Alle inzendingen over foton OR kern OR bestaan

schrijven om te blijven noemde hij zichzelf niet eenzaam tussen de regels in de woorden bij zinnen niet verloren in het gedicht van mijn bestaan…

zonder beelden los of houvast geen tussenbeide Hier is de kiem, zaad van het ontstaan de oorspronkelijkheid van ontspringen zomer, winter, herfst, lente zo zo van alle dagen stroomt leegte vol Uit alles tot niets, komen wij tot gaan in visa versa dromen aan de buitenzijde worden tot begrijpen tot benaderen van waarheid, van zijn, van de kern…

geef mij die appel, ja die ene ik zal hem eten, weten waarom Sodom en Gomorra niet op één dag zijn gebouwd of moet ik daarvoor een voettocht maken naar Rome mijn rugtas puilt uit van de zonden er kan geen wijn of water meer bij ik wacht op regen en vliegende vissen misschien wat manna voor morgen maar eerst die appel, die ene laat mij…

de tijd die slijt Naar de kern van mijn ziel in het leven dat ik leid Ik wil mezelf doorgronden Mijn hart weer horen Eigen gedachten ontrafelen als nimmer te voren… Ik wil mezelf gelukkig zien Rustig en evenwichtig zijn Gaan waar ik voor sta voordat ik langzaam wegkwijn…

Ongeveinsd, maar in een Nevelige sfeer Dansten puntjes van tongen In quick-quick-slow Streelden handen van genot Matig tempo Dromerig verlangend naar de Kern van hun zijn Oprecht zeker in een Klimaat van wellust Zonder dat hitte de o- verhand pakte Kusten monden van geluk Lip-lip.…

Kijken naar de wereld, door de ogen van een individu met een stil geweten, daar ligt de kern van ons wezen, het één zijn in de reinste vorm.…

de kern, daar raakt 't het allerdiepste punt maar jij bepaalt zelf wat je ermee kunt je kunt het laten liggen als een hoopje oude troep maar je kunt het ook oppakken en er iets mee doen de kern is een begrip dat je zelf in kunt vullen de kern kan een gapend zwart gat zijn maar ook een lichte ruimte vol aardelijke dingen maar eerst moet…

De kransslagader baseert mijn zuurstof op jou rijk ritmisch leven.…

zelf ben ik een dichter van weinig woorden met een enkele zin tot de kern komen en juist daar dan voldoening uit putten dat is voor mij ultiem geluk...…

Spreek maar niet te vlug. Ik verdwijn zo snel. Zonder veld ben ik voortvluchtig, sta bloot aan warmtestralen. Je neemt me of je laat me vloeien. Ik smelt in het westen, stol in het oosten. Tussendoor beweegt altijd het licht. Ontkleed mij als de koude roept. Ik luister traag.…

Zwarte bergen omringen en zingen Het land en de steden, het hoogste lied Zingt de Montenegrijnse cultuur Die eeuwenoud zeer jong blijft Als een sirene klinken de klanken Tot in lengte van jaren, d'eeuwigheid Door Standvastig in de kern Klinkende klanken luiden in dalen 't Volume vibreert van hoog dan weer laag Wind speelt met volume en…

Ik heb moed om te leven ook moed om mezelf onvoorwaardelijk weg te geven. Ik heb moed om te proberen om verdriet te incasseren en om uiteindelijk te leren.…

Kern de pit van ons bestaan Kernenergie het begin van de hitte Kernproef proberen of je vuurvreter bent Kerndeling hersensplitsing Kernfusie van twee gekken een superidioot maken Kernreactie klap op je kop Kernreactor uitlaatplaats voor gespleten koppen Kernbom verdelgingsinstrument Kerngezond of toch niet?…

vergeet de dalen en kraters die zijn gebrand in je kern gekerft tot diep in de lijnen van jouw krijsend bestaan leef naar paarse hoogtes als de laatste minuten van lachen en tranen vier je ademen met het stromen van de wind vraag de zee te zingen tot de morgen komt…

