Alle inzendingen over gedaan OR reden OR vergeven

want ze vallen bij bosjes en de spruiten zijn de pineut als het niet meer botert schering en inslag kan worden verminderd in goed overleg trachten waar een wil is is een weg en als alles gedaan is te redden en het toch valt blijft harmonie verzachten…

ik zag je bij de sloot je passen liepen veel te groot het water trok je aaide bomen langs hun bast vroeg om vergeving op de tast het ruisen knikte je ogen dwaalden in het groen zochten reden het te doen de zon verschimde het water week de zon vergolfde in je spiegelbeeld en draaide af, bladeren dwarrelden een graf…

ze hebben de zon gewist het laatste stukje blauw vergeven nog wolkt onbestemd boven wei en verre dreven het is ademen maar zonder spirit in de lucht energie is gevlucht wij onderhouden met de dood op onze hielen de meesten zijn al ter ziele zonder aanwas is het snel gedaan in de laatste generatie verliest de mens zijn…

Een jaar verstreken Zonder je nog te spreken En sindsdien Heb ik je niet meer gezien Na 365 dagen Beginnen je sporen te vervagen Verbannen uit mijn gedachten Je hoeft nooit meer iets van mij te verwachten Al 12 maanden uit mijn leven Ik kan je niet vergeven Nee pa, je hebt teveel gedaan Blijf ver bij mij vandaan!…

Ook al heb je dat nooit gedaan. Het gevoel is weg, het leven is uit je gelopen. Nooit zal je terug komen Alsjeblieft laat het los.. Alles. Je leven, Je hoop Niets zal je redden, Niemand zal je dwingen, want alles is verdwenen, wat er ooit heeft plaats gevonden. Niet kan je nog wat doen Niemand kan je redden.…

Je misbruikte vaak mijn gouden lijf. 48 kg? Dat past perfect in een kartonnen doosje. Geen lijkwade of een dure dienst Jij belandt gewoon in een doosje. Nu wens ik erin, het is me niet gelukt Wat 'verlang' ik naar mijn hemelse doosje....…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Ik redde je en wij kusten elkaar en ineens zag je mij. Daarna liet ik je vrij.…

Daar zit ik dan en alles is gedaan Midden in een puinhoop Op de bodem van mijn bestaan Ik sluit Mn, ogen en gedachten komen Verlangens vermengen zich met stoute dromen Mijn lijf is moe, m'n hart klopt snel Maar mijn ogen kijken nog steeds fel Ze schitteren zacht blauw groen En zien nu zoveel meer als toen Toen ik nog blind kon vertrouwen…

Lang genoeg heb ik met een pijn rond gelopen... Lang genoeg heb ik de hoop, tijd en energie in jou gestoken... Maar helaas denk jij alleen maar aan jezelf... Het gevoel voor een ander is voor jou niet te begrijpen... Het respecteren van iemands mening is voor jou moeijlijk... Ik had het jou echt graag allemaal willen leren... Ik had het jou…

rennen verweg nooit meer terug voelen niet omkijken toch gedaan diep in zijn ogen zie emotie voel verdriet draai je om recht in zijn armen voor altijd…

Het is gedaan, het is voorbij, het is over het is niet meer, het is tijd nu voor verdriet het is tijd om, terwijl je ‘t nooit meer ziet, toe te laten dat de dood overwon, want: het is gedaan rust zacht!…

Mijn gedachten en wil om te schrijven krioelen onophoudelijk wringen door elkaar als wanhopige pootjes van vliegen in een spinnenweb zal ik mijn pennenvruchten toevertrouwen aan verfrommeld of mooi glad papier misschien aan een of ander scherm? Hierbij neem ik afscheid van hartenkreten en netgedichten.…

