepaalt, Is het meer dan materie die welig tiert maar 't hart breken doet waar twee zielen wenen...…

een mens balanceert tussen zomerse zwoelte onder een schaduwrijke boom en de verlaten koelte vaak door een leegte begeerd ik zeg dit zonder schroom immers het is de mens eigen, het hart wil dit laatste vermijden en vlucht in een verlangende droom dat schuurt langs het pad van lijden in de hoop dat een gemis zal zijgen toch moet men…

Een machinist kreeg laatst te horen: 'Laat nu meteen uw trein ontsporen en geef een lichtsignaal met spoed; een spooktrein komt u tegemoet.' Het spoorwegnet is niet in orde een warnet is het net geworden. 't Is zelden, da'k de juiste plek zie; de leiding lijdt aan misdirectie.…

denderend door m’ n kop gillend metaal recht door kromming oorverdovend stil verwrongen staal dampend als een macaber kunstwerk…

tenslotte, met dank aan coach Wopke de Vegt werden de laatste kilometers klûnend afgelegd en zo kwam ik hier in Beetsterzwaag terecht God, call me crazy, maar het is hier niet slecht dus kop op makkers, effe ontsporen hoor!…

heb je dan niet gezien dat ik al jaren geleden ben uitgestapt terwijl jij op dezelfde manier doordenderde verloor ik in de loop der jaren het plezier ontspoorde mijn wagon al snel en hoe ik ook probeerde jou te waarschuwen voor het rode seinlicht om ons te behoeden voor een ongeluk trok je een zware wissel op mij langzaam…

Het is toch godsgeklaagd en ook schofferend Dat het alwéér ontspoorde Duitsers zijn Die Anne Frank zien zitten op hun trein Haar zo ten tweede male deporterend Moet nu haar naam verdraagzaamheid behelzen Dankzij die dodenrit naar Bergen-Belsen?…

geluiden breien leven in mijn hoofd gesloten ogen zien auto's op de straat en bussen stoppen op de halteplaats een vage schreeuw als groet een flard muziek meeuwen vliegen over hun schorre kreten verjagen toch een ander soort publiek de trein van west hangt in ontsporen de wind draagt nu geen zachte regelmaat die het normale…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…