Alle inzendingen over gesprek OR vertrek OR vragen

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Wat is het doel van ons bestaan? Misschien naar Mars of een verre Maan? We zien al licht van miljard jaren oud. Per raket naar een zwart gat klinkt reeds vertrouwd. Wat is de zin van ons bestaan, als wij het aardse verlaten. Als er mensen naar Mars zullen gaan, of zwarte gaten? Deze aarde heeft toch genoeg om ons te geven wat wij wensen…

Gesprekken gaan vaak over hetzelfde; blinken niet uit in hun originaliteit. Plichtmatig wil men wel weten hoe het met de ander gaat. Maar belangrijker is de vraag, wat zullen we vanavond eten; en hoe de voetbalclub er voorstaat. Het weer en andere oppervlakkigheden zijn de thema's van het dagelijkse gesprek.…

Ik wil de natuur nog om mijn hals gaan dragen iets anders behoef ik leven nu nog niet te vragen. Kijk hoe mooi het gekleurde blad immers ooit haar oorsprong ook uit goede grond had ontplooit. Het is dus niet gepast voor mij dat ik al vertrek zonder de schoonheid van ook natuur om mijn nek.…

Een reis gaan maken, 's ochtends vroeg vertrekken; op gras en daken glanzen zonnestrepen, wekken vrolijke vragen.…

Zij wordt dement, beiden worden oud, om haar tóch nog bij 't gesprek te betrekken, stelt men haar een simpele vraag, waarop manlief bromt, stel haar toch niet zoveel vrágen vandaag! Hij kan 't niet verkroppen, de dementie van zijn vrouw, maar jee, wie kan dat wél?…

vertrek ik met de kusttram kom ik stapvoets haast dichterbij Jij kunt me beter, warm kussen Ver van storm en razernij hou jij een plaats voor mij…

het werd donker toen ik fluisterde naar de goden - bent u de dood - ze hielden hun adem in er gebeurde niets mijn stem brak en ik stamelde tegen de Noordster - bent u het licht - met neerhalende zeilen gleed zij langs de dagen die voorbij waren gegaan ik voerde dan een gesprek met verleden en met heden met vogels en met…

Wij hebben ons gesprek... A.U.B praat weer tegen me... want in jouw stem klinkt de geheime muziek die ik zo graag wilde horen. De stilte heeft lang genoeg geduurd,en ik doe mee aan dit gesprek met Jou... Jij spreekt... En Ik zing mijn partij... Zeg JA... En wij zullen er nooit spijt van hebben... Zeg JA...Zeg JA...Zeg JA...…

Jouw woorden stroomden helder mijn hoofd binnen soms op warme klanken, dan weer op wit papier Toch was ik liever, achteraf gezien, aan jouw lippen blijven hangen.…

Gesprekken Gesprekken , lang of kort, boeiend of niet. Soms iets ingekort. is niet nodig met deze rijm piet. gesprekken in alle soorten en maten, gaat vaak nergens over. waarom zoveel praten, maar ja wat staat er tegenover laat het lekker stil zijn, ik wil soms gewoon wat rust.…

onwerkelijk hoe stilte het witte daglicht draagt alsof winter over haar heen groeit en wenst te horen dat woorden ongezegd blijven leven in zijn handschrift ik loop er heen, de bomen trager in het water, aan het einde van het onlangs gestorven huis het is vandaag, een dag zonder schaduwen alles lijkt anders van vorm * bloemengeur…

Wanneer alles gezegd is steeds opnieuw die opmerking die een verleden onderuit haalt een hiaat misschien in jouw denken of een vernietigende kracht die uit jouw onderbewustzijn komt probeer er geen aandacht aan te schenken want in schemer lacht het denken zacht streelt herkenning gevoelig drijfzand in omgeving van de heimweehut wandelt…

Een scheurkalender blaadje in de brievenbus met minuscuul handschrift dat er een leuk gedicht op staat, ik lezend terwijl hoofd nog vol van jou, je fantasie over tent, een vrouw, beha en bandjes, tepels, haar vent jij vragend of ik ook wel fantasie, nou, wel vertellend hoe 'k vroeger wachtte op iemand die niet kwam, wachtte aan bar…

de woorden zijn er eerder daar waar aards voedsel gewoonlijk passeert de geest en gevoel dringen zich op hier strijden behoeften opdat inzicht wordt geleerd welke type speeksel draait dan aan de knop het moet gezegd dat het een persoonlijk aansturing kent soms neemt het graan de leiding terwijl de ziel kiest voor haar moment het vraagt…

