Alle inzendingen over gesnoeid

De dromerige wilg ontwaakt van al dat jonge groen, bekijkt de kleuren wit, geel, paars, de mooi gevormde hartjes bedenkt hoe vaak hij is gesnoeid en weer is uitgelopen. Hij groet de blijde krokussen met buigend takgezwaai, een zwarte kraai schrikt op. Het kerkhof sluimert door, wachtend de Grote Zomer.…

Achter zijn gedroomde heg, zag hij een rozentuin netjes gesnoeid, ingeperkt en verzwegen zoals in die jaren.…

treurnis en tranen zoeken wij verwante namen van hen die ons nog bezielen zij die ons zijn voorgegaan hun afdruk hebben nagelaten liggen onder een steen begraven waar wij nu biddend voor staan een steen die mossig begroeid tussen ‘n gazon dat pas gemaaid met rosse herfstbladeren verfraaid hegjes die kort en keurig gesnoeid…

Het zijn de struiken die niet gesnoeid willen oei, dat is nou gemeen! Het moet mooi en synchroon lopen dat doet 't nou natuurlijk niet vandaar dat fluisterzachte wenen dat groene immense verdriet! Hard lawaai, verstomt het wenen, Ik kijk en luister nu maar niet kan er namelijk heel slecht tegen tegen dat struiken-ween verdriet!…

blijdschap dat pallet kleurt het hele wezen, in alle geuren, die samenvloeien een wisselend raamwerk van de dromen, dan ben ik je zeer nabij, vandaag en morgen, geboeid in vrij gevoel, in woord en gebaar, bijzonder bestemming waar we zijn gekomen, pantoffels sluipen naar de laatste dag, voor elk klokslag bloeit een nieuwe roos, gesnoeid…

Ik kwam vooral mezelf tegen hoe ik alles wilde onthouen, mijn lijf niet voelde alleen het schuren hoorde 'k van mouwen, geboeid hoe bomen een vrouwelijk geslacht nalaten, nadat ze gesnoeid ze spreiden hun stammen als dijen Zag een man in zwart met wit wollen hondjes, die opzij ging voor mij door hun kwaadaardig keffen 'k Hoorde iets…

Achter die gedroomde heg, zag men een rozentuin, netjes gesnoeid, ingeperkt en torste men het broeiende onkruid verzwegen zoals in die jaren. Op dit perron stappen de passagiers uit maar blijven zitten tot het einde der tijden. Deze trein rijdt op doornen slechts op halve kracht. Vergeet dit huichelachtige nest, het is bevuild! Vergeet het!…

brute bende jaagt door de krottenwijk Door ijswind verkruimeld De toegang tot het marktplein is versperd Dus kraken ze de kerk Razend door het middenschip Met een stormram breken ze het altaar doormidden Laten een zuil, een kruisgewelf trillen Kerven in het Lam Gods Met slijk wordt de dunste verfstreek bevlekt Hun jacht breidt uit Naar gesnoeide…

het treft me diep weet ik dat ik altijd een kind zal blijven ingezwachteld ben ik tot op de oppervlakte van mijn gezichtsveld mensenkind de boze natuur met haar gruwelijke bedoelingen waarom geen nest oude kraaien met schrale pluimen, klaar om te gaan vier pas ontloken kuikens merels of lijsters, ik weet het niet uit mijn haag gesnoeid…

Mijn kamer staat vol bloesemtakken van kers-en perenboom van ‘t vers gesnoeide hout. Het bloeit in alle vazen die ik heb. Aan alle knopjes kwamen witte bloempjes groene blaadjes, opgevouwd. In mij is ’t een bloemenzee door de bloesems in mijn huis.…

De tuinman in mijn leven, wist welke tak gesnoeid en welk' gespaard, houdt meer nog dan van mij van bruidskledij, van bloemen en van appeltaart.…

Leren leven Het leven gaat aan je voorbij; als duizend winters zij aan zij waar te rusten of geordendheid te vinden, als gesnoeide linden op een rij. Het leven gunt je echt geen rust gejaagd leef je voort gehaast en bijna eeuwig doe je alles zoals het hoort.…

de mensen allemaal chippen dan worden we, ze net als alle kippen allen in een grote wereld-leef-leg-batterij 'hutje bij mutje', zij aan zij, 'chippie' d'r bij Dan zij we stukke beter, altijd te controleren met de nadruk op leren, studeren, respecteren wie niet snel en goed vordert, zinvol groeit wordt door de satelliet vaker geroerd, gesnoeid…

Geen opwellingen alles rustig en geregeld heggen recht, paden betegeld gras gemaaid, gesnoeid prima beekdal van de Ruiten Aa vriendelijk, doe maar gewoon het is het dorp waar ik woon.…

Moedig de doornige struiken gesnoeid. Hard zaad uit de peulen gewerkt. Gedachten aan Manhattan uit mijn hoofd gezet. Nu ziet de tuin er weer keurig uit en ben ik het met al die overdreven geuren zat voor deze dag, de rest komt morgen wel. Hé, tovenaar met grauwe staar, we zijn wel klaar vandaag. Kom mee met deze superdel. Naar killerkat.…

De tijd verstreek en het boompje werd groter en nog ieder jaar werd het gesnoeid, maar nu werd het boompje daarvan niet meer verdrietig want daardoor was hij juist zo gegroeid.…