130 resultaten.
kon ik maar zeggen ....
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.427 verdwaalde zielen dwarrelen
om mij heen
verdrongen zinnen dompelen
onder in verdriet
verwrongen gezichten weerkaatsen
in mijn geest
vergeten geliefden wentelen
zich om in mijn hoofd
verwenste gedachten gebeiteld
in steen
verbloemde gewoontes gedijen
in wat je ziet
verlate excuses verlangen
nog het meest
verzonnen epistels verjagen…
Winterse scheuten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 102 in winterse scheuten
knoppen de prille
kleuren van lente al
bolletjes bruinen
aan randen spruiten
vorstwitte stengels
zwart aardse
beschutting houdt
warmte nog lang vast
een micro klimaat
waarin voorjaar
ongezien kan gedijen
om ons te verblijden
met haar onverwacht
schitterende lentepartijen
wil melker
15/02/2019
www.wilmelkerrafels.deds.nl…
ALLOCHTONEN
hartenkreet
3.0 met 26 stemmen 1.216 Ze zijn alleen achtergebleven
berooid van alles
verstoken van huis en haard
weg van het geschonden land
opgenomen in een andere wereld
kunnen zij niet gedijen
losgelaten in het eindeloze
staren ze alleen nog in het niets
en wij maar roepen
en opdrachten geven
wij zijn de gunstengevers
genadeloos in onze uitspraken
het gelijk zullen…
Aroma van de roos
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 155 in rozengeur verbonden, de bloem
open naar zon, wind en water
wortels stevig in de grond
voorbij de mist die pijn verhult van
doornen, onze gekwetste vleugelen
genezen in de zon, en jij
schetst een nieuw panorama die
groene velden laat zien voorbij de kim,
gedijen is het doel
we laten het gebeuren…
VRIJHEID
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 68 Zal ik de mij in mij ooit vinden
en leiden naar de plek waar ik gedij
weet ik mijn eigen kooi te ontsluiten
laat ik mezelf ooit nog eens vrij?…
Zij aan zij
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 399 Veel schaarste heb ik nodig
Het is me goed genoeg
Alles loopt, tot ‘t overbodige
Op tijd is zelfs te vroeg
Ik gedij goed in de droogte
Crisis als verwennerij
Gesmeerd dat alles nu zo gaat
Ik ben echt veel te blij
Ik heb niets te concluderen
Geen doordenk-draverij
Geen paarden die naar woorden grazen
Richting een groene wei
Daar in…
goddeloze boeien
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 246 als slechts de buitenkant telt
zal genegenheid niet gedijen
wanneer jij van anderen vertelt
als enige maatstaf van leven
val ik telkens terug op de keien
word ik in de hoek gedreven
niets blijft echt van mij over
een ziel zonder mond
of die boom zonder lover
een niets
iets
de gedoofde lont
het brandend water
kan dan niet meer vloeien…
Hulp
gedicht
2.0 met 25 stemmen 11.572 Vroeger kwam bij ons een vreemde vrouw
die jurken maakte van kapotte broeken
en soep van groente die was weggesmeten
die lappen breide van verdwaalde draden
en overvloed van bodems los kon schrapen,
die planten overreedde tot gedijen
en koeken vulde met een hart van spijs
en als het nacht was liep ze weer naar huis
en kroop in bed…
De reis
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 205 een streep trekkend door lijnen
die voor de hand liggen, neem ik de trein
laat mij vervoeren door lavendelvelden
en terrassen met wuivende gewassen
zonnebloemen die het blauw ingroeien
rotspartijen waar korstmossen gedijen
het landschap lijkt voorbij te varen
zoals de jaren rugwaarts roeien
en in mijn jas gevoerd met lapjes leven
bloeit…
Heb ik jou al verteld...
