Alle inzendingen over geheel het leven

In korte nachten van lange twijfel waar de uren kleine cijfers tellen bij het verlangen naar de herinnering van de kleine dingen die het grote geheel van leven voorzien is daar weer een flard een zin die je sprak een blik van je ogen en dan het besef dit is er nog steeds ook al is het voorbij ik vang ze op papier de nacht…

Aan mijne moeder Wat ik in 't diepst der ziel gevoelde, Wat mij verkwikt heeft of gedrukt, Wat zorg en vrees mijn hart doorwoelde, Wat vreugd en hoop mij heeft verrukt, Mijn denken, doen, geheel mijn leven, Heb 'k aan deez' blaadjes toevertrouwd, Ze spreken van mijn geest en leven, En zijn met tranen soms bedauwd.…

Alles wat ontstaat vanuit de handen van Gods kind, is mooi, het gaat hen qua schoonheid geheel voor de wind. Hoe hebben zij dat toch meegekregen, die geweldige rijke zegen? Door het Woord van God, waar zij geheel naar leven, Zijn Zegen is dan het Loon, dat Hij zal geven.…

De bron van warmte en licht was zacht gezonken Op 't ver gebergte en tintte d'avondstond, In iedre vezel waarde weelde rond, Die met de koele dauw werd ingedronken: Wij doolden om: haar starende ogen blonken, Een blijde glimlach glinsterde om haar mond, 't Was, of me aan haar geheel een leven bond...…

ik uit de mijne wat verschillen wij veel op allerlei gebied wij uiten en gedragen ons geheel verschillend op het oog zou je zeggen, ze beleven hetzelfde in werkelijkheid leven we naast elkaar met ieder een eigen identiteit wij willen onszelf herkennen in de ander een zijn met velen, maar met onze beperkingen die soms een uitleg verdienen…

nieuw leven zonder al die ellende daar wilde ik al direct naar toe en vroeg om te mogen sterven maar de mensen zeiden tot mij: "God de Here komt je halen" Nou daar wacht ik dan maar op en om het leven vol te houden schrijf ik kreten uit mijn hart!…

kan je alles betasten zoals een blij vers of een gebroken vijver waarin woorden zijn verdronken het fluitje van de winter dat met stille tonen de brok in mijn keel overneemt kan je wanneer ik huil en de dag te donker is jouw hand leggen op de mijne tot leven brengen zonder wijzer en woorden worden mij tegemoet in een witte winterochtend…

De triestheid is hem geheel omgeven, leven in soberheid bijkans een straf. Een gevangenschap die hij zichzelf oplegde als boetedoening leek het wel Een zware straf, misschien te zwaar, alsof alle kommer en kwel: Zo uitgezweet kan worden.…

Op het eerste gezicht neem ik haar waar daar ik het massief bedenk wat een geheel; op afstand gedijt liefde als massief gebaar, dan door haar in te vallen ik de klim bewonderend veel.…

En ik dacht: ‘Men loopt geheel zijn leven Om 't geluk te zoeken en te vinden, Maar men vindt, men vindt het niet. En misschien, daar tussen boom en bergen, In dit klein, verdoken, stille huisje Woont 't geluk en zingt zijn lied.’…

De doorsnee zat Ingesleten patronen Mijn melancholieke roep naar diepzinnigheid Werd slechts door Een iemand opgepakt Je omhelste mijn verlangens Duizelingwekkend Je vormde mij Totdat wij een waren Een smeltkroes van eigenschappen Maakte mij zielsgelukkig Onopvallend van buiten Hartstochtelijk jezelf van binnen Liefde maak je…

