Alle inzendingen over gemis OR zee OR emotie

In mijn droom liep ik in een wildernis. Het was er modderig en kil. Stenen bedekt met mos, ze lagen er roerloos en stil. Er was een werkman met een spa. Ik sprak hem aan: “Er is hier een pad, vroeger wandelde ik daar met mijn man.” Hij zei: “ik weet het niet, ik denk niet dat het kan.” Er was een heuveltje, Ik klom er moeizaam tegen op…

Een koude wind waait door mijn hart Een zee van tranen door mijn ogen Waarom is de waarheid zo hard Al mijn hoop in een klap vervlogen Het gemis steekt in mij Door scherven van verdriet, ze doen zeer Ik wou dat ze die woorden nooit zei Maar ze waren er: Hij is er niet meer....…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Een traan die over een wang loopt Zal de lach van morgen zijn De lach in zijn volle pracht Geeft lommer in een zomer dag De traan in mijn hart Is het zingen van jouw lach Een traan en een lach Samen één woord…

Op het buro daar staat een foto van mijn kinderen die ik voor me zie: juist die Beiden kijken blij Al die jaren tot die foto van mijn zoon en dochter spiegelen aan mijn geest voorbij Dierbare en minder vrolijke momenten weerspiegelen zich in hun gezichten; zijn gevangen in de tijd Woorden smeed ik tot gedichten Herinneringen raak ik…

Wilt u als kunst een definitie van een muziek alswel een code voor lichamelijkheid of het gedwongen gevoel dat tot oorlog schijnt te leiden, dan zal ik u verwijzen naar d'oorzakelijkheid van ons aller onrecht en verwarring, zelfs niet te stelpen door een dal van tranen.…

Voor de eerste keer Word ik herinnerd 60 jaar en meer Auto rijden, wordt gehinderd Wel kan ik nog rijden Naar Zwitserland Vermoeiende reis vermijden Treinen wordt mijn band Bij de spoorwegen begonnen Dat was mijn begin Reizen zonder bonnen Gratis en zonder pin Half geld voor de 60 plusser Dat nemen ze mij niet af Als kunstenaar en…

Niet iedereen kan zijn emotie uiten het blijft bij ze binnen en het komt niet naar buiten vaak roepen ze laat mij maar het is voor hen ook een gevoelige snaar ze kunnen hun emotie niet delen zeggen ook wat kan mij het schelen maar soms wordt het voor hen toch te zwaar zitten ze met hun handen in het haar probeer er dan voor ze te zijn luister…

Zonder emotie sluit ik de deur. Jou achterlatend, alhoewel ik enige verbazing bespeur. Zonder wrok verlaat ik het huis, te lang gedragen, te zwaar, mijn eigen kruis. Zonder haat, terugblik op een onstuimige tijd, was mezelf helemaal kwijt. Uiteindelijk weer gevonden, zal mij nooit meer laten verwonden.…

kei neig rimpelt het aan de oppervlakte verdwijnt na overgave geruisloos diep (neig: heel hard – Herzeels dialect)…

Het lijnenspel, de kleuren ingebracht waar door de warme tint gevoel wordt weergegeven dat ook door dit moment nooit werd geëvenaard emotie losgebarsten op papier met tranen aangelengde verf druipt in een vorm, die niet verkozen werd maar later bleek, dat toen juist onbewust de toekomst werd bepaald…

Wetenschappers doen het af met emotie. Mijn verlangen is ermee gewekt. Het onzichtbare word ik door haar gewaar. God en emotie…? Ja die twee horen bij elkaar. Zoals het was in den beginne, thans en voor immer!…

Ik ga schuilen Ik wil niet huilen Stop mijn hoofd diep weg Luister niet naar wat men zegt Ik zit in tweestrijd Kan ik mij uiten Of toch mijn ogen er voor sluiten.…

