76 resultaten.
In berijpte duinen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 316 zag de mist
van gisteren
in berijpte duinen
waar de hond kon
struinen en niets vergeet
er was geschoond
in groen onkruiden
rozen terug gesnoeid
tot waar de winter
met lente heeft gestoeid
ik weet je kleuren
smaak nog alle geuren
van ons zomers samenzijn
de rijp ontdooide in de zon
jij bent waar alles om begon…
Vluchten
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 816 Een beroofde kinderhand,
Eindeloos wreed,
Het kijken doet zo zeer
Een inwendig gezicht,
In de nacht verborgen,
Mijn hart gaat onbedekt dicht
Een knagend visioen,
Achterwaarts lopend,
Mijn slaap wordt wild gesnoeid
Het blijft maar regenen
Op mijn eigen huid
Vreemde tranen,
Een doods geluid
Vluchten kan niet meer,
In mijn dromen…
het is de vraag
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 345 wat zou je zeggen, vroeg de tuinman
als dit jouw laatste zomer was
hij had het wild gewas al lang gesnoeid,
geruimd wat zicht ontnam
nu wilde ze nog oogsten
om door de ingeslapen herfst te gaan
om winterwarmte te doorleven
met lief en haardvuur, rijp op alle wegen
daarna als vogels weer de lente weten
het ontwaken van onschuldig leven…
VOL NAALDEN VLIEGT DE LUCHT
poëzie
3.0 met 6 stemmen 2.292 De wind komt, wild en boos,
gesnoeid uit alle gaten;
geen ruste en wilt hij, eer
hij eenmaal weten zal
dat ‘t volk verdwenen is,
en hem wilt meester laten...…
in ogenschouw
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 174 stram buigen we
voor de bewogen
stille reis in
een witte winter
beetje bij beetje
gesnoeid door de tijd
weigeren wonden zich
te laten overgroeien
in onze getekende lijven
de ingekerfde verhalen over
het korte bivakkeren op de
toppen van de ijsberg
van stramme buiging tot
knieval reizen we ongebroken
voorbij de bladerloze bomen…
Zij is mijn bruid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 124 Het stille water uit de wintertijd
Wordt van de ijskap bevrijd
Door een zon die warmer straalt
Mij uit mijn winterslaap haalt
Lente laat leef tijd ontwaken
Zintuigen voelen groeiend raken
In diepe gronden treft het doel
Ontkiemt een tinteling gevoel
Voel in mij de levensstroom
Ondanks de flink gesnoeide boom
De knop is om, ik…
ploeg me maar
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 681 ploeg me maar
in jouw handen
zal ik je winter
laten bloeien
in warmte samen
met je stoeien in
de lichte lentezon
jij hebt je
zaden al geplant
je hand strooide
de nieuwe sporen
onze kiemkracht
gaat ook dit jaar
niet verloren
ik heb de
herfst gesnoeid
knoppen kans
gegeven te komen
tot hun volle groei en weet
dat jij me eeuwenlang…
Het winterkoninkje
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 887 Stel dat het gaat vriezen
Of de tuin die wordt gesnoeid
Zijn roosje gaat er dan vandoor
Zal voor de rijkdom kiezen
Voor ze volop heeft gebloeid…
Uit oude roots
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 86 ik heb gesnoeid
in de meest
wonderlijke perspectieven
alles weggeknipt
wat me ooit heeft geboeid
soms verbaasd
ook vaak teleurgesteld
heb ik die toekomst
met hartzeer geveld
en weer geëgaliseerd
nog resten uitvalsrouten
begaanbaar in open terrein
niet meer de sociaal
ingewikkelde constructies
zoals ze vroeger plachten te zijn…
Geschonden groei
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 140 Uiteenvallen, vergaan en bederven
heeft zijn wijsheid, de scherven
die men samenvoegt, de grootheid
van versmolten delen, lijkt anders
dan ze samen waren, leidt tot een
nieuw geheel, gesnoeide echo’s
van vervallen koninkrijken, brengen
tijdperken van bloei en wat niet
meer is, gaat niet verloren, de kern
van de essentie te vergelijken…
inwijding
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 88 ik heb dit nieuwe huis gezegend
mijn naakte borsten
vol vertrouwen
aan de lege kamers laten zien
nu durf ik naar binnen
schroomloos bovendien
de drempels
zonder hink-stap-sprong
te nemen
buiten in de grote tuin
verraadt een rijke bloei
dat heden in verleden heeft gesnoeid
ik gooi niets weg
de opstap naar opnieuw
verraadt…
Vertraging
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 137 Opnieuw werd verleden gesnoeid,
toekomst ingekort.
