Alle inzendingen over getemd

ontloken is mijn ziel gebroken is mijn hart het beest getemd tot aan de schouders, door god verketterd en gestenigd door de in dit leven bezochte graven – er is niet meer dan de lengte van mijn adem, het geruis kermt en kronkelt door het rot van herfst bruinrood is de stilte terwijl de laatste schemer krast aan het licht wie draagt die verzwaart…

Bidden is voor mij erkenning van onvermogen, het rumoer van binnen is dan oproer in het zand het bloed wordt getemd en de leegte is dan plotseling genade. Voor mij is bidden een eindeloos verliezen in een bodemloos bestand, het verbond ontdekken tussen de gewelddadige wereld, dit ogenblik en wat nog komen moet.…

de balzaal is mijn podium niet muziek gekleed in overdadigheid de pas getemd in afgemetenheid ben een troubadour mijn lied boeit de gewone man zijn lach tussen de gangen blijft in de luchters hangen als het buffet ten einde is dan fluister ik mijn streekverhalen over ridders die hun maagden halen het hoofs gedoe in de kastelen…

Tot taal getemd getob van intellectuelen in letterkoord en zin verwoord ik kon het niet meer velen. Nu sta ik intellectueel gestremd - mijn lezenslust geblust - bevrijd vol levenslust en zalig in onwetendheid hier in mijn boekeloze hemd.…

De Nederlandse voetbalvrouwen versus de VS-voetbalvrouwen de uitslag is bekend het staat in de sterren geschreven in die van de Amerikaanse vlag: Stars and stripes en in het actueel politiek gegeven van De Nederlanden van Noord-Europa en de Verenigde Staten van Noord Amerika America first The Netherlands second maar…

De dood getemd, wordt ontdaan van zijn verschrikking in een jaarlijks verdrag. "De dichter heeft slechts één voorbeeld: de natuur; slechts één gids: de ruimte tussen onwaarheid en de waarheid." Voltaire…

niet aan denken maar rustig ademhalen en staren, in een digitaal universum noem het afleiding, getemd landschap, glazen stad of vliegend tapijt.…

Donkere wolken jagen de aarde beeft Zwanen storten neder niets meer leeft Stormen benemen oerbossen het leven De natuur verziekt kon niet meer geven Vuurhaarden verzengend ongeremd Door niets belemmerd of getemd Overspoeld door woeste golven Zijn de continenten bedolven Maagdelijk sluimert dan de brakke aarde In eeuwen van rust en ongemoeid…

deze tocht staat het sparrenbos gedrongen in zijn licht verder dan een eerdere ontmoeting dichter bij herkenning dan getemde woorden het landschap als naschrift van gedachten, verstomd op papier, in stenen beelden, bijna achteloos gelouterd door een bries uit onbestemd gewest stammen, rank en recht, als bos doorregen met limbische paden en…

zo voldragen in verbeelding wil ik nog slechts in woorden wonen waar ik zo naadloos cirkelrond volledig mij kan zijn dat het getemde wildebeest geen regels en geen protocol de keizer blijft behagen hartstochtelijk en passievol laat mij maar in mijn woorden wonen waarmee ik mij verbonden weet die door mij bouwen aan het wonder dat ook…

Ik voel mij bevaren door het landschap, bezwangerd van getemde zinnen. Het land is bedekt door een luchtige deken. Opsnuifbaar van aard, voelbaar als kloppend levensteken. Een stem lijkt te rijzen uit diepe gronden. Ik nam je mee als mijn voeten lopen konden.…

De mens is een wild dier in een kudde, een groep die zich organiseert om getemd te worden maar het valt niet mee om de systemen goed te krijgen Er zijn onverwachte effecten of knellende eisen Niemand is verantwoordelijk Leiders afzetten, dictators vermoorden maakt niet uit Het volk gedoogt de opvolger Er is hulp nodig Van buitenaf…

christenen gespleten tot spijs die reeds gegeten werd wat nu rest is de aftakeling van de burgerij, de zonde van het vorstendom, een monarchie met dubbele tong het spreken kan geen kwaad in de gloed van van oranje dat als bloed verdund met wijwater het voorvocht is van een erectioneel verlangen leve de republiek en de leeuw zal getemd…

in de lage tonen van de rivier worden dagen korter fladdert een verwaaide wens nog eenmaal buitendijks te gaan haar verkalkte aderen vertrekken geen spier verzanden in kribbige oevers waar dammen naderen en overlaten in lot berusten weeën van waterstand kabbelen tegen het plankier schuren in hun verval door tamelijk laagland van getemd…

