225 resultaten.
Overgave
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 898 ik hoef de ogen
niet meer te sluiten
eb en vloed
zijn binnen in mij
zelfs bewegen zij
de dromen
en ik,
ouder geworden,
laat de getijden
bescheiden, dat wel,
gaandeweg
in overgave stromen…
Tekens
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.450 De sporen in de palm
van mijn hand
tekenen de tijd
van zijn geweest
De lijnen en de groeven
van doortrokken emoties
vervagen in het beeld
van zijn geweest
De getijden van mijn leven
gegraveerd in de palm
van mijn hand
tonen verleden en heden
van zijn geweest…
tijdloos
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 184 water leeft
het beweegt
is niet stil
gaat verder
stroomafwaarts
weerspiegelt
wolkenlucht
oeverrand
de visser
emoties
vloeien voort
getijden
eb en vloed
zo lijkt het
voor immer
tijdloos…
levenssloop
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 101 in de loop van ongeregelde getijden
kolkend weg
uiteindelijk tijdenloos
langs scheve vlakken schuivend weg
uiteindelijk afgevlakt
de loopse tijd is uitgedrift
het schuinse vlak is afgeschoven…
Vruchtbare aarde
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.131 In de omhelzing van de natuur
In de kleuren van de zonsondergang
wanneer ik
door het gras
naar de horizon kijk
met de aarde voelbaar onder mij
met de getijden en de kringlopen
van de natuur
luisterend, wakker
glanst mijn levensgeest
in de schoonheid
en heiligheid
van alle leven…
Waddenstrijders
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 90 Wereld van getijden.
Land van zand en eilanden.
Zee van licht.…
Zee
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 593 Lopend in de storm
te luid voor woorden
zodat alleen gedachten meegaan
in de golven van de zee
oprijzend en uiteenspattend
telkens weer nieuw
maar nooit aflatend
in ritme der getijden
de zee van mijn gedachten
zo diep…
Mensch!
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 155 Gedragen dagen van velours
religare relegere
Oh Plotinus, ik mis het alomvattend plot
De eenheid van getijden, de stroom van
woorden, de losheid van betoog
I should be going
Out west…
Watersnood
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 168 Vecht op dijken tegen molens en getijden
Valt neer, staat op, stort brullend achterover
en sterft even.…
Het afscheid
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 1.460 rode ogen
verkleinen
in het donker
zij sterven in de nacht
genadevolle tellen
worden door eeuwigheid verpacht
harteloos verlaat uit mij
een vloed van schuimend wellen
wat heb ik vaak
de getijden veracht
als de kleuren van jouw stem
weer mijn verwachting kwellen…
Tussen Ster en Zee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 347 Ster van vuur
Gloeit haar hitte
In de diepten
Van zijn water
Schijnt haar licht
Op toppen van golven
Sinds het eerste uur
Werd zij bedolven
Door zijn kracht
Dansen aan de hemel
Ritmisch door getijden
In vervoering gebracht
Laat zij zich leiden
Tot het nu van later…
Eindeloze dag, eindeloze nacht...
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 887 Beeld en pas
vertragen
tot nacht
Lange wacht
getijden van gevoel
gewoel
tot ik op de dag aanspoel
verloren
tussen jouw waarheid
en de mijne
Toch doorgaan,
de blik achterom
verankerd...
deze dag doorstaan
Ik heb geen kracht
Schemering, wacht...…
JUNI-OCHTEND
poëzie
2.0 met 6 stemmen 926 Dan, vredig, fluistert hart naar geest
(Zo leest een vrome zijn getijden):
'Alles is rein, en alles feest,-
Het wenkt ook ons nog tot verblijden.'…
ze wachten niet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 99 gulzige golven
knagen aan de
opgeworpen
muren die
ons zandkasteel
omringen totdat
het koninkrijk zich
gewonnen geeft aan
de rollende branding
het verlies was
er al voor het
zich aandiende
we trekken
onze voeten
uit ongrijpbaar
grillig zand
tijd en getijde
bewegen ons
ze wachten niet
geen van beide…
Corvus Marinus
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 909 Ik hoor getijden van verre
en dichtbij - echter de bootsman
haalt mij met een ruk binnenboord
en wrikt de heilbot uit mijn strot.
