Alle inzendingen over gesmolten hart

ik hecht aan een harde ondergrond die houdt me op mijn plek ik zou niet gedijen op los zand ben ik een wrak mijn habitat is het diepe bestaan ik heb geen weet van gesmolten ijskappen en verzonken heuvellanden ik ben gewoon hier en nu een prachtige paardenmossel op zijn plek…

Hirsi Ali, Hirsi Ayaan, wat heeft u aangericht? Het feit waarvan u door uw vrienden wordt beticht stelt weinig voor, maar ieder moet nu vrezen voor het - mede door u - ontketend volksgericht!…

Gesmolten is het ruwe gesteente, bij zeer hoge temperaturen het binnenste, geraakt..de vluchtige bestanddelen vloeibaar is het hart.…

Is het de lach Is het de zon Is het de liefde die overwon Iets van hem en haar Komt bij elkaar en ondervindt Niets is mooier dan een kind Geluk; bijeen gesmolten liefde, Zon en lach Dát is geluk vandaag de dag!…

Lichten laaien strooien kreten blindelings onder druk gevangen overrompeld Luchten laaien klaren niet zien zwart als glas vertroebeld gesmolten tot weerzin Waarheid in woeker geroofd ontdaan van haar waardigheid tot schaamte vervallen…

er was niets meer over onder de hete zon ik was totaal gesmolten zelfs zonder schaduw 's nachts vond ik hem terug hij was ondergronds vormde met mijn licht weer vrouw die 's morgens opstond met de zon ik werd gemaakt voor twintig graden met een zacht briesje…

Waarvan ik hoop dat elke would-be dichter in de beslotenheid van zijn of haar cocon van droombeeld, wanhoop, woordgebaar doordrongen is, als ware taalopzichter is dat de stroom van zijn of haar gedachten gevoeld, gedeeld wordt door een andere ziel op 'n andere tijd en plaats op 't wereldwiel wiens leed of twijfel 't schrijven kan verzachten…

Antarctica gesmolten! Al de tranen bewaart hij in zijn fles. ------------------------------------ uit: 'Het doek van de dag', 1990.…

Gij zijt er zo onloochenbaar en zuiver, Gelijk een kaarsvlam, in zijn ernst verstard, Soms weggetild als in een lichte huiver Onder de snelle aandrang van mijn hart: Dan beeft gij plotseling op in uw bestaan, Alsof gij vreest teloor te zullen gaan.…

Jij was zacht als kalksteen een handig woord of klein zacht handgemeen tekent jouw kwetsbaar beeld en de heerser heeft sluipend stil zijn kans gegrepen een mal geslepen het gesmolten lichaam gegoten in de absolute vorm die hij -de heerser -gekozen heeft .…

in naar jou kijken voel ik de koude langzaam wijken ontwapenend in gebaar veel kleine hints een flits van lentekind je adem lacht geen wolkjes meer ogen sprankelen warmer weer de eerste stappen op het fleurig pad toen wit eindelijk gesmolten was…

Zo veel jaren zonder Ook maar een probleem Het levendig licht Verschaft over ons Sprankelende pianospel, De noten zuiverder Te voorschijn doen komen Dan ooit voor mogelijk Werd gehouden - en nu Is het draadje in je diepste Kern gesmolten, Het licht gestorven Boven het toetsenbord - Muziek die zonder dit Licht, zonder dit…

opgevangen regendruppel in zoveel vormen reeds bestaan zon verdampt en opgestegen eengeworden wolkenpracht afgesplitst en neergedwarreld licht gesmolten hemeltraan neergevallen buienregen kristallen druppel zielsverwant boodschapper van elementen houd ik al is het maar heel even het universum in mijn hand…

Samen gesmolten met dat van jou Je zult hem altijd bij je dragen Voor de rest van je levensjaren Tot de dag dat jullie weer samen komen Dat duurt nog vele jaren Maar uiteindelijk komen jullie weer samen…

Verloren de oude tijd opnieuw geboren de nieuwe tijd opnieuw verloren onverwachts door warmte gesmolten door kou gebarsten weg gelopen stuk gebroken je zocht, je vond een begin, een eind de cirkel rond wat rest de schoonheid van de troost de tijd.…

