Alle inzendingen over gekruisigd

gordijn achter de schermen ratelt weerloos dicht de impressionist in ons is dood, gekruisigd je ligt voor het grijpen voor loerendgevoegde torens domino-spinnenweb met astma van begeert en opsluipende muziek ik tol als ogen van een ingeslapen paard red je niet kan niet mijn stoel wil niet vooruit je zwermt zwerft je kamer door ijsbeert…

helder sneeuwlicht uit de hemelse maagd geboren stuwt tegen het glas in lood opgehangen tegenover het ingelijste bos, dat romantiek ademt van een zomer de glazen Christus in velden verdeeld kijkt neer op de volmaakte mens zonder ledematen: de torso van een man zo toont een bescheiden deel ik aanschouw de gekruisigde zijn borst…

zwaard met inkepingen zonder opgelegde waarden ik inhaleer het jonge antiek als meer dan een halve eeuwling, vervlucht in het schransen van al wat zou kunnen helen, doch de inboedel blijft onuitgepakt hangen in de grijze massa het antwoord mag niet uiten, het slot rijp geperst knarst met noestige zetten wanneer de sleutel zich zet in de gekruisigde…

Hij is gekruisigd en weder opgestaan, de genade van God is onmetelijk veel waard! Wacht maar tot ieder dit echt beseft... Want de Vader, de zoon en de heilige geest is waarachtig, is echt!…

Kinderen gekruisigd en mannen onthoofd of levend verbrand. Er vinden openbare lijfstraffen en executies plaats. Wie zondigt wordt geslagen, totdat zijn bloed het lichaam bedekt. Wie steelt verliest een hand. Wie ontucht pleegt wordt gestenigd. De oude kunstschatten worden vernietigd.…

Noem ze iconen, de tijdloze klokkenluiders, een stuk uit het kruis en een van de nagels waarmee Christus gekruisigd zou zijn. Keert tijd het getij ook onze lieve vrouwe om. Staan mensen versteend met hun paternoster langs de Seine met gerimpeld vel te kleumen.…

Zo rijst de molen, ‘t wrak verband ontwricht, zijn twee lege armen uitgestoken, als een gekruisigde op in ‘t koude licht.…

Ach, konden we dat ene holle vat aanslaan, gevuld met een naïeve zekerheid, waaruit de vermolmde bodem werd geslagen, rozen - water zich tot wijn liet schenken, in het labyrint van onze mythen te dwalen, verdronken in de droes die de vurige horizon nog niet gekruisigd had in spijt van bitter geperste tranen, nooit bedoeld te drogen,…

maar telkenkeer opnieuw en opnieuw en zo maar door van onophoudelijk fnuikend tarten hier sta ik dan tot vergrijzing toe zie om me heen de gemiste weelde ver trekkend en het onbereikbare moe omkijken doe ik, kan ik niet meer het was het leven dat mij bestal zelfs de enige reikende hand wuifde mijn verlangen weg het onmisbare wordt gekruisigd…

je schouders dragen een winterdeken daaronder drijft een gekruisigd lijf onweerstaanbare tranen uit om pijnen los te weken mijn handen schieten te kort zo ook zijn mijn ogen dichtgeslagen immers, ik ben het zelf die het hellevuur heeft aangedragen + soms ben ik hongerig en blind als mijn leegte een reeds…

Van een schoteltje melk Of van een blik op de melkweg Van sterren onmkranst door een oceaan van koud water Maar het kruis wacht op ons Met geduld En toch worden we gekruisigd Hoort de gevangene dikke tranen schreien in zijn cel.…

In je huis is haar hond belangrijker dan jij je bent een nul en mislukt want dat zegt zij als ze je toeroept woedend en furieus je handen trillen er van, man je bent zo nerveus nee, jij bent de stommeling en iedereen is knapper Maar het is niet waar, mens, leef en wees dapper Als wat je zozeer liefhad, je steeds weer verraadt Hun woorden zijn…

