Alle inzendingen over geruisloos OR onzichtbaar OR nieuw kleed

Na de zoveelste pikzwarte nacht vol pijn verschijnt er in de verte een bijna onzichtbaar lichtje De nacht die koud en eenzaam was, vol littekens van de scherpe scherven gevormd door gebroken dromen, heeft eindelijk een nieuwe uitdaging gevonden in het geruisloos één worden met het fragiele schijnsel dat zich diep in de donkerste hoeken bijna…

ik zat graag in vaders’ stoel uit het kleed geklommen had ik de gehele kamer aan mijn voeten liggen een reis naar het onbereikbare vanaf grote hoogte denken als ik later groot ben ga ik meubels verplaatsen het vervaagt heb ik gemerkt het kleed werd mij te klein behang verkleurde traag en alles bleef geruisloos staan éénmaal heb ik…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

je kijkt me te voorzichtig aan er hangt wat heimwee om je ogen je wimpers vertellen me je dromen je kunt bij mij in stilte komen wonen ik vind wel woorden die geruisloos zijn.…

Werp een kiezel in mijn vijver en geruisloos haast onzichtbaar over water trekt zijn kring slechts één merel zingt en de wind speelt zacht met wilgenbladeren maar de kleine vlinder vredig rustend aan de rand fladdert weg.…

En we zagen hoe jij de berg op fietste een slingerend stipje van je overbleef je loste op in de geselende wind geruisloos verdween je in de rusteloze afgrond hoe je onzichtbaar telkens de berg op fietst En hoe we vergeefs turen naar een bewegend stipje dat door de bergen rent…

stil en sereen en trekt de nacht haar zwarte kleed over de aarde heen alle glans en gloed verdwijnt dan sluiten we de wereld buiten en keren ons naar binnen dromend de nacht voorbij in een nieuwe morgen die vanzelf gaat beginnen en de zon weer schijnt voor jou en voor mij…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Laat me mijn ziel kleden in schoonheid waar water klotst en onzichtbaar schrijft met draden vanuit een ver verleden. Laat ze mij dragen in fierheid en stilte, bewust van haar verlangen en hunker, drinkend uit een onzichtbare bron. Laat ze mij helder bewaren en richten op hoop voor morgen, op liefde en licht.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Gisteren zat ze daar, een vrouw in een strandstoel, een lichtgewicht, ineengedoken, bijna onzichtbaar, een schraal figuur, pal in het midden van het strand, ze keek voor zich uit, recht naar zee, bijna onbewogen, de handen in haar schoot gevouwen, ze had iets sereens, en toen het avond werd, verdween ze even geruisloos als ze was gekomen…

het kraakt waar ooit stilte voor is gemaakt om met veel geld elkaar geruisloos te passeren en dan nog iets van de ander te leren bij een geur is odeur gevoegd in combinatie met de tandeloze lach die toch het zuinige naar boven bracht in een extravert en joviaal ogend type goed voor het onderscheid in de typering van het eenmalig…

in stille zomers laat een zwijgend bloemenhart schaduw verdwijnen…

Geruisloos tikte jij mijn passie. Mijn opzwepende opschudding. Met ritmische woorden in monotone klank. Geruisloos maar fanatiek. Bracht jij intrigerende opvulling. Dat leidde tot een opzienbarende samenzang. Geruisloos maar kleurrijk. Zoals de zon de zee aantikt. En wij te droge op een treffende zandbank. Geruisloze handreiking.…

het binnenbloed kruipt bij elke slag van het hart wast gewogen dagen weg gaat aan zaak of rede voorbij maar verlicht niet het gewicht van steen in weke maag doch tempert geruisloos de zucht waaronder een ziel buigen wil die weet van elke groef wat gangbaar leven vermag en dat terwijl we ooit het troebele water in een vroege baai…

Lopend in de regen extra druppels kom ik tegen, geen zure van de regen maar zoute van mezelf. Ben 'k even zielig niemand die het ziet, mijn stil en weggestopt voel- en tastbaar verdriet. Lopend in de regen, hou ik mijn tranen niet meer tegen, dat doet de regen ook niet!…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Mijn woorden zweven stil door de lucht Onzichtbaar en geruisloos Enkel zichtbaar als ik ze voordraag Mijn woorden zijn op reis En tot ze uit het zicht verdwenen zijn Zul je ze blijven horen.…

kleuren dreven en spoelden weg terwijl een gloed zich liet gaan de wind verdwaalde in het licht van het ondergaan en de opkomende maan spiegelde zich in het rimpelend kleed en een nevel omhulde een blanke zwaan onzichtbaar in de nacht streelt een sluier verborgen schoonheid en verbeeldingskracht…

trilt het daglicht dood de silhouetten verheffen zich wringen zich door een kier de maanloze nacht in over de gammele weg die stoere stammen wijken laat geruisloos wachten ze op vermoeide passanten om aan te kleven en in ontwakend morgenlicht zichtbaar mee te reizen dieper het onherbergzame in naar een nieuw nachtlogement.…

en wat dan nog aan de overkant van middernacht woont een bleker zwart dus wacht ik geduldig tot de dingen weer gestalte krijgen en zich aarzelend kleden met de kleuren van de dag en ben ik nu zelfs voor mijn wakkere ogen nog onzichtbaar straks herken ik weer de plooien van mijn lichaam als een vermoeide afdruk tussen de lakens in dit…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

En trager, slomer, lomer sterft ze in dat ene stilstaande moment waarin naaktheid de blinde tijd weerspiegelt, tot wanneer zij geruisloos op zal staan... !…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Slijten moet het Zeggen ze Tot op de draad Tot op het hout Met kleurige verf Bedek ik daarna De kale planken En spreid er een nieuw kleed op.…

Dit is de dag van de herfstkleuren van de kleine grijze miezerregen die zachtjes mijn gelaat beroert mijn geest verdwaalt zich zoals mijn voeten dit is de wijd open wereld ik ben de geluidloze man Welhaast ongrijpbaar verplaats ik mij doorheen de grijze mensenmassa onzichtbaar, geruisloos ik ben een geest, een fantoom Ik ben alleen helemaal…