Alle inzendingen over gek OR mijzelf OR mezelf

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Ik verdien straf, fluisterde ze zacht want ik andermaal niet lief geweest Ik heb enkel maar aan mij gedacht; aldus ben ik erg egoïstisch geweest Ik moet mijzelf pijn doen sprak zij mezelf pijn doen als een goede les In mijn arm, mijn been of mijn dij ik heb straf en verdien dus het mes Ik moet mijzelf kastijden, vind ik mijn cijfers waren…

door een Grote Gek met afstandbediening.…

Tango dansend inderdaad een bloem in bloei heftig levend Waardigheid beslist behoudend, tango gebiedt me mezelf nooit te grabbel gooien! Eigenwaarde wordt langzaam aan verdiend, rood mijn lievelingskleur Toevallig ook de fervente kleur van de zelfzekere Vrouw.…

De wereld als wondertol, spint rond als carrousel, caleidoscoop van fragmenten, geklommen naar de top, ontstegen aan het aards gareel, herken ik mezelf niet in veranderingen van dit aards tijdbestek en hou mezelf voor gek, lijkt ieder stukje zichzelf te spiegelen, niet ieder krijgt dat deel, aanschouw dat menigeen aan eigen berg zal moeten…

gegeven En ben daardoor een stukje van mezelf kwijt Ik lach, doe vrolijk en lijk gelukkig Maar ben in werkelijkheid buiten zinnen Ik wil mijzelf weer zijn, maar dat is onmogelijk Als je je zo eenzaam voelt diep van binnen…

Wanneer je tegenwind ondervindt is een psychisch probleem zo ‘gek’ nog niet als het klinkt. Als je tegenstander zegt ‘je bent gek’, dan zegt dat iets over hem, niet over de ‘gek’.…

de billen bloot, ik denk dat het tijd word dat ik het aan mijzelf uitleg, dat ik op zoek moet naar antwoorden op die weg, het maakt toch niets meer uit wat ik denk of zeg, ik ben gewoon compleet van de leg…

Da's gek!…

ik probeer het nog een keer daarna nooit meer nimmer weer zo gek krijgt u mij nooit…

duister dat kruipt onderhuids vannacht wou ik dood geen kleur meer zo verdoofd niemand is thuis enkel nog zwart leeg is mijn hart hard is de steen dat vastzit aan het been zo ziet de dag eruit de dag alleen nooit meer vooruit ga alvast en wacht niet op mij ooit zie je me lopen het hoofd naar beneden gericht lopen en dwalen alleen gekken…

Te gek om over na te denken, Kan het nog gekker?…

Lig lekker te slapen word ik ruig gewekt staat daar één of andere kakker begint te praten ongelofelijk wakker -‘Ik ben psychiater, u bent gek normaal kom ik later, maar u bent een spoedgeval’ ‘He, hete aardappel, ben ik gek?’ -‘Behoorlijk, anders was ik niet gewekt.’…

van plan zijn om opnieuw te gaan sterven zou jij in mijn hoofd willen terwijl ik sneller drink dan gisteren om de verveling tegen te gaan en strontzat onzin wil verkondigen of blijf je eenzaam wachten tot ik luidruchtig hoop dat je mij zal redden van het gezicht uit de spiegel als ik straalbezopen begin te waggelen waggelen waggelen gek…

ik eet chinees van gisteren en schrijf mijn gevoelens op de verpakking Ho Zji Wang, (alleen de allerwijsten en de allerdwaasten veranderen nooit van mening)* mijn probleem is niet zo groot als ik zweef naar de overkant waar de hoeren dansen op de tonen van verloren gedachten en de nieuwe meisjes hun angst verstoppen onder een glaasje…

Alle voorzeggers hebben geluk op het oog, de eeuwige rust. Alle vechters willen eeuwige rust, maar zijn beetje ziek. Alle minnaars zijn uit op hoogste geluk voor zich en ieder. Alle leven ziet uit naar het volledige functioneren. Alle woorden willen geluk realiseren.…

te gek het gekke is dat de ene gek het gek vindt van de andere gek dat hij gek is.…