Soms denk ik neen heel vaak denk ik ze heeft voor niets geleefd Conny Stuart met haar credo: “Zeur niet” want wat zeuren mensen toch wat zeiken mensen toch Is er geen deur in de buurt om keihard dicht te slaan zo hard dat het servies bij de buren rinkelt Soms denk ik neen heel vaak denk ik Hij heeft voor niets geleefd Jezus Christus…

Noem de overtreding mij, die Gij begaan hebt, Het kwaad, gekruisigd God, dat Gij gedaan hebt, Waaraan Uw volk U schuldig heeft bevonden, Noem mij Uw zonden. Gij wordt gegeseld en gekroond met doornen, Geminacht als de minste der verloornen, En als een booswicht, die zijn straf moet dragen, Aan 't kruis geslagen.…

tussen hemel en aarde hang ik naakt en ontmaskerd ondersteboven gekruisigd in het teken van het pentagram op drie punten vastgespijkerd aan de levensboom die wortelt in duisternis en onwetendheid maar in zijn kroon het witte licht verbergt tussen valse zekerheid en chaos dans ik als een derwisj die rondtolt op zijn hoofd, in ijdele…

korenveld; ONDERHUIDS ZICH SPIEGELEND AAN DE WEKE nooit meer hielden wij van geluid dat stapt MAKKE WAND, IN DIERENVELLEN GEWIKKELD, over je heen, als duizend ontpootte duizend- ELKAAR OMHELZEND, IN HUN KRUISPUNT EEN VOOR- poten, inprentend in je huid een onuitwisbare ZIENE LANDING OP EEN ONBEWOONDE OMNEVELDE rune, een bloedende ijsvlakte, gekruisigd…

Angst is onze erfenis angst dat ook wij gekruisigd worden angst dat we tevergeefs leven de angst om opgesloten te zijn in onszelf. Maar ook de angst om te verlangen naar een land dat er niet is een fictie. De roep van: 'God waar ben je nu?' Is dat een te zwaar geloof dat verdund moet worden met water dat brandt als de hel?…

Weerlicht heeft doorgrond: Doorploegd mijn associatierijk jargon De free jazz van het meer-weergodendom De Ster en Maan - SM van Gerrit Hiemstra - Laat ik voorlopig voor zijn rekening In lederhosen doet-ie ook zijn ding Als Meteoroloog maar zonder Swing Het was de opperweergod Jupiter Die slingerde zijn bliksem tussen benen Het vrouwdom werd gekruisigd…

En je liet de trein gekruisigd aan jouw deur. Ik vraag toestemming van je Turkse knaap: - - Ik vraag hulp van je meesteres ...…

De wrede keizer Nero zocht volksvermaak, liet volgelingen van Jezus vangen tussen kwaadwillende, valse tangen, trof de slachtoffers met gruwelijke wraak. Binnen de circusmuren klonken vaak, ondanks marteldood, blijde lofzangen. Stervenden mochten Hemels geluk verlangen, vervulden een onsterfelijke taak. Door alle tijden getuigt Romes strijdperk…

Staat op, staat alle' op, mijn vroege Doden, Herleeft, gekruisigden langs weg en veld, Doorschotenen, voorover in de Zoden, - Herkrijg' uw stem haar vroegere Geweld. Rijst langzaam uit, vloeie over uw trekken, Het beven van een nieuwe Dageraad, Moge mijn Roep U tot nieuw leven wekken. Herleeft, herleeft, gesneuvelde soldaat.…

goudbestoft waren wij bleek, bijna doorschijnend van liefde waren wij wij loken de ogen voor de ander en wij hielden van boetedoen vroeg iemand hoe het met ons ging dan zeiden we naar waarheid we schamen ons kapot, meneer wij waren er heilig van overtuigd dat wij ooit onze bloedeigen heer zelf met gesels ineengeslagen en op eigen houtje gekruisigd…