Je probeerde het rechtstreeks naar jouw doel omdat afstand was te overzien tussen zwijgende regen en gesmolten sneeuw hield jij jouw liefdeswapen voor mijn dromerige ogen in niets anders dan nederige ontroering van ontwapende ziel je hebt mij lichtelijk geraakt door nu smoezelig te zwijgen er is niets tussen ons gebeurd.…

ach ja hoe vreemd vervormd is een gewonde vogel die van de helling naar beneden stort op een brede vervuilde rivier onder de wolkensneeuw mistroostig het water is grauw en de grond is hard het mos aan beiden zijde doorzichtig glibberig wit de dag gaat zich met haar stralen verweren tot het ijs gesmolten is…

Analoog gaf ze de geest, mijn tv Tik tik tik, krak, laatste stuiptrekking Doorgebrand smaakte ik haar dood, Gesmolten gilde ze nog even haar relaas Op het einde van het 6-uur journaal Ik weet niet wat voor weer het wordt Het goede nieuws is dat ik vanavond Alle tijd heb om een tonijnsalade te maken…

Spelend met het doorschijnend licht levend glas, warmtegevende kleuren gegeven een zekervoelend aangezicht in een zwemende illusie van rozengeuren Ingeklemd tussen lichtgrijze lijnen van lood het teken van oneindige liefde voor jou gesmolten, gesneden in karmozijn en rood een voor eeuwig gezette belofte van trouw…

was het omdat de sneeuw was gevallen of omdat ze was gesmolten dat een koude hand zich op mijn borst legde en hier zo lang bleef liggen tot ik gevoelloos werd gewichtloos tot ik zwevend boven mijn lichaam dit roerloos kon zien liggen in een rode rok een zwarte trui een glimlach om mijn bleke lippen dromend over Sneeuwwitje het zusje dat…

hoe sterk onze dijen hoe vurig hoe vlug van fi- ligrein het hart dat ha- merend beukt in het niets…

theelepels proeven het amandel extract, zonder de inhoud te rangschikken favorieten in een helft van het hart, haast een halfvloeibaar mengsel, openbaar toevoegen het cakebeslag, dat weinig stabiliteit heeft of te luchtig is zonder volledigheid te willen nastreven.…

Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen, fontein die zindert in de zonne van de smart, - gij die het martlen kent van 't dorre mededogen en 't hunkeren naar de liefde in hoogmoed uitgetart; Aan u, die 'k heb bemind om 't vlammen van uw handen, - o vleiën om het vlees dat als een beek vervliedt; o reiken van 't gebed dat slechts…

Wie in de straten van Rome of Londen enkel nog dwazen en spraakmakers vindt, wacht op het Hart dat, met doornen omwonden, vlammend de dwazen en spraakmakers mint.…

Wat moet ik nou, vraagt hij zij zegt: volg je hart. Is dat niet hard vraagt hij? nee, antwoord zij. Wanneer je 't hart laat spreken kan 't nooit verkeerd zijn. En als je niemand benadeelt moet 't wel de juiste keuze zijn.…

Jou verlaten was niet meer dan een handomdraai en tijdelijk de schemer je hardvochtige terugkeer was zoveel meer onverstaanbaar maar niemand verliest zich in in tijdloosheid lang of in stilte even wandelen wij in de schaduw over zomerresten van het veld het vacht van kale bomen wachtend op de sneeuwballade van gesmolten pijn buigen doe…

het bewegen is zo breekbaar als de aarde rommelt en vlinders uit hun cocon verjaagd worden , het refrein wacht op een snelle doorgang in broze gesteente geld met afdrukken van het isobaar warmt de leegte met afschriften van het leed, betrokkenheid heelt niet maar is de slang des duivels stedenverheerlijking en gesmolten dorpskernen…

Stalen draden Omheinen jouw gezicht Onzeker betreed jij Gespannen treden Gesmolten handen Verdwijnen natuurlijk Net als verfklodders Druipend vanaf ‘t doek Jouw draden Breken langzaam Jouw handen Smeltend in de mijne Maar lief, hoe lang ook Ik heb de tijd…

chocolademan Hij is was zo heerlijk en zacht Ik smolt haast al van de passie Als ik aan een klein hapje dacht Zoete dromen werden bewaarheid Ik hield het niet meer op den duur Het was zalig om hem te proeven Zijn smaak was zo romig en puur Mijn allerlekkerste chocolademan Verdween hap voor hap in mijn mond Zachtjes is hij daar toen gesmolten…

toen de maan gesmolten was legde zij de eerste steen bouwde een huis van tranen ze ging door de tunnel heen het bidden op boterbloemblaadjes in het gras bleef dag aan dag gelijk tot het graf haar ving met kleine siersteekjes over haar geweven doodskleed en nog weerkaatsten de uitgehouwen wanden zijn stem eloï, eloï, lema sabachtani…