Alle inzendingen over fataal verdriet

op te bouwen lege handen wachtend thuis tranen, bloedsporen en verdriet voor je ouders en geliefden vijf mede gewonden ver van huis ik klaag aan de wind fluistert wel wie…

De pijn slijt niet Ondanks de tijd Wat mis ik je... Ik wil roepen en tieren Maar niemand hoort me Warme waterdruppels Staan te dringen Maar ze vloeien niet De pijn voelt des te scherper nu Verdrongen Maar constant aanwezig.…

Gedurende haar kort bestaan Vermoedde zij niet dat het zo zou gaan Haar poging de natuur te bereiken Was haar fataal een raam deed haar bezwijken Kleurloos haar vleugels eens zo bont Verdween zij in een stofzuigermond…

Al was hij op de terugweg in de buurt Zijn routeplanner was fataal voor hem, Want na Zuidlaren hoorde hij een stem Die hem voorgoed het bos in heeft gestuurd. Nee, ondanks zijn behulpzame TomTom Kwam Berend Botje ook nu niet weerom.…

zee zo oneindig de kuststrook lijkt verdwenen als opgegaan in een nevel het twistend bootje in een eenzame cirkel vaart zo ver van een thuis meeuwen schreeuwen vechten zich een plaats in het bestaan jij roept naar een haven het vuurtorenlicht je zoekt een baken, een zicht waar zijn toch de liedjes de golvende woorden van je…

Zeg me, wanneer het minder wordt, het gemis, zeg me wanneer het minder gevoelig wordt, geen pijn meer doet. Zeg me hoelang ik je zal blijven missen, zeg me! 'k ben de wanhoop gepasseerd, niemand heeft me ooit geleerd, hoe om te gaan met dit moordende verlies, zeg me, wanneer het niet zo schrijnend meer is, dat ik je…

Ben 'k even zielig niemand die het ziet, mijn stil en weggestopt voel- en tastbaar verdriet. Lopend in de regen, hou ik mijn tranen niet meer tegen, dat doet de regen ook niet!…

Soms is een traan een uitweg, een uitlaadklep, een emotie van liefde, vreugde of verdriet, het is maar net, hoe je die traan op DAT moment ziet. Soms, of vaak of: helemaal niet, is het datgene wat je juist NIET ziet, maar waarvan je ook niet wilt laten zien, dat.....verdriet, emotie en blijdschap kort bijeen liggen…

Niet te tellen de tranen niet te herstellen het verdriet. Niet te stelpen de tranenstroom dus doet ze gewoon niks, laat de stroom Lopen. Want verdriet stop je niet!…

Niet te stuiten, het tranendal niet te stoppen de tranen-waterval Het verdriet, zo intens zakdoeken te weinig. Zo hard is de klap dat ze nooit, nooit meer met huilen stoppen mag. Zo snikt ze, gierende uithalen zo weent ze, grenzeloos tegen dit verdriet is geen medicijn dus laat haar, laat haar gewoon maar verdrietig zijn.…

, vindt nergens houvast vreselijk alleen maar vrolijk voor de schijn Met haar innerlijk vormt dit een contrast naar buiten lachen, haar innerlijk vol pijn Ze was het schoonste meisje van allemaal Haar kopje was heel mooi en blondgelokt Ze behoorde tot het soort “femme fatale” die naamloos in de massa werd opgeslokt…

fataal moest zijn Die massale beëindiging van leven met die erfenis van uitsluitend pijn Één minuutje met hen mede lijden vanwege mogelijk een kleine fout; Om levens van jongens en meiden levens, nog niet eens...opgebouwd…

ze zweeft ver weg naar de zon toe hoog en veilig in haar eigen wereldje vol gedachten vol dromen vol hoop … zo bang voor die ene fatale aanraking…

ze zweeft ver weg naar de zon toe hoog en veilig in haar eigen wereldje vol gedachten vol dromen vol hoop … zo bang voor die ene fatale aanraking…

