Alle inzendingen over fata morgana

- Fata morgana van twee peinzende ogen, Die uit een krans van lieflijk mededogen Wijding uitspreiden over mijn gedachten.... Hun licht kwam tot me in vreugde en 't kwam in smart; Het wenkte mij, waarheen ik wendde of ging, Een heimlijk heulsap sprenklend in mijn hart.…

Vanaf Olympus' hoogten kan hij dromen Als hij zich neerwaarts spoedt in verenkleed Of dierenvel voelt hij zich nooit ontheemd Dan zijn fata morgana's nimmer vreemd En kan hij bij de verste schonen komen Zo viel zijn lustig oog op de godin Der jacht of maan in verre weidse oorden Vaak ongezien, dat geen hen zag of hoorde En heimelijk…

Wij bezoeken als Dodo`s een klinkklare Disney-world, eenmaal voorbij sluitingstijd wil je na zo`n ervaring rijker naar huis, moe maar voldaan heb je een fata morgana en een wildwaterbaan doorstaan.…

Mobiliteit als overleving opgesloten als universele droom die traag zal rijpen en al een doel is op zichzelf ze staren naar mij met lege ogen, van ver gekomen, plat gewalst in een papieren maalstroom vanzelfsprekendheid te mogen overleven aan rafels van een Fata Morgana die wazig wordt aan de horizon contouren zijn onduidelijk…

Wat veel meer betekent dan alleen een visioen, ontsnapt aan de mazen van de zandgolven, gemeten aan de ijver van de oceaan, lonken oases nog begeerlijker in de waan van de dagelijkse dingen en met zachte heelmeesters van de geest is het twijfelachtig of dat geneest en zal ik verdrinken in de Fata Morgana van de wereld.…

TUTORIAL noem ik een equinox een schijn van donker als de evennacht een spook verdwaald in een fata morgana een aards fantoom vertoevend in nirvana Equinox is equatoriaal de evennachtlijn splijt de korst der aarde voor mannelijk en vrouwelijk geaarde wezens - geen fantomen - naturaal Lui je dis 'tu es Toitoriaal, een baard groeit op je…

Het huwelijkssprookje is een illusie en zit alleen in mijn verbeeldingskracht, al voelt het net zo echt als de warmte van mijn bloed, kan het ook over een eerdere incarnatie gaan of een volgende, zo je wilt, maar nu is mijn lichaam in een volstrekt eenzame afzondering, is de fata morgana kapotgeklapt en glijden de tranen als bittere lavastromen…

Wat kan er mooier zijn Dan een fata morgana na te streven, Mijn voeten te branden aan het zand, Mij in waanzin te verliezen Bij gebrek aan gezond verstand. Ik voer koortsachtig met mijzelf een dorstig spel Bij iedere zinderende kilometer die ik tel. Mijn ogen zijn begerig Op zoek naar het El Dorado van goud.…

Liefde is vaak een fata morgana en dan stik je in het zandslikken. Er is meer woestijnleed dan liefdesoasen. Voor mannen en vrouwen gelijke tred, make no mistake, beide seksen gaan eraan te gronde. We willen wel anders, maar we kunnen niet anders, zou die paradijsmythe toch waar zijn?…

Hoogmoed drijft hen tot een walgelijke idee fixe en fata morgana. Ooit zullen de engelenkoren al hun duistere en inhumane misdaden overstemmen en oplossen. Alle Hitler-klonen voor eeuwig verdampen.…

Ik zag de kou van jouw verre verleden als een wolfsspin naar jouw hart kruipen, even leek al het literaire succes fata morgana en verdween je in de dramatiek van Bach.…

Geniet niet zomaar zonder mij een zwoele zomeravond waar ook maar, te land, ter zee in een helder fata morgana een imaginaire wereld o dear malenka mijn kochana…

Tel tot drie, sluit de ogen, zie de finish als fata morgana, neurotisch.…

Kranen - blijf altijd stromen, woestijnen - blijf altijd dromen met je fata morgana's vol levenselixer. Genoeg nu, ik mis je, mis je, mis je ----------------------- uit: ABG nr. 72, 2009.…