Geheel en deel zijn zeer complexe zaken. Zoals bekend omvat elk groot geheel meer dan de optelsom van deel plus deel, hoewel die samen het geheel uitmaken. De delen zijn geen losse onderdelen. Gehele kennis van de delen naakt, want wat de delen tot gedeelten maakt, is dat de delen méér zijn dan gehelen.…

uitkristalliseren gerond geheel ieder aspect toevallend de eigen plaats…

werd 't geheel in stijl vastgelegd liet de zon het afweten…

het leven is vormloos, zonder gedaante, niet rond of vierkant, zonder geuren. het leven is alles, onbestaand, zonder geslacht, dus geheel onzijdig.…

Zoals een stofje Op de wind Zo zou ik willen zweven Geheel en al Gedachteloos Tevreden met het leven…

leven we van water allen zijn we één…

kan ik herinnerend doorgeven en vormen leven en dood een onlosmakelijk geheel En dat geheel voelt een beetje als…geluk!…

Obscure selecties van pure projecties: reflecties, figuren, connecties, structuren, Daartussen: de rozen die razen in broze extase van kussen. ------------------- uit: 'Rebis' 1989.…

Verzonken gedachten in een verdronken geheugen is de trieste balans van een werkzaam leven, er is geen moment, dat zuurstof verandering brengt in de situatie. Het geheugen is verzopen in de gedachten van het gehele leven…

Verdeeldheid tussen mensen Tussen lief en leed Decennia lang Hoop en wanhoop Kennen elkaar als geen ander Hand in hand Gaan zij gezamenlijk door het leven Wij zijn van de aarde Waar alles samenkomt en een geheel vormt De maatschappij is verscheurd Laat de kracht van de aarde Van het samenzijn Terugkomen in het leven Laat mensen…

Licht en donker Dag en nacht Liefde en haat Een grauw en een kus Leven en dood Naadloos geheel, Zijn niet meer Dan broer en zus…

Mijn leven, mijn wereld. Ik geniet met jou op mijn schoot, de computer en jam op mijn brood Mails te lezen en te lachen, dat is wat mijn God mij gebood Jij spint en ligt stil, geheel naar mijn wil Het leven is groots.…

op hoge pieken en in diepe dalen gaat zoveel mis zoals soms ook in het leven maar het gehele beeld afgebeeld op een ansichtkaart doet ons beseffen hoe mooi en fascinerend het leven ondanks alles toch is…

Heb je de bomen al gezien Hoe ze uit water zijn vervaardigt Als rivieren in de lucht Stromend naar een zee van licht Heb je de mensen al gezien Hoe zij op bomen lijken Ieder naar zijn zee op zoek Door steeds hoger te willen reiken Heb je de golven al gezien Bij hun aankomst op het strand De rivier op weg naar zee De zee op weg naar land…

en angst van het verraad van alle spitsvondigheid, waarin de tijd het evenwicht bewaard op de vlakten van bos en akkerrand, felheid bestreden in klare zinnen van een oogopslag aan de waterkant, waar dove netels - in hun soort - zijn vertaald en op de blaren werden terugbetaald in geboorte en de dood, een levenslicht zag in een broos geheel…

Het grote geheel lijkt zonder inzicht op chaos zonder uitzicht ik zou het moeten opdelen in grijpbare deeltjes maar het mes ontbreekt het is te scherp en hard voor blote handen waarvan de meeste wonden nog niet geheeld zijn…

De fysicus breekt het witte licht tot kleurrijke stralen De slager hakt een varken in hapklare brokken De scholier ontleedt de zin in zielloze delen Als zij de scherven gaan lijmen komen ze schromelijk tekort…

Eerst als korte fragmenten verschillend Van aard, dan later vormen zij toch een Samenhangend geheel. Uniek zoals ervaringen worden gecreëerd En door het denken worden geselecteerd.…

De morgenstond klaarde op in de mist mijn gedachte kleurde in volle glorie geen enkel detail van jou was onbelicht ik richtte mij niet op één categorie. Iedere discipline in één oogopslag van jouw kern in een modellichaam beleefde ik mijn dag optimaal gebaarde jij in volle glorie zwijgzaam.…