Hersens die vloeiende Gedachten niet meer Kunnen leveren De doorgang stokt Boek dat niet meer Te lezen is, na Een halve pagina Gaan mijn ogen nog Wel door, maar houdt Mijn brein er mee op Favoriete programma Dat voor mij al na Vijf minuten de deur Dichtgooit - Het denken wil Niet meer, Woorden blijven hangen En zijn…

op schaduwen die verder schuiven versnipperen het denken aan vrije vlucht, zijn borst gaat op en neer adem kent geen tucht in zijn hoofd breekt een ijzer de klamme muren waar een woeste zee krijsend op de rotsen slaat schreeuwt hij zich een meeuw de onbekwame, de gegeselde en de gek schreeuwen mee…

neergelegd ze raken mij niet meer ik ben er aan gewend het zijn de schaduwen op straat rond mijn bestaan zij volgen al jaren mijn passen de straten weten hun afdrukken het papier kent hun gezichten de winkels weten van hun komen alle klokken staan gelijk en mijn jas verbergt de last waaronder ik al die tijd buk het moet een kring van gekken…

jaag ze na ze streken neer als vlinders na gevlogen vlucht en paarden in de laatste zucht hun wormen voedden mijn bestaan ik liet ze in ontwikkeling gaan tot dat hun vleugels zicht verhieven ik zal ze klieven als ze uit mijn ogen vliegen, hun valse kleuren zullen me nooit meer bedriegen ze schimmen door mijn geest ik ben lang gek…

Ik vond mijzelf een stakker Dus kroop ik snel mijn bed weer in en toen de slaap mij overviel werd ik plotseling echt wakker…

Het verdriet is niet vergeten en de woorden doen nog steeds pijn, maar ze houden me niet langer tegen om mijzelf te zijn. Ik ben wie ik ben. Niet meer en niet minder. Ik leef, ik voel, ik geef, ik bedoel. Ik neem het heft in eigen handen. Ik word niet langer geleefd. Ik voel me nog steeds bang en onzeker maar … ik leef!…

Er zit een donker in mijn denken dat mij elke avond wakker maakt Ik heb de Duivel in gedachten vrouwen die ik eerder schuw dan haat Ze is gelovig ze ziet mij niet als ik vraag om hulp Ze heeft een visie op mij maar ik ben nooit mijzelf…

als ik zo schrijf spreek ik dan over de leegte vul ik die dan op met gedachten op papier en deel ik het met jou die op vervulling zit te wachten in de opgelegde stilte, van de namiddag, net als gister het voelt zonder meer arm in de aangegroeide kilte komt het binnen wanneer je mijn woorden tot je neemt ja, je hoort ze in het geluid…

Het kabbelen zingt voor mij, alleen ik ben hier, het speelt met zichzelf en zingt zo mooi en helder voor mij, alles streelt mij met kleuren en houdt van mij het jubelt en danst bekoorlijkheden boven en onder verdwijnen ik besta, ik kan niet meer denken, voldaan zak ik weg in de geur van mijn zaad gekleed in vlekkerig licht van…

Soms moet ik in mijn hart kijken om daar te zien wie ik in feite ben En er wat plooien recht te strijken zodat ik kan zien of ik mezelf ken Soms moet ik het gordijn dichten opdat niemand ziet wat ik dan zie In ‘t totaal van levensoverzichten van liefde en smart uit de historie Soms moet ik heel even schreien als ik mijzelf in indertijd…

vraag ik mijzelf liefste wat doen we vandaag als de gordijnen opengaan klinkt er muziek van verpozingsaard dat ik van pure denkkracht braken wou de weg naar mijn bedluchtgemoed slaap ik in als het meisje uit het sprookje met de beren slaap ik in jouw niet schone bed dat hevig naar jou ruikt wat gek is want zo goed ken ik je niet maar…

vraag ik mijzelf liefste wat doen we vandaag als de gordijnen opengaan klinkt er muziek van verpozingsaard dat ik van pure denkkracht braken wou de weg naar mijn bedluchtgemoed slaap ik in als het meisje uit het sprookje met de beren slaap ik in jouw niet schone bed dat hevig naar jou ruikt wat gek is want zo goed ken ik je niet maar…

Hoe lang kan ik het nog negeren en hou ik mijzelf voor de gek, ik strompel door tot aan de eindstreep met de strop stevig om mijn nek. Uitstellen, niet willen kiezen is dat wat ik echt wil, liever het ongemak voelen dan bang zijn iets te verliezen ten koste van de blaren op mijn bil door het zitten op twee stoelen.…