hartenkreet
4.0 met 19 stemmen 2.346 Jouw hart is
gesmeed
in de kleuren
van de lente
Jouw ziel is
bereid met
alle zomerse
ingrediënten
Jouw haren
blozen in
de zachte stralen
van de zon
Jouw tranen
gedijen in
de dauwdruppels
op het gazon
Jouw ogen
stoeien met
het blauwe van
korenbloemen
Jouw lippen
kruiden
de geuren
van al het groene
Heb ik jou al…
coupe de brazil
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.046 gedane zakenlui
gedijend in stille rust
boschgezind met ballen
de ander die herkauwt.…
er is meer dan tafeltennis
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 929 onze match
tegen de koplopers
in de poule 9
zevende klasse
tafeltennis holland noord
in kerkdorp Den Ilp
viel samen met zang
voor de repetitie
dertig Ilpse dames
Door Eendracht Sterk,
repertoire gevarieerd
zongen lekker weg
gespeeld de partijen
met rust om te gedijen
in harmonie met klanken
nog vóór dracht op planken
mooi beseft…
op het randje van evenwicht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 202 dichters pureren bestaansredenen
tot vingerwonden
en
daar de wereld in
zien
het knopen van gedachten
zij zenden een web
van substraat
en synchroniteiten
op de kleinste voorschoot
ligt een diepe
wereldhaven
nucleaire onderzeeërs
gedijen er in wulpse weelde
Ik leef in een frigozakje
het licht van buiten voorbij
stralen naar…
vragen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 212 ondanks het besluit te zwijgen
- geen woord voor aarde of vergaan
voor ijs en kou en vorst- valt moeilijk
te verkroppen dat winterbloemen
bloeien, roekeloos ontknoppen
harten schaamteloos openstaan
waar narcissen gedijen onder sneeuw
wie zal straks de schoonheid tellen
de woeker van het groen beheren
as blazen in de prille zachte voorjaarswind…
vragen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 310 ondanks het besluit te zwijgen
-geen woord voor aarde of vergaan
voor ijs en kou en vorst- valt moeilijk
te verkroppen dat winterbloemen
bloeien, roekeloos ontknoppen
harten schaamteloos openstaan
waar narcissen gedijen onder sneeuw
wie zal straks de schoonheid tellen
de woeker van het groen beheren
as blazen in prille zachte voorjaarswind…
Zee
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 59 Alsof je ademt
je hard bruist, knallend beukt,
of zacht als een lam, stil,
je verten licht vangen,
sterren op je laat deinen
kleuren van blauw
en wolken op je laat schijnen
Hoe je triljoenen wezens herbergt
die in je gedijen
je zo zilt ruikt
je schepen, mij drijven laat
de surfers glijen laat…
Grijze Liefdes
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 110 Grijze liefdes geven graag
waar gulle gedachten gedijen.
Grijze liefdes kleuren wit,
dan zwart.
In vijftig tinten speculeer ik,
hoe en wat,
waar en wanneer,
waarom en hoewel.
Grijze liefdes zijn grenzeloze liefdes.
Voor geen huwelijk,
geen gelofte,
geen gemeenschap halten zij.
Grijze liefdes gaan ver,
en vergaan
bij de dood.…
Paradijsvlinder
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 95 Waar het paradijs lacht
Tijden verblijden
Vlinderpracht
Zo teder als zachte zijde
Theater van weeldekleuren
Goeddunkend goedkeuren
Het gevoel zo blij
Gedij
Zweef zachtjes mee
Kleurrijke vlinder
Je maakt ons tevree
Natuurverbinder
Zweven op de zachte wind
De rust die je vind
Het leven verblijden
Over fleurige bloemenweiden
Paradijsvlinder…
Als Psyche
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 2.373 De rupsen van de vlinder
gedijen zonder hinder
van koud verstild verleden
en leven in het heden
genietend van het blad
totdat
ze hangen stil en zwaar
als grauwe poppen naast elkaar
en vragen zich verbijsterd af
waar is de zon die leven gaf
oneindig lang de nacht
En pas na 1000 vragen
en nachtzwart lange dagen
herrijst het vlinderkind…
Jonge liefde
gedicht
2.0 met 58 stemmen 19.062 hier, ver weg van jou,
gedij ik net zo min
als de kleimais
die in het zand groeit.
laat me bij je mogen komen.
