Alle inzendingen over familie OR liefde

Is het erkenning, liefde, misschien haat? Wat hen aanzet tot die ene daad Met achterblijvende gedachten Met familie vol verdriet Met de vraag of Ze vinden wat ze er verwachten…

Een foto, zes jaar oud begraaf ik in de tuin -- onze geheimen.…

Ik schrijf, zodat mijn familie niet vergeet wat liefde is. Ik schrijf, zodat ik niet vergeet wat belangrijk voor mij is.…

Lijden lost niet op maar zoekt wel in ons in ons allen De liefde! Deze hartenkreet draag ik op aan de familie H. te Rotterdam-Kralingen.…

Familie, Liefde, bezinning, vergeven Even alles om je heen vergeten Na twee dagen lachen, drinken, eten Vergeet men bijna waar men was gebleven Oh ja.., oorlog, bloedvergieten en haat Want er gaat toch niets boven regelmaat ... Na twee dagen "vrede" gaat alle geweld gewoon weer door helaas...…

Ik zou wel eens willen weten wie van de familie Mol het was. Zie de grond, op en neer bewegen ze laten zich niet zien. Waar gisteren nog twee hopen waren, zien we er nu vier, zouden ze 't erbij laten? Ik denk van niet en zo kijk ik telkens weer naar de grasvloer, die gaat op en neer....…

huilend denkt hij na over vriend en familie, die hij niet meer heeft…

Mijn oude tante: midden in haar familie -- in fotolijstjes.…

In de zitkamer woont de oude familie -- in pronkportretten.…

Altijd was hij voorbereid, had hij een plan, liefde voor zijn familie ging altijd voor. Met tranen in mijn ogen lees ik de zinnen, bijna vier jaar na zijn dood. Het rollen van mijn tranen zal zo beginnen, al ben ik nu groot.…

En voordat de hemel vol staat met sterren die ons die dag gadesloegen, rijden we voldaan en slaperig naar het familie-huis.…

Een prachtige stevige stam Stevig staand, zodat alle takken er op kunnen steunen Een prachtige boom is onstaan, door deze stam Een boom, een thuis, een familie De boom, die al jaren mooi bloeit En dankzij deze stam heeft deze familie nog jaren te gaan…

opgebrand liefde en dromen heb ik meegenomen…

Ik heb geen werk, familie of vrienden. Geen huis dat mijn bezit zou zijn, noch énig dier. De muziek is niet van mij, geen schilderkunst of prachtige beeldhouwkunst. Er zal geen handschrift tekenen voor me. Alléén die éne spronk Licht: vol van liefde en vrede; dat is mijn ziel!…

Ik heb nog maar één vraag! Waarom liet jij mij gaan? Ik ben jarig vandaag. En jij weet niet eens van mijn bestaan. Je zag me niet groot worden Ik zei tegen de verkeerde, papa. Dat is toch te gek voor worden. En dat ik het dan ook nog moet horen via Anna. Ik voel me gekwetst en ben heel boos. Had jij daar een reden voor? Of was je gewoon…

Ik weet nog moeder, dat wij in de avond zaten, dicht bij elkaar. Ik keek naar jou als ieder kind. Jij woelde door mijn haar. Ik weet nog dat jij teder was en mij heel diep beminde, al kende ik de eenvoud niet van dat gebaar. En dat jij zei: een ster, zij valt. Doe maar een wens met je ogen dicht. En dat ik met mijn ogen toe daar zat…

Ik stond te wankelen, daar midden op de stoep. Een verstoring in evenwicht, temidden van een grote groep. Je hebt me geleerd op 2 benen te staan, met de hulp van jou aan mijn zij. Ik kijk vluchtig om me heen, je staat niet naast mij... Ik begin je te zoeken, mijn gedachten op alle mogelijkheden gericht. Even kom ik op adem en verlies…

Knalrode lipjes die amper een woord uitbrengen kleine handjes vingers zo klein geen woorden voor alleen kijken en lachen…

