Alle inzendingen over gelijkenis OR onzekerheid OR gewoonte

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Gezicht zonder herkenning dat geen woorden vind voor gelijkenis of zijn van ’t pas geboren kind. Handen grijpend in luchtledig tastend naar steun of hulp in blinde onzekerheid. Voeten zoekend vaste bodem gelijke tred op effen pad voorwaarts naar ’t licht waar geen duister wordt gevonden.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Ik zag in mijn oude tante De trekken van mijn moeder . En van een oma en een opa, Die ik nooit echt heb gekend . Hetzelfde bloed stroomt door mijn lichaam dezelfde oogopslag gelijkt. De verbeten trekken om haar mond. Het in zichzelf gekeerde staren in de leegte van een landerige dag, waar op wasdag alle lakens heerlijk wapperen in de zon…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Blindelings levend, in het verlengde van hen die voor mij gingen tot hun dood, verwijder mij stilzwijgend van de vragen in mijn hoofd en van alle graven neem ik afstand van wat ik moest beloven, onmerkbaar de weg van het mijne, toch blijf ik ademen, lach ik uit gewoonte, dat is misschien nog het ergste van alles.…

Alpha scorpio zo ijl en vaag groot in glycerine de mens en z'n plaag buig nog dieper laag purper mag bitter smaken smaakt het laten we 't nieuw maken piraten en haak in enkelvoud up en down herinner de bittervis de chemie verdwenen zie het uurwerk tikken…

Het is wat in jou leeft wat jij de ruimte geeft veelal tijdgebonden onomwonden Alles op zijn tijd geheel voorbereid in dat levenspatroon leef jij gewoon Wat als je uit die vicieuze cirkel stapt op een dag zomaar uit een ander vaatje tapt Proef en ervaar eens wat je nu mist vertel me, heb je jezelf in wat bij jou past vergist?…

Avonden duren langer nachten maakt hij kort slaap doet sneller zijn entree doch als de ochtend gloort wordt het problematisch om kwinkelerend op te staan de middagdip zemelt tussendoor zijn oogleden dat leidt tot knikkebollen languit neemt de zitbank hem kerend naar de vooravond nou, dan weet je ’t wel.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

ik kijk door het raam en zie wanneer ik even niet verdwaal een vreemd licht op het gras liggen het is veel zachter dan gisteren ik ga voorbij, blootsvoets onzichtbaar als een reiziger met koortsige handen die wolken bedenkt, heen en weer druppel voor druppel er waait wind misschien ben ik het sterven nog niet gewend in…

Wanneer ik even naar je kijk weet ik: dat ben ik! Ik zie dezelfde trekken en diezelfde blik. Wanneer ik je hoor praten opgewekt en blij dan weet ik des te beter: ja, je hoort bij mij! Wanneer je pijn hebt of verdriet en ik je in tranen vind.. dan weet ik wat jij voelt want..je bent mijn kind!…

Ik vernam dat mijn vader achting verkreeg in hoeverre zijn preken aansloegen, een burn-outsyndroom ter beloning. Ik doe niet anders. Ook ik dien het woord. Misschien dat poëzie verhevener is, maar beweren durf ik niets, want mijn schrijven is eenzamer en het is nog maar de vraag of mijn gemeente luistert. Zo stond ik eens te preken voor de dieren…

zoals ik elke ochtend bij het roeren van de pap door ‘t raam naar buiten kijk waar een tijdloos bewegend schilderij van wonderlijke luchten mij dompelt in donzig wit en blauw en grijs zoals ik de eerste geluiden om me heen beluister waar de stilte nog alle ruimte heeft, het licht nog teer en schuchter, de prille dag onaangeroerd nog ongevuld…

Naar gewoonte, loopt hij iedere morgen op gevoel, zonder zorgen in warme zonneschijn, wind, regen of mistgordijn. Naar gewoonte, bij avond al beuzelen, keffen en neuzelen, stipt, nauwgezet en krek tot aan zijn geliefde plek. Naar gewoonte, hou ik goed in het oog, gespannen als ’n boog de ronde kont van mijn hond.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

ik ken je geheimpjes die je bewaart want tijdens je dromen mompel je woordjes je mond vertelt veel pikante verhaaltjes mijn oren staan open maar in geen enkele zin hoor ik mijn naam vallen en dat vind ik zo triest die nacht maakt me bang om je hart te verliezen ik verlang naar de morgen want dan…

je speelt op grote hoogte met licht dat naar alle kanten in zwart zal verdwijnen maar toch een ultieme kans heeft voluit te schijnen jij richt de bundel op je eigen gezicht in weerkaatsing gloeien wij jou delend op in donker uitgelicht tonen wij het heelal zijn gelijkenis…

Na het blijken wordt het duidelijk welke overtuiging achterblijft sprekend lijkt ze bang voor ongelijk zeker als de tijd haar kracht verdrijft Vol geduld te wachten, bij de tijd op een zeldzame gelijkenis met de waarheid en haar duurzaamheid geeft gedachten hun betekenis Tijd gebruikt zijn eigen procédé om te doden domme veinzerij lange…

toen de schepper het paradijs voltooide met zijn gelijkenis spraken heilige boeken en geleerde schriften mannentaal de vrouw was uit de man geschapen om zijn eenzaamheid goed te maken pas hun eenheid brengt nieuw leven dat de toekomst perspectief moet geven in die dualiteit verandert steeds het onderscheid door de modische competentiestrijd…

Er wordt gestemd in Vrijlands parlement. Men wil, dat voortaan anders wordt gestraft: De doodstraf moet nu worden afgeschaft. Minister Oendonk protesteert fervent. 'Het is oneerlijk,' wordt door haar vermeld, 'voor mensen die al zijn terechtgesteld.'…

de jaren tussen beide in konden de pret niet drukken met gelijke hum en nukken kenden zij elkander vanaf de eerste blik die herkenningsklik bracht telkens rust en vreugde waarop beiden zich verheugden het kind nam aan wat opa gaf en ook omgekeerd was de oude zeer vereerd met wat de kleine bood gezeten op zijn stramme schoot het knuistje…

De pijnboom, eenzaam, Op steile spits, De storm rolt rotsen Voorbij zijn stam; En diep daaronder, In 't dal, de kruinen Die vrede aadmen, In dommel suizlen ...…

(voor mijn vader) Ik vernam dat mijn trieste vader aanzien verkreeg in hoeverre zijn preken in goede aarde vielen en dat was altijd afwachten bij het norse publiek. In wezen was hij meer een Pinkstergemeentedominee zo met zijn altijd blijmoedige uitbundigheid en knepen de rasgereformeerden vaak kritisch met hun zwarte oogkleppen en hinnikten…