Alle inzendingen over geruisloos OR passie OR schilderij

het zolderraam een schilderij vol zacht wiegende bomen om in weg te dromen met bovenin een wolkenbrij die lacht in blauwe luchten om in weg te vluchten het eendenjong in drassig land van gras, kruiden en water oefent zijn gesnater blauwe reiger in “éénpootstand” verrast kikkers en vissen door ook veel te missen het eksternest…

toen Govert Flinck mij uitschilderde in het jaar 1653 Ik sluit vandaag een ring van zesmaal ellef jaren, en zie mijn hoofd besneeuwd en tel mijn grijze haren ook zonder glazen oog in deze schilderij.…

Voor mij ligt een leeg doek eigenlijk is het net een boek maar dan zonder woorden of muziek zonder akkoorden mijn handen laten de verf glijden de spatels die je alleen maar hoeft te begeleiden tot een mooi verhaal het doek leeft en is niet meer kaal een schilderij vol inspiratie klaar en best wel een prestatie…

rood nog vochtig en vol van het eerste bedrijf als vluchtige vlinders likraak op je lijf je buik op het bed je rug breed ontbloot Ik zoen je heupen ik voel zonder handen hoe laaiend jij onder mijn vleugels ligt de haartjes omhoog en de ogen half dicht nooit weet waar de vlindertjes zullen landen en sterven als stempels op je huid een schilderij…

van groen hebben een betekenis Rozen staan voor liefde en zorgzaamheid Die soms uit de zon worden gehouden door hekken die in het veld staan Seizoenen zijn de tijden die bepalen wat sterft en blijft Terwijl de zon juist het gevoel geeft van eeuwigheid Rustig en kalm zijn de beekjes die vol zitten met wijsheid en weetjes Tot slot om het schilderij…

De lucht lijkt momenteel een heel groot schilderij met allerlei gekleurde wolken in vele tinten grijs, maar ook wat rood zit er nog bij En als het strakjes donker wordt zien we een volle maan een hemel vol met sterren wanneer de zon weer onder is gegaan 'k Zie grijze strepen van een vliegtuig vogels die hun nest opzoeken maar boven in…

het scherpe oog tekent de hemel van binnen, een rare machine maakt indrukken onthoudt kleuren vormen, hij loopt weg. Van iets maakt hij later op papier ook iets, maar anders, het hoofd en hart doen mee en het verleden speelt mee, tranen en glim- lachjes, verkeerde en goede ideeën en eerdere indrukken.. het koperen licht valt door…

Kleur ons schilderij in, dichterlijk zo vrij.…

bollenvelden staan in volle pracht te kleuren om in te lijsten…

Lopend over wegen met een penseel gekleurd een vogel in de regen zijn vleugels met olieverf besmeurd Achter een geschetste boom en lila bloemenpracht duwt de getekende luchtstroom mij in de donkerblauwe sterrennacht Wandelend over het doek zacht land ik op het linnen zittend in de donk’re hoek weet ik niet hoe te beginnen Hurkend met…

ik wou dat ik kon schilderen ik maakte een schilderij van jou het kleurenpalet stond voor me ik nam licht blauw voor jouw mooie ogen tinten van geel en goud voor jouw lange blonde haren wit en porselein voor jouw fijne gelaat en nog wat wijnrood voor jouw lippen ik gaf je doorzichtige vleugels want je bent een elf een satijnen blauwe…

hun Een tweede leven Zij aan zij In mijn schilderij…

Ik ben gevonden in een schaal, is het niet schandalig? In plaats van mij als fruit te zien, maakt hij alleen een foto. Veel plus en kleur en histogram, verzadiging en crop. Dat levert dan uiteindelijk, toch nog, een schilderijtje op.…

Eindelijk kan ik naar het schilderij Kijken en zie ik de werkelijkheid Op loopbare afstand, zelfs het reizen Herbeleef ik met eigen bepakking. Onwennig nog van de gewaarwording Dat niet bij iedere blik het paneel Opnieuw moet worden opgehangen, Aanvaard ik vertrek, aankomst en schijn.…

Het weerkaatste licht werd gevangen in de vleugels van de talloze vlinders op mijn doek. In kleuren vertellen ze verhalen terwijl ze hun vleugels spreiden. Ze zijn zo teer en broos worden met de wind meegevoerd. Als de regenboog zijn ze oogverblindend mooi. Dartelend in het ijle, zelfverzekerd gewoon. Niets doet hen vermoeden, dat ze daar…

Witte vegen tegen een strakblauwe lucht God schildert op deze zondagmiddag een van zijn oude ontwerpen steeds weer opnieuw Een afgeleefde wuivende populier danst gelijk een ijverige kwast tegen de hemelboog Jonge eksters krassen van vreugde Een levendiger schilderij zal er nimmer bestaan...…

Ze leerde hem de werkelijkheid te aanschouwen bij het schilderij in een wereld die veranderd was de sombere kleuren mysterieus op de gegeselde lichaamsdelen deden pijn aan de ogen de jongeling voelde wel maar kon er met zijn verstand niet bij, dat iemand dit vertelde bij het schilderij, dat hij aanschouwde als onderdeel van zijn jeugdige…

mijn ogen zuigen de kleur in zich op slurpend voedend als ware het voedsel intens smaakvol overweldigend explosief en eigenlijk onbeschrijflijk wat het met mij doet een doek beschilderd vol seringen in een vaas paars…

één streep staat overeind en één ligt er op z’n zij het stelt niks voor en toch maakt het me blij…

in zijn sluier Zacht omklemt het de kleuren Geruisloos zweeft de nevel Terug over het koele meer...…

In de verte een trein beweegt zich voort Geruisloos Door niets gestoord. Er nadert een trein gaat aan de stilte voorbij slokt me op In allesoverheersende razernij. Er trekt aan me voorbij een trein ik loop door geruisloos Alsof ik niets dan stilte hoor.…

. ------------------------------------------------------------------ * N.a.v. het schilderij 'Zomernacht boven de Ostafjord' van Edvard Munch…

Rembrandt Innemend voorspelbaar zoals jij je haren afvuurt op wolken zo grauw voor altijd kwetsbaar in toedracht opent de hemel zich breekbaar blauw in linnen gesponnen gedachten die nooit echt ervaring opdoen als een kleur die niet huilt daar de traan van je penseel gedropen geruisloos en nat in druppel verf tot stand kwam…

verdwaald in je tunnel van liefde gevangen in je web van hartstocht probeer ik geruisloos te ademen jouw blinkende ogen betoveren mijn hart zo innig,zo vurig ik voel me verlamd…

Lange schaduwen trekken geruisloos volgend door de natte straat.…

stormvogels vliegen geruisloos voorlangs de zon de wind trekt al aan…

De hangklok viel stil met de schemer de regen geruisloos geen wind…

een verkleurend blad bomen sluiten hun poorten geruisloos vallend…

De verrassende afslag vanuit passie en lach, wandelden zij samen, dag na dag. Waarbij zij elkaar het intiemste schonken, hun kruispunt gekruist, in warmte beklonken. Elkaars uniek gelukmakende gelovige lach, onderweg naar een nieuwe, stralende dag.…

Ze schildert je nog dikwijls als de avondnevel haar verlangen omhullen mag in zoete passie terug naar de gewone dingen van vroeger in vergane glorie oneerlijk is de wereld geworden je maakt wat vogelgeluiden op het verder stille schilderij ik ben nog niet af, fluister je ze pakt haar penseel weer vast onzeker over gevederde contouren…