Maar vandaag zal ik bewust vertragen,
zal ik aandachtig uit kijken gaan.
Zo kan tijd ons niet bedriegen
of vanuit een hinderlaag belagen.
Klokken zullen niet trager tikken gaan,
maar ikzelf zal wat minder jachten,
en pogen vaker stil te staan.…
Bevrijdingsdag!
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 138 "In een vrij land moeten tongen vrij kunnen spreken"
maar hem ons staatshoofd van ons Koninkrijk der Nederlanden
Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander is de mond gesnoeid met jaarlijkse miljoenen aan zwijggeld
maar juist bij hem ligt de sleutel tot gesprek,
tot dialoog, tot een consensus,
een steeds respectvolle afwisselende
onze…
VOL NAALDEN VLIEGT DE LUCHT
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.305 De wind komt, wild en boos,
gesnoeid uit alle gaten;
geen ruste en wilt hij, eer
hij eenmaal weten zal
dat ‘t volk verdwenen is,
en hem wilt meester laten...
‘t Is bijster, bijtend koud,
en ‘t wintert overal.…
BIJ EEN ABSTRACTE COMPOSITIE MET ROOD, BLAUW EN GEEL van Piet Mondriaan
gedicht
3.0 met 45 stemmen 10.083 Geen mens nee zelfs geen boom
te zien, het groen voorbij, de wereld
weg gekeken, glad getrokken,
geschikt met een gesnoeid palet.
Windstil linnen, elk geruis gestold
in verf, de hang verradend naar dat
diepste evenwicht, de sluimerende
maat van alle dingen.…
schizofrenie, ik en mij
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 396 Mijn naam wordt nooit genoemd
wanneer de wortels worden gesnoeid
en ik ontdaan mij verschans achter de
bladeren van mijn schizofrenie
Twee gezichten hand in hand
het sterven als een mokerslag
dichtbij, noem mij de snelheid
van het uur als ik voorbijraas
en me verkijk op de dichtheid van de muur
Dwaas maar onafhankelijk
behang ik huiden…
Als een magneet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 89 het was die straat
dat huis
als een magneet
trok het mijn aandacht
de bewoners
waren slechts passanten
op doorreis voor even
op zoek naar het leven
de tuin verwilderd
ooit gesnoeid door
ondeskundigheid van
mensen zonder tijd
de voordeur opende
in kraak en braakte
altijd lieden uit op hun
vlucht naar frisse lucht
honden meden…
- Boom van Hout -
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 362 hoeft niet gesnoeid te worden,
de afstand als donkere silhouetten.…
15 maart
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 239 ik weet niet echt wat ik met die
hortensia aan moet
hij lijkt gesnoeid te willen worden
of is dat een aandrang die van mij uit komt?…
Ontgroeid
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 66 Wij zijn elkaar helaas ontgroeid
Andere wegen ingeslagen
Ons wentelend in welbehagen
Bij tijd en wijle haast verschroeid
Ik volgde ons proces geboeid
Zag onze band gestaag vervagen
Wij zijn elkaar helaas ontgroeid
Andere wegen ingeslagen
Om vrucht te dragen fors gesnoeid
Wij hadden veel gemeen bij vlagen
Mijn warme hart jou toegedragen…
Opruiende takken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 90 ze hebben je gesnoeid
opruiende takken
onheus besneden naar
gelijkvormigheid in het heden
jij die zo mooi
je kroon had gespreid
in balans met storm en regen
nieuwe loten had gekregen
weer ben je helaas
een van de zovelen
maar diep onderhuids
voel jij je anders dan hen
ook vogels weten
jouw uitloop maximaal
te benutten in beschutte…
De wereld in herkenning
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 382 Warmde zonnepanelen in mijn hand
ving de wind met grote wieken
druppelde regenwater door het mos
liet de lampen branden op wat hout
Ik zie grote walmen zwart
een zee met gebroken water
te veel gesnoeide bomen
het wordt alsmaar later
Schoffelde in het zand
naar sporen uit ’t verleden
’k vond slechts lege flessen wijn
en hier en daar een…
Snoevedorus
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 241 Ik hoor u zeggen: "Hoor 'es,"
dus luister ik geboeid,
"dan zit u in de sores
want ik heb net gesnoeid."
