Alle inzendingen over geur OR betoverend

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

kwam zei ik dat een nieuwe betovering en verovering mij zo veranderd had…

de uitglijders van ooit wijl sneeuwvlokken dwarrelen draait ze aan de gouden ring aan haar vinger speels haar fluister dromerig haar lach betoverend haar wereld…

je straalt voor mij in gracieuze lijnen gekleed en bewegend in schaduwkleuren jouw sprankelende geuren daarvan heb ik enkel weet, wil dat ze in me wonen je ingetogen charme geeft betoverende ogen gedragen in een tedere tred de kaaklijn, soms met haren bedekt, doet mij ontroeren schept mijn beelden; schoonheid wordt in mij opgewekt…

Haar kern is kenmerkend vanwege een onbeperkt onverwacht bevrijdend gevoel door een groen landschap van heuvels en valleien in de nacht met het geluid van een stromend beekje begeef ik mij door geuren van lavendel en mandarijn naar de kern die tastbaar voelt en fluweel zacht.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

[Senryu] perzikbloesemtak betoverende spiegel van mijn eindigheid…

roosje in de knop omringd door lentebloemen bedwelmende geur…

ik kijk met mijn neus en zie geen steek die lichtblauwe vlek is de vrouw die voor me zorgt ik denk dat ik naast blijf maar soms ben ik haar kwijt - afgeleid door een spoor, een krul van geur eens liep ik zo rakelings langs een konijn dat ik niet zag - pas meters later bereikte me die streep en maakte ik rechtsomkeer…

als ik de natte aarde ruik en schuil klinkt plots een echo, roep van lang geleden een duif misschien of toch een wijze uil dan ga ik naar het bos, ben moegestreden de boom verstoot het blad, de aarde mij het spleen zal ik waarschijnlijk niet ontspringen de herfst met al zijn geuren voelt dichtbij toch zal ik van zijn kleuren blijven zingen…

het fluistert in jouw wereld vraag ik mij stil af mijn hoofd waait tijd rond zijn verleden lijm momenten uit een breuk geuren bloemen aan de poorten staan wij schreeuwend over het land bruggen zetten jou aan de overkant en ik dwaal in 't onbekende Uit 'Onzin ... of niet'…

De wind doet het zaait onrust in de geuren van mijn tuin je zou zeggen een nieuwe opwelling een soort van opschudding…

in de late lentelucht vond ik je terug tedere geur van beginnen prikkelt mijn zinnen laat me leven lila kleur ik de sterren zilver de maan stormachtige stromen nu tot rust gekomen laat me dromen laat me gaan…

liefde geurt naar overgave wanneer mijn kleinkind met haar vingers tekent over mijn gezicht jij bent de liefste aardser dan aarde rook de liefde toen ik door het stof het eindige met jou kon zien en wij dat aan elkaar beleefden…

Geuren te snuiven meer dan een polychromie wat een reliëf…

Een geurvreter Is in principe een alleseter Geen enkele geur Heeft er zijn voorkeur Hoe geuriger, des te beter. Ruikt u ergens een vreemde geur, Bel dan de geurvreteradviseur.…

Daarbuiten was herfst een mengsel van kruiden iets van rozijnen een rode wijn het kon onmogelijk een geur van nog zomer zijn…

nooit gaat het opeens eerder waren er al tekenen te zien paddenstoelen, veel in tal op rottende resten elfenbankjes sieren boomstronken de geur is kruidiger hertenhoefjes haasten zich naar beschuttende struiken steeds meer bladeren op het smalle bospad waar mijn voeten treden…

Een westerling is honderd Arabieren waard of duizend Afrikanen Dat is de prijs op de wereldmarkt voor nieuws gedrenkt in tranen Wij rouwen zoals het hoort voor mensen van onze soort en tonen eensgezind welk onheil ons verbindt Hijsen halfstok de driekleur met een kwezelige geur…

De najaarslucht is van gehinnik zwanger: Daar komt de Sint weer in zijn soepgewaad. Zijn lange baard wordt alle jaren langer, Die sleept vandaag of morgen over straat. Want geen van zijn dienstwillige consorten Verstout zich het gevaarte in te korten, Behalve als de schimmel er op staat.…

langs de rand van oost dwalend door mistvelden van verleden leggen we bloemen in vorm van kwetsbaarheid pak jij mijn hand vol vertrouwen en laat ik me door je leiden meanderend door stegen van oud bladeren de rode beuken toekomst langs feeërieke zoete geuren van heliotroop en lonicera betoverend als de vrouwelijke…

Achter het glas toont de onderwaterwereld betoverend moois…

nacht met volle maan krachtig en betoverend een wens geboren…

Lieftallig zei je: ik kom je ontvoeren Ik dacht, die man is ernstig over zijn toeren. Me eindelijk verlossen van die benauwende sleur Ik had zo mijn bedenking van, die stelt me weer teleur. Tevens me koesteren als een prinsesje, een droom Je maakte dat waar, zonder schroom. Perplex stond ik uit pure verbazing Ik kreeg een prachtige sprookjesring…

Ze keek naar me alsof ze mij tot in het diepst van mijn ziel kon doorgronden en die vrouwen vind ik best een beetje eng, normaliter, maar zij deed het liefdevol. Door de sneeuw gleed ik bijna uit, maar als een stoïcijns ridder fietste ik door de zwarte smurrie feilloos verder, langs een debiele zigzagversperring richting mijn veilige vesting…

Daar fluistert de wind niet om de toppen eerder plaagt of jaagt ze onheilspellend ruik je bijna de oerzee lopend over oude bodem imponerend Dolomiet klauterend over smalle richels van gemineraliseerd koraal Dit imponerend landschap van onwerkelijke schoonheid vaak gestreeld door ragfijne flarden mist die vanuit het niets grillige…

Wij gingen samen, verlangens verbergend Nog niet beleden, niet meer geheim, Los van elkander, toch gedurig Toenaadring zoekend - uit de wijde Onzekerheid ontstond geen vurige Plotslinge ontroering die ons bevrijdde; Ingenomen bij 't gaan in de nevel Door een vege betovering Die onvervuld bleef en overging In een verzwegen, verbeten…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…