In Dwingelo's hemelrijk Wijds firmament Zijn hoogveen en heide Al heel vroeg getemd De bedden der Huynen Van reuzen uit Juinen Door Wodan en Donar Verdreven uit 't hof Van de eeuwige tuinen En staat daar Procrustes niet Menhir van steen Eén brok megaliet Tussen Havelte Borger En Exloërveen?…

de wildernis van het Wad leek vanmorgen even op een getemd beest , de stilte was breekbaar op het moment dat de heilige zijn woord verbrak en sprak met de schittering in zijn ogen zijn borstelige wenkbrauwen scheidde het brakke water met de waarheid in zijn ziel, in zijn kielzog liep de koestering naar hoop dat het leven voor het gerecht…

het - in zand - gespreide lichaam draait haar handpalmen in een groet naar de afrikaanse zon brullend slaan woest wilde golven hun lied van verlangen op de kust getemd water waaiert uiteen likt gretig het gestrekte lichaam onder afrikaanse zon tussen zee en rivier raakt het teder aan neemt het woest in bezit lanque de barbarie !…

nacht vol met zwarte sterren Een regen van orkanen valt Het grijze water is bevroren Vulkanen spuwen donkere assen De lava stroomt door de straten Een vallende glinstering Zonnestralen verwarmen de dorre aarde De ark begint te werken De sterrenhemel vloeit open Een briesje van gevoelens Het paradijselijke water leeft De ongetemde worden getemd…

Na een paar jaar aanvaarden zij gelaten het kuddeleven: uitgeraasd, getemd.…

dampend jouw silhouet verheerlijkt in mijn droom ik kan geen nacht meer in jou bespeuren terwijl mijn ogen nog kleven aan de schepping waar ik nog drijvende was in een alsmaar zinkende diepte, geen roep of stem betreurt mij ofschoon het duister grenst aan liefde en vergulde fantasieën hoe verlaten ik ook ben, op deze ochtend ben ik even een getemd…

Vrolijk kets je over het oppervlak cirkels vormen waar jij net nog was als kringen van het vochtig glas dat je zwier santé de lucht in stak Omdat je het lustig oog ontbrak liet je frivool de rokken hogen lonkte me blozend, opgetogen met blikken waaruit smeken sprak Dan fluweel jij je dronken hoofd getemd en zwak in schrijnend…

Een kleine knuist, een rode plastic molen Tot hoge snelheid door de wind gemaand Lang heb ik me in verlorenheid gewaand In Niemandsland, in duizendjarig dolen De losse vlinders, onderweg gestolen Maakten dat ik getemd leek en meegaand Me in het maaiveld bukte, bang, betraand Woede en trots en macht en moed verholen Slaand met een vangnet…

Doorluchtig door de regen getemd, ben ik gelaten, maar vooral alleen, misschien wil ik het zo laten, mijn kijk geremd, door met waas beslagen ramen, zie de lege straten, scheen licht uit met kaars verlichte huizen in schemer, het donkert om mij heen met het potlood, waarmee ik schrijf, kauw ik me naar het einde, herken de smaak van zoethout…

Elke druppel, blinkend en puur meldt zich bij de onzichtbare richel om mee te reizen in een stortbad op weg naar het einde van de val een explosie waar kernen splitsen van ijzig water naar klamme kleuren Rillingen door het granieten hart van rotsblokken en ijsmeesters we huiveren zonder angst getemd en zonder te spatten meanderen we…

tussen ons ligt de leugen te slapen nog lauw onder de geur van het laken je ogen vertellen een ander verhaal dan de weifelende woorden van je ontklede taal ze verschuilen zich in haperend huilen getemde tranen als zachte wapens van pruilen maar je vingers verlieten reeds lang als vreemdelingen mijn oevers van verlangen vragen onder een…

Zin om over oceanen te rennen, wanneer de paarden van de regen zich mengen met al het getemde water van de meren, dan pas zal ik een ware vrijheid leren kennen.…

Martel mij barbaars, tot ik ruwheid kan dragen, murw getemd, tot de kern van existentie. Waar ik, dierlijk haast, het roepen heb gehoord. Schril zwelt het aan, tomeloos van aard, maakt mij zwoegend los van menselijk leed.…

Bij het nachtelijk uur, bij streken wild en puur wordt een hart niet voor de ochtend getemd. Bij het nachtelijk uur komen de wolven uit hun holen. Bij het nachtelijk vuur van de volle maan ziet men hen naar buitengaan. Een man, een wolf, een wolvenman, niet voor het daglicht aanbevolen.…

Getemde drift en hunkering tot in de nacht. Herboren worden tot licht en vrede regen in de woestijn. Niet te verdragen bron die terugkeert kind dat lacht. Schaduw die wijkt hartslag op de middag vogelenvlucht. Nooit voorgoed begonnen begin verloren bezit.…

duizend wegen liggen vrolijk geplaveid met de hoop van al je vrienden Met hun glimlach en hun tijd Speels gestolen, onverscholen Elke dag een beetje meer Durf te dromen over morgen want dan zien we elkaar weer Warme lach, omdat het mag Zie hoe mooi jij eigenlijk bent Iets wat wij al langer weten Wel gekneusd, maar niet getemd…