Maar voor wie goed kijkt, is de triomf geheel aan jouw kant, de fata morgana's voorbij, werd een vrolijk kind zichtbaar, bevrijd, zij het op de drempel van de dood, maar wat is de dood anders dan gewoon een laatste poort van binnen naar buiten.…

Toen ik, die avond in Santillana, liep met de donswoorden van een gedicht ging in een kamer een fata morgana een luchter aan als een boom van licht. (Er was niets van de huizen buiten dan een donker gesloten verbond, mijn stappen vluchtten omhoog in de ruiten naar een raam toe dat openstond.)…

verlichting haar bestemming is die van smal genomen ontmoetingen voeten stoppen aangestrand de linten door het landschap ademen de aarde een teug hoger er is een passagier meegekomen hij kwam van de andere kant met het ijle van lyriek in het hoofd stippen vullen de oogleden knippergewijs de belofte groeit stroboscopisch op het ritme van de fata…

De inhalige stad lacht in z'n vuist, werpt de dagelijkse residuen af, de gieren vluchten in hun klucht, een uittocht gelijk een intrede kruist voor hen die het geluk willen beproeven en de stank van welvaart rondwaart als fata morgana in de verschraalde lucht een illusionair visioen beslaat wat maakt tot een gedwongen hel onuitgesproken in…

morgana die mijn geest parten speelde en mij dorstig achterliet Maar in mijn hart bleef de zoete verrukking die het simpele feit van jouw bestaan mij schonk, oplichten als een warme, gouden gloed die nooit verzwakte…

Ik ren door het dorre land En de wind staat stil De hitte schroeit het zand De lucht trilt Voor mijn ogen daagt de horizon Een vruchtbaar dal; een heuvelkom Een glinsterend meer ligt in bereik En de wind strijkt door mijn haar De grond is echter uitgedroogd Geen enkele palm wordt hier gedoogd Geen koelte en geen frisse bries Ik sta stil…

Hier leef ik in de spiegel van de lucht en drink het licht uit kleine dingen de wind vraagt mij ten dans, de zee zal blijven zingen en de zon kust gedroomde woorden wakker tot een nieuw gedicht als een kleurrijke vlinder die ik vond op het strand van mijn gedachten...…

Ik hang hier maar Wat zou ik spartelen? Helemaal voor mezelf de pot thee, de tafel de kamers van ons huis met zijn nieuwe ramen de krassen in de kast al de cadeautjes die ik aan jou gaf en de poster van het schitterende water aan de horizon met de schim van een schip Ik hang hier maar wat rond in jouw afwezigheid niet in staat tot…

Ik heb achter de horizon gekeken en werd naar een Utopia geleid. Een visioen? Ik raak het niet meer kwijt. Als het een droom was, heeft hij waar geleken: die vreemde reis door ruimte en door tijd. Een helder, zuiver licht bescheen die streken waar het ons grauwe duister deed verbleken als tijdelijke onbelangrijkheid. Dan deed het nieuws…

Je viel als druppels in mijn handen maar de zee bleek veel te klein en toen wij samen ergens strandden bleek ik nergens meer te zijn Nu zie ik hier het water branden en de vlammen doen me pijn toch hou ik jou nu in mijn armen omdat ik dicht bij jou wil zijn…

In het middelpunt van een woestijn de felle zon, stenen en droog gewas zie ik ineens mijn eigen dorre strand de waas van hitte waait over land, waar de schorpioen z'n staart doopt in venijn niet wetend of dit als medicijn genas z'n scharen omfloerst in zwart satijn. IJl de dunne, versleten maan vergeten in z'n ijver, half vergaan en overdag…

haiku ondersteboven gezien in een waterplas hemel op aarde…

in een poging te schuilen in mijn schaduw voor de zon struikel ik lelijk over mijn eigen ik goddank breekt alleen mijn schaduw iets...…

Hoe helder het licht werd! - spiegelde mij voor de nabijheid van een bron - Enkel weerkaatsing van de zon op een koude muur…

laat me dagdromen dat we samen zijn ingebeeld genieten van verzonnen genot tegengif voor triest gemis laat me leven in het paradijs dat enkel in mijn hoofd bestaat waar we houden van elkaar verenigd en verstrengeld telkens weer en ook daarna…

Niets is wat het lijkt vertrokken werkelijkheid ster in achterruit…