Alle inzendingen over gaande

kleuren nog bestonden zonsondergangen geverfd gingen worden het genieten volop gaande was wensen ter tafel werden gebracht de liefde nog bedreven werd er altijd weer een morgen was om ons aan te laven ligt dat nu voor altijd begraven onder een dikke laag geheimen…

Nu al een paar maanden is er zoveel liefde gaande. De gedachte houdt mij staande dat wij samen gaan voor jaren. Ik vergeet de aardse zaken door jou hemels aan te raken, dus roep ik het van de daken: Jij bent voor mij de ware.…

Er is een heuse omslag gaande. De planten doen voorbeeldig hun best. En wij? Wij blijven geloven in Kunstmest. Wéér wordt ons tuintje, ons lieve landje geconfronteerd met de judaskus...!…

Wind houdt haar gaande, steeds verder weg van wat zij weet, van wat haar voorkomt als echt, het bestaande, tastbare: van een lichaam het gezicht, van eenheid de breuk. Verkoolde rest van wie, brandend, onverbrekelijk waren. ---------------------------------------- uit: 'Van eenheid de breuk', 1991.…

Hey , wtf, is hier nou gaande mensen Ik zeg graag wat ik vind, als majesteit Dus straks met kerst, dat wil ik alvast kwijt Zou ik eenieder graag de tering wensen Maar ‘k moet met Geert nog even overleggen Of ik, net zoals hij, alles mag zeggen…

benen lopen verder mijn tijd ver vooruit ogen kijken terug zien geen toekomst in verleden mijn mond valt open en woorden gaande weg mijn rest sterft stroom afwaarts na een volgende bui verteren naar ontstaan…

De KLM wacht niet meer op de klanten Die, gatewaarts gaande, onderweg spontaan Langdurig aan het tax free-shoppen gaan Want dat vertraagt de boel aan alle kanten Daarom vertrekt elk toestel steeds accuut 'Last minute' staat nu ècht voor slotminuut…

Ik ben van de oude en de jonge wereld; het verlengstuk van oneindige herhaling, steeds opnieuw toe aan een fundamentele herziening, niet gebukt gaande onder de hysterie van het gelijk.…

Onder sneeuw en ijs verborgen ligt de kiem voor de kracht van morgen in het voorjaar zal alles weer groeien opnieuw zal het mijn ogen boeien Zo komen gaande het leven verborgen talenten in zicht de warmte zal de groei weer geven vensters open, op weg naar het licht…

ik hou een slag om de arm om het verleden voor te zijn en het heden te herroepen voordat de tijd gebeiteld is er gaan stemmen op om alle woorden te herschrijven alle klokken te verzetten, een voorbije smart te zwachtelen ik ben gaande te voltooien indien, dan, in ochtendlicht wanneer het uur zal stollen…

een steen blijft geworpen de melk opgeschud tot breukvlak, niet opraapbaar niets is gaande alles bevroren in een moment, twijfelloos niets is herroepbaar alles voldongen in stilstaande val, bodemloos geweest is onvervangen met nadruk cursief gedrukt alle luchten eender geen wolk hetzelfde, de foto onbewogen…

Het moet in de genen zitten, Het heeft altijd in mij gesluimerd, want ik ben een crack in wolken lezen. Ik kon als kind terwijl ik naar de wolken keek alles voorbij zien waaien van mystieke figuren, landkaarten, dieren en natuurlijk die eeuwige lachende gezichten. Ik kon zo mijn potlood nemen en de contouren op mijn blad weergeven. Verrassend…

Voor een leefbare wereld en een goede toekomst zetten veel mensen zich met beloonde moiete in wellicht is hun werkend gemoed daarbij een stormende zee een grillige springbron of een statig gaande stroom doch een gedachte vol zegen: bij al ons streven zijn en blijven we in Gods ogen NIETIG…

Over wankele plank zoek ik gaande naar evenwicht zonder materiële lasten enkel met mijn hoop op veilig heenkomen naar toekomst en leven gericht. Geen leuning die mij steunt hekwerk waar ik aan kan klampen alleen vertrouwen brengt mij balans onzichtbare, ontastbare hulp mijn enige kans.…

Uw zegen in het zondagslicht het lichten van Uw Aangezicht het geeft ons zoveel vrede gaande met U in ’t hier en nu voelen we door Uw leven dat U ons blijft omgeven.…