22 januari 2002
Zonneleen 53…
Een seizoen ( 1 seizoen )
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 832 Grenzeloos groene velden
en een net zo groenig bladerdak
Het sneeuwt nu
Gele regen
en
donker bruine vermoedens
En als zometeen het groene vlak
wit weggtrekt
Is er weer een jaar voorbij
En dan is het alweer bijna
mei
Wie weet schijnt dan de zon voor
Jou en mij
En wie weet
Hoeveel regen nog
we moeten trotseren
Hoeveel…
De horizonner
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 313 Zijn zilte geheugen
geblakerd in de luwte
ploetert zich voort
door ontelbare mulle
indrukken die gewatergolfd
wegspoelen naar de vergetelheid
van ongeschonden regels
die vloedlijnen achterlaten
aan de moede voeten
van de horizonner
die in het ondergaande
bloedrood zijn geboorte
tracht te herbeleven
ziet hij het tij
genadeloos keren
en…
Waterland
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 302 Waterland
De spanning is te snijden,
bij het keerpunt van getijden.
De ontspanning lijkt bereikt,
ons land strak ingedijkt.…
Zandruïnes
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 324 Steeds opnieuw bracht
de vloed de golven
omhoog tot ze de
zandkastelen bereikten
van de kinderen, die
joelden toen het water
ze uit hun kuilen spoelde
en over hun slotgracht
sloeg. De ogen nat, de
haren droog, verruilden
ze het tij te vroeg, voor
wat eerst op een zandpaleis
leek en afgedreven was in een
afnemende jeugd, gedacht…
Dood tij
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 130 juist bij
dood tij
bruist
het water
van leven…
Besluiteloos
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 229 Hoe heerlijk is de cyclus der getijden.
Hun wisseling gaat eindeloos maar door.
Aan elke zomer gaat een voorjaar voor.
Men kan erna een najaar niet vermijden.
Een winter volgt. Een ringlijn is het spoor
waarop seizoenen volgens schema rijden.
De punctualiteit kan mij verblijden,
wanneer ik weer de lenteklokjes hoor.…
Tot het tij keerde
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 112 ik schepte zand
maar het bleef niet kleven
in mijn hand
wilde details uit
het leven vorm geven
zij rulden weg op het strand
heb met de zee gesproken
zij heeft haar water vergoten
rijk aan herinnering
in een vloeiend decor
onder zon en wind
kreeg mijn visioen zijn gestalte
tot het tij keerde
de golven zich weerden
de creaties wisten…
Wending
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 708 Verdwijnt het in
sluierende zandgordijnen
vergaat het langs het strand
schuurt het witte zand
van de getijden
de machteloze hand
aan de horizon van
kalkstenen muren
druipt vloeibaar zout
staan bloedkoralen
pilaren geëtst in houtskool
kerven naalden
waaien wimpels tot tenten uiteen
in onzichtbare namen.…
schemer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 110 ik ken dag ik ken nacht
ik ken licht ik ken donker
ik voel me het meest thuis, in de schemer
kleuren zijn duidelijker weergegeven
het geluid is puurder en schoner
ik proef beter en ik ruik wat ik ruik
de schemer is een filter
het scheidt zaken van elkaar
de schemer is een filter
en ik neem van alles waar
ik ben vaak nogal kritisch
of…
De soberheid van herfst
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 737 jouw roedel maakt de oorsprong
in delen van mijn gelaat zichtbaar, de intrede
van herfst verlaat zich op mijn angst en breekt
de nerven alvorens de dood zich heeft bekwaamd
in het strijken van een gerimpeld blad
hoe moedig is de wens telkens als het geluid
verstomt en breekbare vermommingen
het beeld verhullen dat zonder glans het tij
laat…
botlopen
gedicht
3.0 met 7 stemmen 3.310 We zetten zwinnen in de zandplaat af
met warnetten en joegen stapvoets bot
en schol op, vingen emmers vol.
De kotter op de drooggevallen vlakte
hing scheef, de eerste stilte scheen
te dalen uit de zon, een oever was
er niet.
Uit water waren wij getild, samen
met gesloten schelpen, om tenminste
één keer haast te weten hoe het is: te
zijn…
herfst
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 222 traag glijdt de dood over
de dorre daken die met pannen
zijn geëerd, de glans is verstreken
wat rest zijn de nagels van dit seizoen
gisteren sprak de wind nog zacht, breekbaar
teder, tot de nacht brutaal zijn kussens
ging verleggen, nu snurkt de wind met vlagen
storm tegen de reinheid van deze dag
grijze nissen die zich verschuilen tegen…
SCHOON BEDROG
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 50 Het voorjaarsbos glanst
vol gele elzenproppen.
Van ver af gezien
toont die bomenrij kleurig
herfstaanzicht in de lente.…
De taal
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 46 Het lijkt nog koud
De weg voor je
Het laat je goud
Smelten
Rivieren meanderende je tegemoet
Kabbelend traag
Waren we nog hier
En daar waar gezichten
Vervaagde…
Plan B
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 103 Recht door zee,
gejaagd door het getijde.
Te kiezen en te falen,
met vallen en opstaan.
Om op eigen benen
van A naar B te gaan.…