Alle inzendingen over gekleurd verdriet

Niet te tellen de tranen niet te herstellen het verdriet. Niet te stelpen de tranenstroom dus doet ze gewoon niks, laat de stroom Lopen. Want verdriet stop je niet!…

Niet te stuiten, het tranendal niet te stoppen de tranen-waterval Het verdriet, zo intens zakdoeken te weinig. Zo hard is de klap dat ze nooit, nooit meer met huilen stoppen mag. Zo snikt ze, gierende uithalen zo weent ze, grenzeloos tegen dit verdriet is geen medicijn dus laat haar, laat haar gewoon maar verdrietig zijn.…

moment wordt teer gekleurd licht wordt opgewit zelfs zwarte schaduw wordt dan aangestipt in spel van lijf en lijn de marges zijn zo klein want meestal heerst er chaos in het atelier palet met dagen sleur gekleurd tot weken manisch driftig zijn en afgerond de strijd in tijd met depressief zijn want de liefde lijdt zo schilder ik…

een goed moment wordt teer gekleurd het licht wordt opgewit zelfs zwarte schaduw wordt dan aangestipt het spel van lijf en lijn de marges zijn zo klein want meestal heerst er chaos in het atelier palet met dagen sleur gekleurd tot weken manisch driftig zijn en afgerond de strijd in tijd met depressief zijn want de…

door vlagen van verdriet Schaduwloze eenzaamheid rust waar eerlijkheid hem in de steek liet…

Zie de gekleurde tinten van mijn ziel Hoor de muziek in mijn lach Ruik de bloemen rond mijn hart Voel de vreugde van de dag Ik geef jou mijn mooiste bloem En zing mijn mooiste lied Ik laat jou schijnen van geluk En droog jouw tranen bij verdriet Want op een dag ben jij een regenboog En op jouw muziek zal men zweven…

cirkels op een stuk papier, vreugde en verdriet worden weggehaald uit vicieuze ondoordachte lijnen jij tekent mijn grenzen, een tweedimensionale figuur perfect en rond, stuiterend teken je op stevig gekleurd papier via de rand van het onvermogen, als een naald die weleens over de stiklijn gaat ..en die de pijn kent.…

Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is…

een eigen blikveld bepaald door het uitgangspunt de wereld rondom gekleurd door een waarneming…

Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen waarom de dingen de dingen moesten zijn, liet mij in nachten vaak het sublieme lezen in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn. Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen, brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen. Tijd leerde mij hoe ik zelf grenzen moet trekken tot…

Wat behelst onzegbaarheid, als je al naar de randen van de aarde bent geleid, daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht, alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht. Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen. Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…

De nacht die kwam was al een warme nacht een waar ik nog wel een tweede van verwacht. Buiten puft het gras en ook de stenen maar het is geen droeve nacht voor deze of gene. In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen. Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los deze week loste ik…

Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet. Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar. Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt. Toch hoor ik ook bij tijd…

Is het deel van de complexiteit van leven eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn, het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn. Ik leunde vandaag wat op de tijd en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt. Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader een lader van je gemoed…

Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden, verneem ik woorden van zuid en noord, als door een open poort zie ik de grote beer naast de kleine ook diep in slaap iedere keer. Zie ik slaperige andere sterrenpracht gedurende de lengte van menige nacht. Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen vanuit de maan als het desolate wit, naast…

Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben. Moet je eerst oud worden en kunnen lijden om over andere tijden te kunnen belijden. Het is zien, horen en voelen van leven. Het is ontdekken en ontleden van het zuigende ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang rood oranje en roze durven dragen…

Ik heb twee gezichten Één is altijd blij Ik lach, ik ren en ik spring Maar dit is maar een deel van mij Je zegt dat ik zwak ben Dat ik mij aanstel Voor confrontatie weg ren En dat klopt ook wel Dat komt door de andere helft Die met pijn en verdriet Die is alleen van mij De helft die jij nooit ziet…

Een handvol zand: Met een hand vol zand begon haar pad van leven, onwetend wat ze zou beleven. Met haar hand vol zand bouwde ze luchtkastelen, dromen brachten haar een verre toekomst zonder verleden. Haar ogen konden glinsteren als sterren in de nacht, ze straalden hoop, liefde en pracht. Ze danste op de tonen van het lied, dat vreugde…

De eerste stapjes in de sneeuwwitte toekomst nog niet rood gekleurd…

Gekleurde tranen, gevormd in bloementrossen, snakken naar de zon.…

gekleurde bomen neervallende bladeren natuurlijke pracht…

Schofferen van een bedelende vrouw, Tekeergaan met racistische gezangen. Fantastisch om de hufter uit te hangen, Het schuim der natie komt weer eens in touw. Dan pist er ook nog een in je gezicht, Barbaren zijn dat aan hun stand verplicht.…

Herfst is gekomen Een tapijt is in de maak Geel en rood gekleurd…

blanke wegpiraat in vliegende vaart geflitst staat er gekleurd op…

Tijdens de herfsttijd wordt de eekhoorn een hamster Ieder blad gekleurd…

Opvallende kunst ontstaat meestal als er buiten de lijntjes wordt gekleurd.…

Sierlijk praalt de pauw met open waaierstaart in gekleurd verenkleed.…

op de zon gericht als een geel gekleurd wonder draag je de lente…

Het blad valt gekleurd.…

Bladeren Warm gekleurd Vallen van takken Dansen om ons heen Herfst…