De florus van de blorus
is zomaar weggesmutst?
Pas op, ik leer u mores,
u hebt mijn maal verprutst!
Geen enkel brokje blorus,
ik ben echt overstuur.
Mijn lekk're snoevedorus...
dan eet ik hem wel puur!…
Afghaanse lente
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 achter schuttingen hoor
je de verhalen
hun eindeloze rondjes draaien:
dat moet - mag niet - hoort zo
in ordelijke aangeharkte tuinen
bezweert men het kwade
de mond van een onwaarschijnlijke
eenling geluidloos gesnoeid
daar gaat Kubra
zo langzaam komt ze vooruit
borsten buik en billen krachtig
gepantserd in een kuras
men sist schampert…
De jaren betalen
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.117 De bomen zijn gesnoeid om sterke takken te houden
waar we nog eens iets aan kunnen hangen
en iemand die teveel wordt, die voor ons gebrek
aan straat bij het licht van onze koplampen zal moeten betalen.…
Raak
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 162 Hij laadt het allerlaatste vuur
hersenen willen stenen vreten
schiet nog éénmaal op de muur
ziet gezichten zonder geweten
hij zoekt zijn allerlaatste doel
wortels moeten uitgeroeid
gesleten groeven krijgen smoel
ondergronds wordt nog gesnoeid
versleten laarzen raken geronnen bloed
een kind speelt duveltje met verlos
gebroken mannen dragen…
Vrijgesnoeid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 67 Zoals een oude rozenstruik,
die niet meer wordt gesnoeid,
blij verwilderd groeien kan.…
in een eeuwenoud refrein
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.259 scherven die
verwonden maar als
zon die schijnen mag
geef je hand
ik lees de lijnen
die je nog te leven hebt
ik voel je trillen
en de pijnen die
je niet verbergen kan
je gaf me alles
en je lichaam
liet me toch mezelf zijn
in je armen
zong ik liefde in
een eeuwenoud refrein
we hebben lente
laten komen, nooit het
prille groen gesnoeid…
mijn tuinman
netgedicht
3.0 met 28 stemmen 787 ik heb een tuinman
sinds kort;
stoer, knap
en met een verleidelijke
blik
hij doet z’n werk goed:
dekt het onkruid naar de aarde toe
met versgeurende, bruine
laagjes zand
graaft waar nodig
dode vogels omhoog en legt ze
zorgvuldig tussen de stilte
hij laat zelfs regen dansen
op onwillig, gesnoeide
struiken
en zwiepende…
Onwillige wilg
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 216 Naakt geschoren en tot het bot ontleed
vele manen ouder dan die hij was
gesnoeid staat hij nu te treuren
vermolmd in kern van de buitenkant ontdaan
van uitgeschoten twijgen, die in halsstarrigheid
te ver zijn doorgeschoten, wat uiteindelijk z'n
knoestige harnas deed scheuren, maar de wil
om te overleven nog niet is vergaan.…