Alle inzendingen over fundament OR bestaan OR koesteren

Laat me leven in de warmte van je ogen de weerspiegeling van je diepe zijn waar sluimerzacht de kern ontwaakt als de gesloten oester wordt gekraakt en een parel glanst in wonderlijke schijn Laat me weten hoe we zijn bedrogen door de passie waarin wij elkaar verloren pas nu besef ik wat jij tijdenlang al wist hoe erg je me al die keren…

Kom maar bij mij Ik zal je omarmen Met liefde verrassen Je hart weer warmen Kom maar bij mij Ik zal je beminnen Strelen door je haar En liefde zal winnen Kom maar bij mij En wees niet bang Ik zal je koesteren Zacht kus ik je wang Kom maar bij mij Zet al je angst opzij Kijk diep in je hart En kom terug bij mij…

Je laat je koesteren in mijn warme armen, totdat je gevoel zegt dat het genoeg is en ik geef je terug aan je moeder.…

tijd waar rust nog schreeuwt om zwijgzame verhalen die geruisloos zijn ontstaan zonder enige pretentie vredig, kalm doch aangenaam als in een andere dimensie vergeet ik leegte om me heen geniet ik stil en huiver van de stilte heel alleen die schittert, puur en zuiver want dit helder bergkristal van onschatbare waarde dat ik eeuwig koesteren…

Ik koester elk moment , geniet van elke dag die je bij me bent Een overweldigend gevoel soms gewoon "teveel" jij weet wat ik bedoel Niet meer helder kunnen denken soms verkeerde woorden kiezen elkaars gevoelens krenken En dat enkel en alleen door de gekte in ons hoofd en de chaos om ons heen Maar blijven we puur bij ons gevoel…

Een mens kan zich altijd koesteren aan de schoonheid van de herinnering…

ik droomde dat ik een trein was die langzaam de nacht inreed in mijn linkerzij woedde een brand kalm maar vastberaden verdreef de dag de duisternis ik werd wakker in een zacht en warm landschap dat voelde als mijn moeders schoot…

Heerlijk om hier boven te zijn Wat lijken de huizen klein als je de vallei in kijkt Heerlijk om er even ver vandaan te staan en hoe je zo al je gedachten op andere dingen los kunt laten gaan Wat is de omgeving warm en het zonnetje straalt net als jij, arm in arm met mij Heerlijk hoe je zelfs nauwelijks kunt horen dat we door het hoge…

Schat, Ik koester het! en ik zal er zuinig op zijn.…

omdat je het te druk had om hen een laatste keer te koesteren.…

Ik koester... de stilte in mij naast het woorden schrijven in gedachten per gevoel. Ik koester de oude liefdes, het houden van en sta tegelijkertijd open voor nieuwe vormen en manieren. Ik koester de vrijheid in heel het aards als hemels leven als een groot geschenk.…

Als ik een wens koesterde, dan was het dat de Messias in mij zich van de Hitler in mij genas.…

verzorg je hond/kat optimaal jij krijgt een beeldschoon dier onze zwartwitte kat het bewijsstuk breeduit liggend nu voor de kachel hier geef eens een gekookt maaltje van bijvoorbeeld kabeljauw zij ruikt het van verre bij het bereiden ineens een enorm geluksmiauw let vooral op het juiste gewicht eventueel obstipatie…

ik zal mijn angst wiegen in mijn armen het koesteren zoals ik haar koester, mijn god uw smaak van humor heeft alle vertrouwen geslonken tot het jaar nul, toen alle flauwekul begon alles is vreemd nu mijn voeten uitgeput haar stappen volgen en de geur van chemo mijn geest bedwelmd zoals ik oliebollen vermijd het leven is mij in haar…

Over illusies die ik koester.…

Liefde maakt niet blind het maakt vergevingsgezind ben er zuinig op…

wij zagen het warm stralen van je open hand hoorden ijs breken aan de buitenkant nog bewoog jij in een dualistische balans maar onbereikbaar emotioneel gestrand jij die altijd voor honderd procent bent gegaan verliest in brekende fundamenten bestaan het was geen controle verlies maar iets dat dieper groef dan hitte en ongerief…

voor het eerst in mijn bestaan hoop dat ik nooit iets echt verkeerd heb gedaan…

ik weet van hun bestaan heb de invloed ondergaan geen luchtige herinneringen die eonen lang rondzingen begin de talen te begrijpen zij rijpen door intenser mee te kijken naar de fundamenten van hun leven mythen sagen en legenden tillen in een mystiek akkoord de dagelijkse dingen uit boven het gesproken woord eindelijk kan ik de levens…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De dagen sierde voor fundament. Zwaarder dan nu is de laatste groet. Is dit de betekenis! Van liefde voorgoed?…

overwonnen stormen zullen jouw geheel als mens zijn vormen wees de kapitein van je schip neem het roer in je handen je zal op jouw koers belanden koester je leven bevaar jouw oceaan geniet van het waardevolle bestaan…

toch voel je de ziel steeds manifester worden in de geestdrift van het moment dat aarde ruimte geeft aan het eerste echte fundament…

ik zag je wieken op vleugels van hoop langs de fundamenten van geloof en liefde scherend op weg naar de droom het waren de drie oefeningen uit een vaag verleden die ooit aan het bestaan de nodige spiritualiteit wisten te geven hun spirit en glamour zijn verdwenen in de oppervlakkigheden van de voorbije eeuwen de droom blijft…

het oude huis kraakt fundamenten verzakken instortingsgevaar…

benoembaar in koestering maar bedekt met wolken als een luchtig dwaalspoor nevelige momenten zonder naam waar wit steeds egoïstischer wordt door zwaar overdrijvende spaties anoniem nog steeds overal aanwezig slechts aan intervallen sporadisch onderhevig maar ze zijn en blijven hoe dan ook bestaan…

De glimlach die ik koester in de spiegel zie wanneer ik even denk aan toen nog niet zo lang geleden. Ik wil weer verder reizen en niet alleen naar landen maar lopen over alle paden die de weg vormen in het leven van mijn bestaan.…

hij de Zalmtoren in aanbouw had haar de Hoge Erasmus 90 meter al direct gezien, zien staan, zien schitteren zelf nu nog een hele kleine jongen werkend aan het fundament van zijn toekomstig bestaan hij de Zalmtoren 215 meter de Zalmtoren koestert de Hoge Erasmus en zal haar van grote hoogte blijven koesteren, liefhebben alhoewel…