-------------------------------------------
uit: 'onder een Lee gewaaide boom', 1982.…
De hitte voorbij
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 188 Als de dagen langer zijn
En de nachten heter
Kan ik heel de slaap niet vatten
Kouder vind ik beter
Graad of twintig vind ik best
Maar niet ver daarboven
Als het bij de dertig komt
Is het snel een oven
Daar gedij ik heel niet bij
Het is overleven
Koude douches op een rij
Muggenspray gewreven
't Is een graad of twintig nu
't Gaat voor…
Morgenrood (vlinder)
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 51 m’n ogen goed gezind
Het vermogen
Kieskeurig afgewogen
In jouw vlucht
Rond een verafgelegen berggehucht
Langs snelstromende rivieren
Weet je mij te plezieren
Dartelend tussen zon en schaduwrijke plekken
Je weet me aan te trekken
Morgenrood
Zittend bij de rivier, land je op m’n schoot
In rustgevende contreien
Samen in levensgeluk gedijen…
toen de vloed haar eb gedoogde
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 488 weer terug van
langzaam nader komen
we hadden alle tijd
minuten opgevrijd
tot eeuwigdurende
momenten van stil
genieten met elkaar
je zong het
kabbelen van golven
bruiste branding
in de volle maan, liet
je gaan op de getijden
ik kwam je nader
in het gele licht dat
doofde toen de vloed
haar eb gedoogde
stilte zal in ons gedijen…
Boekhandel Verwijs
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 666 ze liggen er, of staan in lange rijen
in overvolle kasten, wand na wand
te wachten op de hongerige klant
verzot op literaire lekkernijen
hier kan boulimia perfect gedijen
en springen lettervreters uit de band
ik smul in dit driesterrenrestaurant
mijn favoriete plek in de contreien
de hemel is, etage na etage
aanwezig in het centrum van…
geketend vruchtbaar
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 242 van vergulde ruggen
het hoge woord
dwarrelt
van een schutblad
en ergens erboven
de zielen
van ongeboren dichters
met een weerklinkend welven
ruggelings zonder spreken
noch een voetwaarts horen
het heden vermenigvuldigt zich hier
in de baarmoeder van het verleden
het landschap
van verzwaard papier
en loden pennen
ketenen
gedijend…
Ik ben het beu.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 282 Gedijen mag. Dus...…
introspectie
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 98 ik ben een man van tienen en énen
en aard niet in de middelmaat
gedoemd tot een solitair leven
verkies ik de veldweg en laat ik de straat
Een kruid gedijend bij noorderwind
en malse regen in het ochtendgrijs
ver van de meute, weg van de massa's
tref je mij tussen paardebloem en ereprijs
"Hij die de slaap vindt wint de morgen
Geen man…
Langs blanke toppen in de duinen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 33 Hoge duintoppen met zandige kruinen
Struwelen groeiend naar het licht
Valleien waar duinviolen gedijen
Menig penseel heeft hier z’n werk verricht
Longen mogen zuivere luchten verteren
Glinsteringen door zonlicht matinee
Nachtegalenzang die het leven verblijden
Je longen proeven lucht vanaf de zee
Weidsheid die stiltegolven borduren
Duinpannen…
Het laatste afschot
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 258 wordt mensenvoer weer honds
grijnzend met hun hagel petten
de loop weer opgericht
blaffen bomen horendol
als de lucht weer roze kleurt
kraaien pikken levend dood
een oog gaapt aan en na
het dek van veren los geweekt
de warmte was al weg
vloeiend leven is gedoofd
in eenzaamheid geschoten
lege nesten onbewaakt
zal gebroed niet meer gedijen…
Esthetica
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 362 ik duimnagel
geïnkt de dingen zoals ze zijn
kalm op jouw oogleden
teer beschilder ik
rood geroezemoes
bij wie ik hoor
in één lijn met jou
naast elkaar
wiek ik liefdeswoorden
door zuchten gestreeld
tussen ‘t naakte bewogen
heel dicht bij jou
die gedijen verborgen
in diepe klanken
bij elke voetstap
voor je ogen als je lang kijkt
naar…