." Zij zat in het klein vertrek En zag ze buiten spelen; Zij hoorde niet hun gesprek.…

Ik heb de natuur tot vriend gemaakt ga ook vandaag met haar in gesprek. Haar stilte spreekt ook nu boekdelen haar werkelijkheid spreekt mij wel aan. Ik zag de dood zomaar weer doodgaan haar bestaan vermalen en verteren. Werd ook ik al verwacht na haar, men schalde een naam meer toch niet.…

jouw woorden gevangen in het verlichte vlak verwarren mij jouw antwoorden brengen vragen mijn vingers sturen jou foute letters uit de chaos in mijn brein met een zachte klik sluit ik ons gesprek en het lampje dooft, morgen maar opnieuw opstarten...…

wijn en het lijk der liefde rond de tafel en eronder verwarde resten van gevoerde gesprekken kleven aan de wand het plafond besmeurd met oude vloeken en flarden van onbeantwoorde vragen druipt een silhouet van mislukken daar waar jij net niet stond…

Vaak verwijt je mij Dat we niet meer Met elkaar praten, dat het Hoog tijd wordt voor een Goed gesprek - dan begrijp Ik echt niet wat je bedoelt - Ik vraag je immers vaak genoeg Om je advies, niet dat ik daar Wat mee doe, maar toch, Ik laat je altijd uitpraten, Niet dat ik luister, maar toch, En als jij je eigen mening Ventileert…

In stilte voelend de leegte Een totale vervaging Tussen leven en levenloos In stilte voelend de pijn Stekend in hartevlees Liefde kiest zijn eigen weg Een ander hart gekozen In stilte voelend de tranen Verlopen in verdriet Nooit meer samen zijn In stilte voelend de rust Een totale berusting Tussen afscheid en verlaten In stilte voelend…

dan zal ik niet met deuren slaan of een raam kapot achterlaten ik zal met opgeheven hoofd zoals je wel op foto's ziet recht in de camera het huis uit gaan dan heb ik je verlaten als ik vertrek.…

Als de regen nog lijkt te vallen en de zon al dagen schijnt laat de lach dan gaan en je geluk niet verbazen. Het regent vaker dan je denkt maar de last die van je schouders valt is meer dan vrijheid is ook nog eens geluk. De zon schijnt stralen en een nieuwe wereld is daar nergens is het gras groener dan het gras bij jouw thuis...…

Bedwelmend rankte de winde naar zijn gezicht. Hij ijlde over welvende zomervelden. Onbegrijpelijk brandden de tranen in zijn keel. Hij droomde van wouden en wolken. Vanwaar de wind en zou de zon zo purper elders schijnen, blikten zijn ogen langs het waaien der bomen. Hij huilde en hij legde zich op de bloemen om de vogels niet te…

Grendel het hek, je biezen gepakt, zie de blauwe lucht - en vertrek.…

Het blaft tegen een man die staat te kijken, Die ziet dat de verte aan het vertrekken is, Dat de verte zich traag maar zeker verwijdert, Dat de armen van de verte de kade loslaten En verdwijnen in het rimpelloze water. Maar het hondje op de kade blaft onhoorbaar.…

Waar de zilveren maan in de pupillen verdwijnt het spookt, in december motregen één omgekeerde tarotkaart, die van de gehangene zwijgende op het gezicht van mijn moeder voor haar vertrek, in ons allebei, klinkt cello traag, traag, traag innerlijke beweging die strekt zich als herinneringen en liefde dolken en verwijt en weer, liefde…

Heel tevreden wachtend Op vertrek naar bestemming Zonder aandacht te besteden Aan de dingen buiten jouw bestaan Herinnering van zoet verleden Wordt verdrongen naar het heden Door jouw kloppen op het raam Ik volg je naar de uitgang En zie achter je verlegen rug Een bosje onwillige bloemen Geef het maar, maak ik een gebaar Terwijl de trein…