Een verdwaalde traan Laat het maar gaan Je had hem verstopt Naar binnen gepropt Dicht geknepen in je keel Maar dan wordt de emotie te veel En spat het uiteen De traan die zo verdween.…

het even niet gaat Een klein stukje van je zwakte toont Kijk dan naar iemand die naast je staat En op een speciaal plekje in jou woont Huil dan even lekker uit Totdat er geen tranen meer zijn Maak dan geen geluid En vergeet dan even alle pijn Het was niet de moed dat ontbrak Maar je verlegt je grens Want huilen is niet zwak Maar de emotie…

het even niet gaat Een klein stukje van je zwakte toont Kijk dan naar iemand die naast je staat En op een speciaal plekje in jou woont Huil dan even lekker uit Totdat er geen tranen meer zijn Maak dan geen geluid En vergeet dan even alle pijn Het was niet de moed dat ontbrak Maar je verlegt je grens Want huilen is niet zwak Maar de emotie…

Wanneer liefde in haat overgaat, voert liefde nog steeds de boventoon, immers: wordt haat gevoed, door de wortels van liefde. Echter: als liefde en haat, overgaan in desinteresse, kun je stellen dat: je het met beiden wel hebt gehad!…

het is waar kippenvel langs benen gaat tot in haren laat ontwaren dat emotie levend is zelfs al mis je meer dan tastbaar voelen, zoals een hand langs je gelaat of strelend zachte armen in een warm gebaar het is het ooghoekmoment de tonen van een melodie, de lach van pasgeborenen een leven, dat herinnerd wordt door hart en hoofd…

Toen ik je net leerde kennen Ging ik met gedachtes rennen Toen we beiden 22 waren speelde ik met je haren en jij met de mijne precies dat fijne Ik mis je nog elke dag hoe vaak ik dat ook zeggen mag…

Hoe simpel is emotie in tranen te "vangen" door een simpel verhaal of domweg verlangen? Er liep een traan door tot in mijn nek, misschien verklaar je me nu voor gek, maar ik schaam me niet!…

Die lach van uithuilen Depressie op het gezicht Dikke lip en een brok Kam glijdt door haren Stille gedachtes ongedeeld Ontkent het onvergetelijke Als in een droom Van verdrongen werkelijkheid Open armen ontvangen Stilzwijgend het verdriet Want ze omarmen Tegelijk hun verlies Tijd het verleden Niets komt terug Zoals het was In ander…

wervelende kringloop ademloze emotie van hechte verbintenis aan de mooiste dagen heden verbonden in gedachtenis als een golfstroom zal haar adem tijdloos liefde dragen…

Ik mis je stem, al even zo ook jouw lieve lach je grappen, mooie ogen als vanaf die ene dag waarop 't droeve nieuws mij ter ore kwam je stoel sindsdien leeg voor altijd in memoriam…

antiminachting, zo voelde jouw aanwezigheid in de glorie zoals liefde kan wedijveren met een flinke dosis “ dood “ ik mis de telefoontjes, slap geouwehoer doch met een diepgang die wij slechts verstonden van mond tot oor en andersom zelfs jouw verbeten angst om de tijdgeest die als een geslepen sikkel over de aardbol zwaait mis ik…

ik groef in zand vond schelpen en wat waardeloze frutsels tot ik dieper stak en stootte op een eeuwenoud geknutsel ik schoonde laag na laag ontdekte kunst in het schrapen van de jaren jouw vormen kwamen bloot de zee kleurde je haren ik voelde hoe de tijd ontbond en las hoe jij me wilde sparen kuste zacht je zilte mond geen emotie…

als ik een vlinder was vloog ik naar je toe fladderend vrij in het prille zonlicht vreugdevol heel gewoon dichtbij de vlinders weten niet de vogels evenmin waarom zij genieten ongestoord van de mooie lentezon…

Stromen van tranen, van vreugde van blijheid. Soms ontroerend soms droef. Opgedroogd en weggegleden in de stroom van de tijd. Wat is gebleven? Een enkele traan, vergoten in het donker van de nacht. Een vleugje hoop op een weerzien, misschien. Dat is, wat er is. Dat ik je mis...…

Een zee met bruisende energie Het heet je altijd welkom Het geeft je vrijheid van emotie Verbonden met de natuur De wereld van leven en geven Dat is de waddencultuur Daar kom je pas echt tot leven.…