Zon die brandt aan deze zijde Van de waarheid - schaduwen Die nauwgezet vertellen Wat er gaande is, zichtbare Resultaten langs de randen Van dit dagelijks bestaan - Maar wat is die kalebas dan Die ginds kleurrijk weerspiegelt in het In het vensterglas?…

het schrijvende diepe zelf verkent een denkbeeldig onmetelijk landschap het tekent beweging een gevleugeld tweespan dat het witte en zwarte paard gaande houdt het krast op wit tot het zwart tevoorschijn komt het hoort hoe Thor over de rooie gaat het schrijvende diepe zelf schrijft zich los van de ander…

het licht spoort traag naar binnen wil het zwart ongevraagd verdrijven hoeft zich geen moment te bezinnen het wil de ruimte vergroten en beklijven eerst nog gepaard gaand met botsende schaduwen als ongewenste vreemdelingen op zijn weg doch gulzig zoals het immer is vreet het de nacht naar binnen opslaand binnen zijn alomvattende heg…

nog staat een raam te klapperen waarin gordijnen scheuren door glas hoorbaar sijpelt dood en stilte uit een wijk die ooit springlevend was een beeldverslag van slachting die toen gaande bleek gaat achteloos voorbij shots vol ellende zijn er tientallen op rij met de knop omzetten denken ze gelukkig zijn wij daar niet bij…

probeer eens de toekomst te herhalen daarin te volharden in bepaalde mate en tevens op een standplaats te blijven staan, te verliezen wat gaande was de tijd in te halen, het feit te negeren, kortstondig en tijdens een doorgetrokken streep, afstand te doen van een gedachte een appel te schillen zonder ruzie te maken alvorens en…

Eindelijke wordt het juk afgeworpen Met de worpen van de bal Een voetbalwedstrijd welke veel heeft Van een oorlogsslagveld met loopgraven Maar het meest Noordelijke land Van het continent Afrika Neemt de leiding in het Opstuwen van de Afrikaanse volkeren Genoeg onderdrukking en uitbuiting Heel veel halen, weinig brengen En vooral veel…

Langs lijnen van geleidelijkheid schaduwen van een verleden vond jij de mogelijkheid mij te verleiden tot het heden zo vrolijk overdonderend hartstochtelijk bewonderend onverstoorbaar gaande je eigen gang dat maakte mij onverklaarbaar bang langs lijnen van geleidelijkheid rustig doordachte plannen was jij mijn enige mogelijkheid…

vandaag draaien boomtoppen met hun wolken mee het gebergte aan de einder blijkt een ruwe hemelschets ontwaken is nog gaande daglicht is voor vogels afloop is in hanepoten geschreven, zelden aangenaam de woorden tuin of straat in de zin zonder punt overal eenrichtingsverkeer het gerucht gaat als de ochtend breekt zonder slaap te vatten…

Het zijn zulke vragen die ons gaande houden, die ons ijl als een reiger peinzend aan gindse waterkan doen staan, veinzend, jagend, het heldere water een verschrikkelijke spiegel - vind zo verdomme maar eens vis, we zien alleen onszelf, vermoeden onszelf in het betoverend rimpelen. ---------------------------- uit: 'Maar zingend',…

Zoals elk jaar tracht ik u te bewegen Dat u iets - met bij voorkeur gulle hand - Geeft aan de Hersenstichtingcollectant, U zou uw beurs met kleingeld kunnen legen. De ziekte Parkinson is echt zwaar knudde, Diegene die het heeft die kan het schudden.…

wezens van energie en licht levend, ademend, bestaand stralend, met de ogen dicht onze eigen weg gaand wezens van liefde en vrijheid levend, ademend, bestaand leverend de levensstrijd het pad nog ongebaand wezens van lucht en water levend, ademend, bestaand huppelend tot later het leven eeuwig gewaand…

langzaam opkomend of ineens plotseling daar al dan niet gepaard gaande met warmte en kou een gelukzalige golf maakt zich van je meester en stijgt langzaam op het laatste restje lucht is er uit vacuum getrokken alleen op de wereld in een zoemende wereld groene velden bloemenzee aan zon geen gebrek eens spat die bel uiteen het…

Het verdriet van de verbeelding is zo groot als een aangemoedigd langzaam lopen aan een ketting vastgeketend, verplicht emotieloos wandelen, niets achter te laten in de natuur de eeuwige natuur van wantrouwende blikken verloren gaande in misprijzen, om in herhaling dromerigheid te ontwapenen, onschadelijk te maken, met nieuwe machteloosheid…

de pink glijdt schoorvoetend nochtans gaande over een niet gekende weg mijn innerlijke stem vult het komend niets en ik, ja ik ben het die die dobber uit de stroming dreg en deze schraap langs de wachtende vezels, een voor een in een taal, veel later dan t’oude Diets maar wel degelijk vermaagschapt en met veel daaruit te…

Met één voet op aarde de andere vooruit gaande voort in een tijdloos tempo om dan opeens met twéé voeten pas op de plaats als vastgenageld staan het is té veel té mooi, té groots overweldigend, hemels hoog dat alles te omvatten te kunnen bevatten dringt diep naar binnen maakt van jou, peregrino een ander mens nog mooier, voor Altijd…