Waar ben je nu, ik kan je niet meer vinden 'k Heb alle kamers van je geest doorzocht Maar neergelaten zijn nu alle blinden Als ik je ergens maar bereiken mocht Bij elk bezoek moet jij weer aan me wennen Ik werd een vreemde in jouw poppenkraam Tot op een keer, een blik van blij herkennen En je begroet me, met mijn moeders naam…

zich uit een ver verlee en als ik dan weer ga geeft ze altijd wat van haar liefde met me mee Haar zachte stem goed bedoelde woorden ik vergeet ze geen moment wat zal ik u gaan missen als u er eenmaal niet meer bent…

We kusten elkaar in de bus en door de ruiten zagen we de maan op de bergen schijnen. Aangekomen in jouw stad liepen we langs kapotte krotte huizen, bekroop mij huiver, zou zo één de jouwe zijn? Maar bij de koelte van het water, achter hek, hoog en voornaam stond dat van jullie. Je moeder klein en in het zwart, in de vestibule, begroette…

drukte buiten de deur je gaat het liefst aan die dag voorbij en na zoveel jaren wordt het toch een sleur met mij gaat het goed zo zijn eigen gangetje soms nog bij de kinderen wat stoeien met een behangetje en het roken wil ik nog altijd minderen nou broer, nog een fijne avond het was weer goed van je te horen immers we blijven familie…

Ik wil je even zeggen hoe bijzonder jij niet bent jij die vanaf het begin mij het allerbeste kent Ik wil je even zeggen dat ik je nooit zou willen missen Je in mijn hart bewaar nooit uit zal wissen Ik wil je even zeggen dat ik je enorm bewonder Mijn grote zus ik kan niet zonder Ik wil je even zeggen dat ik heel trots ben op jou Ontzettend…

ik kan niet zonder haar want zij gelooft in mij wij horen bij elkaar want als ze al naar mij kijkt ze staat altijd naast me tot het uiterste einde want ik ben haar jongen ik zie de toekomst van ons allebei ik hoop dat je trots bent op je eigen vent ik ben wel op jou trots dat je later op straat loopt en mensen zeggen jij bent bekend wij…

ik zie hem zitten hij mij niet ik vraag hem dingen hij hoort mij niet ik loop naar hem toe ik raak hem aan hij voelt het niet hij blijft staan ik loop weg ik kijk niet om hij bestaat niet voor mij en ik niet voor hem…

Altijd sta jij weer voor me klaar, jouw oneindige liefde is altijd daar. Ik ben blij dat jij mijn broer bent en mij van iedereen het beste kent. Samen lachen en samen huilen, even heel dicht bij elkaar schuilen. Vaak hele serieuze gesprekken, tot diep in de nacht kunnen wij dan "kwekken."…

in de luwte van de lindeboom schrijf ik liefdevolle gedachten draag een stukje in mijn hart van de ontmoeting de herkennende ogenschittering en vreugdevolle monden in momentjes van beleven samen zittend rond tafeltjes soms als span apart in een stil verstaan wist ieder onbetwist van de tere plekjes, de traan onder houten binten…

(Naomi) dans maar kind van de zon met je vleugelvoetjes licht op de muziek van je hart laat je stemmetje klinken als de zingende tuinfluiter tussen het kleurige wingerdblad dartel maar als het veulen dat haar blijdschap in een wei met kleine madeliefjes vindt vergeet de tijd, meisje lief glans maar als de zilverberk ritmisch wuivend…

Ik zie de stilte in je ogen Ik voel de vragen in je hart Ik zie een leven Van een zomer Naar de herfst Ik zie een kind Van lang geleden Krullen dansend in de wind Ik zie een leven En een mooie vrouw Krijgt zij meer vertrouwen In haar stilte's en de vragen Van de ander en zichzelf…

Mijn neef, dat is een rare vent iedereen kan dit duidelijk zien Hij doet raar op ieder moment Is hij dan stapelgek misschien Nee hij schijnt normaal te zijn op één gedragsgebied, althans Doch die indruk is maar schijn dat is simpel zijn schijnbalans Altijd vriendelijk is mijn neef en naar je lachen, doet hij ook Dat is wat ik ruiterlijk…