In de schaduw van je hart kan elk afscheid veilig schuilen, niet geraakt door het licht, niet gegrepen door sentiment, alsof het niet hoeft te bestaan. Toch ben je wel dat pad gegaan, waarbij zoveel momenten jouw ware kern hebben ontmoet en de oorsprong van jouw wezen steeds weer wisten te beroeren.…

En daarin schuilt zijn kracht: nog voort te bestaan zonder ook maar énige vorm van macht! Het werk bezit zijn alleenrecht precies tot in de kern stil en zéér zacht! Wat verwacht, onverwacht zich openbaart. Veel verder, meer en veel diverser dan ik ooit had gedacht.…

De boom ontdaan van blad strekt de magere takken uit hemelwaarts omhoog, veelarmig tot rust gekomen in de nacht een kleed van sterren aan Jij wil niet horen van een maan gevangen in de kale, schurende vlakken alleen maar omdat jijzelf beweegt verdwijnt, verschijnt, verdunt verdicht op elk niveau van bestaan…

Tijdloos projecteer ik de ruimte als vlak het vlak als lijn de lijn als punt onvoorstelbaar klein zonder begin ook eindeloos het oneindige zijn waarin ik ben binnengestapt in de kern van mijn bestaan waarin ik kan toeven als ik dreig mis te gaan waar ik de horizon snij ligt mijn verdwijnpunt buiten de tijd…

Dat is de kern van ons bestaan. Met blije gezichten door de modder gaan. Dat is gezond voor onze geest. Sterker nog. Dat is een feest! Voor toeschouwers is het leerzaam. Voor ons die met schone handen, aan de zijlijn blijven staan.…

Ik ga verder heen, in de kern van mijn bestaan. Het is voortaan niet volledig alleen; ik ga reeds met velen richting een mooi samengaan.…

Zondagmorgen vroeg ze ademde muziek langs het raam trok stilte binnen fluisterend ochtendlicht verdreef de nacht van zijn dromen kwam met stralen mijn huis binnenspoelen die toon die geur die tinteling diep in hun spectrum verborgen kon het blijheid zijn in onzichtbare deeltjes fotonen geluk?…

Met ogen open met ogen dicht… De kleur blauw maakt me het meest verbonden met de innerlijke kern van het eigen bestaan. Peilend de diepten bij anderen ervaar ik nog andere kleurschakeringen. De grootste schok en tevens geluk is de herkenning van de eigen zielestemming in de ander blauw blauw ik hou van jou…

Waar aarde niet is geschapen of zee niet gegoten is zelfs lucht tot niets geworden licht in duister is verdwenen nacht zich te sluimer heeft gelegd verdwijnt ook kosmos in zwart gat is materie nergens te vinden kan energie nooit bestaan zou ook maar een kern van leven in chaos van “Big Bang” vergaan.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

van harte gewenst, ten dele weemoed de uitgezochte elementen van een mensenleven lang het behang nog niet vergeeld over dozen verdeeld ligt toekomst stil te wachten daar zullen nieuwe nachten anders zijn wat rest is de kern van ons gezamenlijk bestaan en dat voelt goed we gaan een ander welkom tegemoet…

ik zag je aura kleuren tegen het mat van universa diepste zwart jij kwam naderbij en tegelijkertijd interfereerde jij onbedoeld oplichtend in mijn spanningsveld samen kwamen wij tot exquise kleuren die schitterend verslag deden van dit gebeuren nog is ons fenomeen kleinschalig maar de uitgaande stroom fotonen lichten al…

nu ik mezelf met spiegels verwar blijkt mijn massief windgevoelig en mijn pluim een woordwolk er is geen eenvoudige weg om te kiezen, tussentijds in verstikking boven ademvrees als doorschijn is fijngewreven tot glazen fragmenten lijdend in gevonden voorwerp aan een lichte vorm van verdwaling tussen vogels en fotonen doch onvervreemd…

Denk niet aan woorden die ik schrijf nog zeggen zal leid slechts mijn handen hoor zo nu en dan mijn stem vraag niet wat u daarvan denkt gewillig zijn letters die kleuren op papier regels langs randen van leven draaiend om de kern van bestaan en wezen niet begrijpend wat ik zoek ook al tellen reeds mijn jaren schrijf toch mijn ervaren…