Alle inzendingen over geblust

Het strand, Tussen vast en vloeibaar Gaan tot aan de rand Wachtend op de vloed Overspoeld worden En geblust, vooral geblust…

geblust verlangen eenletterige mantra’s bezweren branden…

De vieren op onze gedichten Komen van het muggenziften En van het weinig tolereren Van wat de ander mag inspireren Verwrongen geesten beletten Ons creatief letterzetten Maar we zijn ook van harte gerust De dichtkunst wordt zo niet geblust Artistiek moraliseren zal ondeugden niet leren de reacties zo bout tonen hen kil en koud Dus…

Vader ben je en blijf je met sprekende ogen en stralende berusting in gebluste liefde...…

wees niet langer ongerust maar wezenlijk uitgerust gevoelens onzichtbaar geblust zachtjes in slaap gesust…

Zomervuur gedoofd door de herfstregens geblust dragen mijn handen rijkelijk het gouden ooft waarop nog uw zegen rust.…

Oud en nieuw Wenen verzakte wijn Gespleten tongen Spuwen droge vlammen Als pekel tegen dorst Geblust met benzine Wat anders…

Hoewel de liefde al lang is uit geblust.…

Ik wandel op het strand in de voetsporen van ‘t brandend zand in ‘t water geblust door de hemel gekust zing ik met opgeheven handen van de zegen brengende stranden…

verhitte gevoelens branden verwarren in gedachten verloren als dan de bui loskomt stromen tranen over een opgelucht gezicht zomerse regen verkoelt en verzacht de emoties geblust…

De wolken zweven weerspiegeld door oceanen ik zweef ertussen ik waad door water geblust door golven rust ik op riffen van zand bewustzijn lost op een geheel met de wolken gesust door de hemel…

Nu al de vuren zijn geblust, gaan we over de zachte as en denken wat geleden moest, voor ieder tevreden was. ------------------------ uit: De Gids (1928)…

De lading mest op punt van exploderen Bij Helgoland, vlak voor de Duitse kust, Is met een blusboot net op tijd geblust, De brandweer kon zo het gevaar bezweren. En hierdoor wordt dus eens te meer bewezen: Van kouwe kak heeft niemand iets te vrezen.…

Zinnen minnen woorden strelen liefde op papier maagdelijk wit koesterend, doch bedekt spelen met vuur door vonken geboeid in lichterlaaie zwart geblakerd lust geblust in eenzaamheid berust.…

Als haat en venijn elkaar ontmoeten Creëren zij arrogantie naar hartenlust Maakt hen niet uit wanneer of bij wie Als de genegenheid maar wordt geblust Gebruikmakend van die glitter en glamour Misbruikt zij haar gekregen schoonheid Profilerend als een verderfelijke goedkope hoer…

deze stoel zit aanzienlijk beter en mijn gezicht hoort hier thuis er is rook, maar elk vuur wordt geblust er is niets meer te vinden hier dan de anonimiteit die ik zoek geschonken in slecht gespoelde glazen tussen jou en mij druppelen de woorden…

mijn lief dicht niet hij opent mijn ogen als dichters ze toe willen schilderen ik lees ze graag de fluwelen tongen maar proef toch het allerliefst mijn eigen talend kunstenaar aan zijn lippen blijf ik hangen tot de laatste zin geblust is…

~~~ mijn lief dicht niet hij opent mijn ogen als dichters ze toe willen schilderen en al lees ik ze graag de fluwelen tongen ik proef toch het allerliefst mijn eigen talend kunstenaar aan zijn lippen blijf ik hangen tot de laatste zin geblust is ~~~…

Wie dacht, een jaar of zeventig geleden -de wereldbrand was nauwelijks geblust -de vrede was pas net omarmd, gekust -de woede om het kwaad was onomstreden dat jaren later men al vluchtend gilde dat men naar ’t onvolprezen Duitsland wilde?…

De nieuwjaarsrellen zijn weer afgelopen, Ons land kwam na het vuurwerk weer tot rust, De allerlaatste brandjes zijn geblust En morgen zwaait de schooldeur dus weer open. Ik keek nog even hoopvol in de krant, Maar niks, mijn school is weer niet afgebrand.…

Die in onmacht gevangen, Alle kracht geblust In ongebluste kalk Zich met het leven Meten wil maar niet Verder komt dan Maximale inzet van Tandeloze energie, Houdt zich vast Aan de zekerheid Dat Jij het bent Die bepaalt wie De laatste horizon Bereiken kan…

hoe kom ik ertoe je zo charmant te modelleren hoe kom ik ertoe je in alle lichtheid voor dag en dauw te zien flaneren zonder dat je het weet ontsteekt die tred dat luchtig kleed in mij die vlam die lust je te begeren kan al dat groot begeren eens gekust eensklaps ook geblust…

Het liefdesgal eenmaal gespogen de natte dromen droog gesust het brandend bos mijn beest geblust vind ik een ogenblik gelogen rust wat druppels troost na digitale tantalust.…

Men zou die crisis férm en stoer te lijf Maar 't overleg verkeert in een impasse Men loert, loopt weg en schuift met papperassen Zo gaat dat in ons politiek bedrijf Toch moet er snel geblust in 't landsbelang Maar heel Den Haag staat vechtend op de slang.…

heb met vuur gespeeld het was heerlijk de gloed in je ogen te zien het spel van vlammen te volgen in het dansend komen en gaan op je huid nog heb jij je vingers niet gebrand aan de vonken die oversloegen wij hebben samen gerust ons in de warmte gekoesterd van het vuur dat nooit zal worden geblust…

en kun je me dan vertellen waarom dat vuur ooit is geblust.…

als je thuiskomt zo moe dat je bijna onzichtbaar bent geworden honderd jaar ouder dan toen je vertrok ogen geblust de witte blik waarmee je even naar mij kijkt valt tussen ons op de grond je gezicht is klein en strak als een steen ik weet niet ik weet niet wat ik doen moet hoe je te omhelzen…

In de heldere maneschijn is het heerlijk samen zijn genietend van de avondrust de drukte van de dag geblust beiden in gedachten verzonken en in liefde verdronken hand in hand zittend bij elkaar als een jong verliefd paar terugdenkend aan wat de dag ons heeft gegeven in het woelige dagelijkse leven.…

Bestorven vrouw - halfwaardetijd Zojuist heeft zij mijn God geloofd Het hart gelucht Koud vuur geblust Deel verder dan zij tellen kan Van groot naar klein en kleiner nog Ze slaat een slag naar het getal Breek zonder hulp haar wil - Gekraakt de weerstand van het cijferslot faalt bij de eerste poging al…

Maar winden kunnen keren, en vuur geblust door water. en daarom blijf ik hopen, voor nu en ook voor later. dat het zal overwinnen, respect weer hoogtij viert wanneer de mens een mens, met naastenliefde siert!…