Er is nog veel te veel te doen, maar gelukkig niets gedaan.…

Nee, redden kan ik je niet, je bent té ver heen, ik moet je laten gaan, maar écht achterlaten, dat lukt me dus nog niet, je blijft in m'n hoofd en in m'n gedachten, wat kan ik verder nog verwachten?…

ook al is mijn nek gekroond met een hoofd het leidde niet tot zuivere rede de schepper had mij dat trouwens ook nooit beloofd Gode zij dank…

Een onzin is een zin Die niemand hoeft te schrijven Het is zo zonde van de tijd Want hij zal niet beklijven De rede daarentegen Heeft zo veel meer betekenis Het begrijpend onderscheiden Dat gezonde mensen eigen is…

Heerlijk dromen vrijheid zonder schuld zonder zonde madeliefjes rijgen bomen beklimmen spellen spelen één tot zeven wie zal mij een kusje geven spel en nooit te oud hoepelen, tollen, verstoppen dropveters stelen er touwen van vlechten droptouw springen volwassen overgeven aan passie los van rede irrationeel zonder schuld.…

Uithollend je betoog is daar nog het geslepen tegenargument dat woorden niet konden weerleggen, het ongehoorde, ondermijnend al wat vertrouwd je zinnen zeggen. Afwezigheid voorwendend tot je zwijgt houdt het zich klaar. Wat je aan leven maakt zo bagatelliserend tot een speech voor lege stoelen, niet iets wat je met overtuiging houden kan.…

kijk ik lach de heelheid van mijn tanden vertelt een verhaal uit ooit toen knekels nog een huis waren bovengronds scharen zeven vogels en een blauwe lucht…

Vanuit het riet Openbaart zich een lied het refrein gaat zo het leven krijg je kado Iedere dag is het feest als je maar tussen de regeltjes door leest Meer Goedemiddag dan vaarwel ik lees je en zie de vrede ontiegelijk snel alles komt goed En alles heeft een reden…

Net voorbij de rede komen Goden voorbij die zo lang Monddood zijn gemaakt, Maar die zich in het zicht Van de eindstreep duchtig roeren…

Regen jij hebt mij goed gehad Ik ben helemaal zeik en zeik nat Mijn jas mijn broek mijn sokken en zelfs mijn ondergoed Ik ben doorweekt van top tot teen Als je het doet dan doe je het goed Maar jij doet het niet zonder reden Jij moet de plantjes en de bomen water geven Zonder regen hebben wij geen leven Dus bij deze zal ik het jou vergeven…

Het zal zijn in mijn liefdevol vergeven, waarin de intentie van elk mens in mijn diepe gedachten het leven op aarde doet opleven. Ieder vergeven brengt nieuw en mooi, schoon leven.…

Wil ik gedenken, vergeten, vergeven, of -- vergeven worden?…

Laat me nu met rust Ik heb jullie niets gedaan Laat me nu met rust Jullie zijn véél te ver gegaan... Zonder reden zinloos Kreeg ik ineens een trap Ik liep alleen maar langs Op mijn wang een klap. Ik kon me niet verweren Zag alleen mijn bloed Door angst verlamd mijn beven Schopten jullie mij met de voet..…

Maar we zijn er niet aan onderdoor gegaan, We zijn er weer boven op, vergeven je besluit. Terug naar je vaderland, je wou weer naar huis. Nu heb je niet gevonden wat je zocht, en zegt nu dat je huilt. Had maar gepraat en geluisterd, dan kwamen we er wel uit. Maar die keus heb je zelf gedaan en nu is het uit.…

mij verwart ik verdrink in een put zonder echo mijn lichaam siddert naar eenzaamheid tussen de sterren en de maan mijn ogen trillen naar stilte tussen de zon en de zee mijn mens-zijn huilt om een herfstgekleurd waanidee ik nestel mij in de warme adem van een stil-leven en zoek een toevlucht in een stervend wenen kan je mij vergeven…

ik heb jou vergeven ik heb mezelf vergeven kan jij dat ook, vergeven ?…