De zeevonk is verraderlijk en mooi Verraderlijk om in te recreëren Maar mooi om van veraf te signaleren Dat water met die vreemde rooie tooi Ze is er weer, maar laat je niet verleiden Een gloed om als een femme fatale te mijden…

Heel jeugdig Nederland is radeloos Ze zagen op het Sinterklaasjournaal De wateroverlast werd toch fataal De pakjesboot verging, met de cadeaus Maar als cadeautip geef ik Sint hier mee: Titanic, echt een mooie DVD…

Politiehonden worden sociaal, Het wordt ze afgeleerd om flink te bijten, Laat staan dat ze er een aan stukken rijten, Een hondenbeet is menigeen fataal. Is Bellolief zijn lesjes glad vergeten, Dan word je sociaal door hem gebeten.…

We wisten ons onschuldig te vermaken Met voetbal, Tour en Spelen op de buis Maar nu drukt toch weer het recessiekruis En als bezuinigingen ons niet raken Dan treft ons de fatale afloop wel Van Draghi’s euro-piramidespel…

Het zou niet genoeg zijn Niemand kon jouw plaats innemen die fatale dag Wat had het gebaat als ik Hem had gevraagd Lieve God laat hem leven Neemt U mij in zijn plaats het zal mij een eer zijn. God wilde jou bij hem terug Je was er klaar voor, en hoe! Eindelijk. Wie ben ik dan wel vergeleken met jou; Geen optie.…

De beslissing om buiten de piste te gaan was fataal voor d' artieste. 'Wat stom was ze toch,' zei d'r weduwnaar nog, 'het was buiten de pot, dat ze pieste.'…

Ik was vandaag totaal klimaatneutraal De ganse dag heb ik niets uitgevreten Geen slok gedronken en geen hap gegeten Maar dat gedoe werd mij bijna fataal Dus ´s avonds heb ik mij weer opgericht En het klimaat weer ouderwets ontwricht…

Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen waarom de dingen de dingen moesten zijn, liet mij in nachten vaak het sublieme lezen in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn. Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen, brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen. Tijd leerde mij hoe ik zelf grenzen moet trekken tot…

Wat behelst onzegbaarheid, als je al naar de randen van de aarde bent geleid, daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht, alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht. Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen. Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…

De nacht die kwam was al een warme nacht een waar ik nog wel een tweede van verwacht. Buiten puft het gras en ook de stenen maar het is geen droeve nacht voor deze of gene. In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen. Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los deze week loste ik…

Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet. Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar. Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt. Toch hoor ik ook bij tijd…

Is het deel van de complexiteit van leven eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn, het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn. Ik leunde vandaag wat op de tijd en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt. Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader een lader van je gemoed…

Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden, verneem ik woorden van zuid en noord, als door een open poort zie ik de grote beer naast de kleine ook diep in slaap iedere keer. Zie ik slaperige andere sterrenpracht gedurende de lengte van menige nacht. Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen vanuit de maan als het desolate wit, naast…

Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben. Moet je eerst oud worden en kunnen lijden om over andere tijden te kunnen belijden. Het is zien, horen en voelen van leven. Het is ontdekken en ontleden van het zuigende ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang rood oranje en roze durven dragen…

Ik heb twee gezichten Één is altijd blij Ik lach, ik ren en ik spring Maar dit is maar een deel van mij Je zegt dat ik zwak ben Dat ik mij aanstel Voor confrontatie weg ren En dat klopt ook wel Dat komt door de andere helft Die met pijn en verdriet Die is alleen van mij De helft die jij nooit ziet…

Een handvol zand: Met een hand vol zand begon haar pad van leven, onwetend wat ze zou beleven. Met haar hand vol zand bouwde ze luchtkastelen, dromen brachten haar een verre toekomst zonder verleden. Haar ogen konden glinsteren als sterren in de nacht, ze straalden hoop, liefde en pracht. Ze danste op de tonen van het lied, dat vreugde…