Alle inzendingen over getik

16-6-2014 Ieder mens heeft wel wat te wensen Maar Waar stel jij je grenzen Ik ben soms dwars Ik ben soms brutaal Noem het boos Noem het dom Ik vind dat niet krom Ik ben dan gewoon ik Precies dat getik Op de tafel van mijn eigen leven Soms is een grens ook jouw eigen gegeven Ik kan hiermee leven Ik kan hier zelfs over dichten Want ik…

tijd van geen tijd luchten wisselen en wenen leven blijft verrassen je denkt ik heb het door maar alweer is het me een paar stappen voor onverwacht gul getracteerd in de wieg een nieuw wicht in je lijf een ernstige kwaal toekomst krijgt een nieuw gezicht tijd gaat niet meer vooruit het lange wachten op de dood het geruststellend getik…

hij tekent vogels, knipt ze uit ziet ze vliegen over het hek van de dam en laat ze landen aan het stalraam waar alweer een zomer nadert hij ziet zichzelf, een broekie nog met bibberbenen, hij hoort het vegen van de wilg, onophoudelijk getik van regen op het golfplaten dak klompen op de stenen komen dichterbij hij was niet gek, het waren…

hij pakt zijn jas en naait een binnenzak, ja, hij is handig met naald en draad de kleur is verkeerd, het had bruin moeten zijn karmozijnrood is voor priesters en hoerenhuizen regen, alweer die regen het getik maakt hem gek hij denkt aan Romana zij hield van hem, hij zoekt een foto hoort weer haar stem mañana mañana waarom verdomme gingen…

hij tekent vogels, knipt ze uit ziet ze vliegen over het hek van de dam en laat ze landen aan het stalraam waar alweer een zomer nadert hij ziet zichzelf, een broekie nog met bibberbenen, hij hoort het vegen van de wilg, onophoudelijk getik van regen op het golfplaten dak klompen op de stenen komen dichterbij hij was niet gek, het waren…

hij pakt zijn jas en naait een binnenzak, ja hij is handig met naald en draad de kleur is verkeerd, het had bruin moeten zijn karmozijnrood is voor priesters en hoerenhuizen regen, alweer die regen het getik maakt hem gek hij denkt aan Romana zij hield van hem, hij zoekt een foto hoort weer haar stem mañana mañana waarom verdomme gingen…

Wat ik hoor is getik. Waar is de muziek gebleven? Waar is mijn muziek gebleven?…

Je reist dan wel van a naar b Maar zeg eens nee tegen dit uitzicht Ontwricht is mijn blik Ik zie drama voel getik Van bommen die niet komen Wakker schreeuwend en dromen Die je me voorspiegelt In je boerenschuur vol lege blikken…

Ik houd van verregende zondagen het zacht getik op harde ondergrond de grijze wereld buiten de overkant in nevelen gehuld druppels die neervallen in de bomen bomen die druppen, ook als de regen is gestopt.…

naar wat ik luister is niet het getik van jouw naald door de zoom die ik heb stuk getrapt, maar het is het geruis van jouw reeds gestold hart dat de Beethoven in mij dirigeert de zwaartekracht waarmee jij me componeerde gaf mij moed en liet de lente zien als een vaal muziekstuk op papier nu maart haar klanken melodieus al tot na zessen…

de forse broeder met de harde handjes de trippelbroeder met de wollen wantjes de hoofdzuster, imperatief, vult massief de kamer dreigend met haar zwarte hamer gejaagd telt het infuus 66 druppels per minuut een half uur lang onrust een nieuw infuus: 7 druppels per minuut traag geruststellend getik kam en zakdoekjes vallen oprapen?…

Toen heb ik liggen staren in die nacht, Met grote ogen, met verwezen blik, En naast mijn hoofd, daar telde een zacht getik Mij de uren voor, die ‘k zó heb doorgebracht… een vale droom was in mijn slaap gekomen En heeft mij jaren vér doen gaan, Mij mijn verleên verteld met schor gefluister.…

laag over de wieken wegglijdt de warme witte adem van de huizen kruipt traag omhoog in de stille herfstlucht rondom ingevat door herfstkleuren zoeken mijn voeten hun weg door de grillige patronen van het afgevallen blad een lichte nevelsluier ijsprikkelend op mijn wangen verzacht de afbraak van het loze zomerkleed het zachte getik…

misschien wil ik niet meer luisteren naar het getik van de klok ze nadert het herdenken door een ritmische onverschilligheid het gebeurt zonder woorden zoals wolken onder de maan of het traag vallen van septembernevels die de laatste bloemen doen verdwijnen achter leeggeroofde bomen vreemd is dit niet ieder uur belandt in het…

Eitjes, uit wit marmer gehouwen druiven, verwachten lijdzaam hun opwekkende wond, die zacht openscheurt, met ijl getik verkondt: " 't Mensennest mag nieuw leven overhuiven!" Het gezin van achter dat brede raam legt voedzame zaden naast ouders en jongen als nagerecht bij wilde weidevruchten.…

Het getik van de breipennen maakt me onrustig toch wil ik het leren maar ik ben een jongen Oma leert het me maar ik houd er snel mee op past niet bij me nu denk ik terug aan twee recht een averecht en wil het eigenlijk weer doen om er van te leren als ik een steek liet vallen moest ik direct herstellen trachtte mijn Oma mij uit te…

papier in 'n gearceerde schemering] Met pennenkratsen op 't papier te teek'nen, Als met een etsnaald op het harde koper: Een veenplas op een landschap tegen avond Of zielenbeeldjes, met een fijner lijn Dan 't scheren van een strohalmpje over 't water, Of trilling van een meeuwenvleugel ; — ritmisch Bewegen van de pen en 't op en neer Getik…

lijnen water en brug waar meeuwen tuimelen in een wolk weer opschuimen singels drijven water langs de kant bijna tot stilstand bomen verspreid over een deel torsen het licht gewicht takken rijpen het beeld een fiets waar niemand op let helt tegen de boomstam de stad is een koele klank uit de beker van een trompet op het ritmisch getik…

vrienden, we weten dat de materie op ons bord en in ons glas kan vervluchtigen in ons lichaam tot pure poëzie maar wisten jullie dat onlangs ook is gebleken dat op poëtische wijze heerlijke gerechten kunnen worden gemaakt er viel een stilte waarin je alleen de geluiden hoorde van messen en vorken, van drinken en slikken en van het getik…

Het kil getik weerklinkt alleen wat schel. Vogel voor aap, de slak zegt gaap, hij maakt een vlies, valt dan in slaap. De slak is blij, want vogelvrij, de lente wekt en zo keert steeds het tij.…

maar de centen, haar centen gingen naar de Dierenbescherming Ik glimlachte om haar beslissing een soort 'wake up call' voor mezelf voor later om na mijn verassen te verrassen Vandaag is haar geboortedag het lichte laagje sneeuw op deze laatste februaridag 2018 verzacht mijn verdriet om Fineke Gerda Ik wind haar wekker stevig op het getik…

tegenkomen nog een geluk dat hier binnen de dagen datumloos verstrijken herfst en lente tegelijk beginnen dit is: in onze perceptie van tijd III men zegt dat er een klokje van de onvoltooide tijd tikt onder haar rokje maar ik ben niet gek weet heus wel dat als tijd onvoltooid is, in een toestand verkeert van onafgemaakt zijn getik…