Alle inzendingen over gevoelens OR harken OR tuinman

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

omdat de ziel ons reeds nieuwe verwachtingen toebedeeld wenen we niet om hartverscheurend tenietgaan maar harken het met handen herleid tot plicht onder prille opbloei…

omdat de ziel ons reeds nieuwe verwachtingen toebedeelt wenen we niet om hartverscheurend tenietgaan maar harken het met handen herleid tot plicht onder prille opbloei…

Een deftige dame uit Deventer Wilde in haar tuin een zevenster Zij riep haar tuinman Kom zo snel als 't kan Even later was de vent er…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

de bank laten hun benen bungelen en ik hark de paden, de vogels zingen het lied van het begin, het oude, oude lied…

die steen is mijn moeder niet die steen is niet mijn pa verweerd en hard en koud ik hark en plant verdriet alweer opnieuw verweesd keer ik terug naar het leven…

drie buizerds zweefden boven de tuin ze floten naar elkaar de oude tuinman floot blij terug mag ik bij je zweven addee…

En toen op een dag kwam de tuinman met in zijn handen een grote schaar, daarmee knipte hij 'n stuk van de takken en 't boompje voelde zich verdrietig en naar. Hij kon het maar niet begrijpen hij was juist zo mooi en gezond, en nu was de tuinman gekomen en lagen al zijn takken op de grond.…

Op een veld met duizend bloemen wordt zelfs de beste tuinman ziende blindt, als hij er één de mooiste van moet noemen omdat hij ze alle prachtig vindt. Maar moest ik kiezen uit duizend vrouwen dan was dat geen enkel punt voor mij, ik koos de vrouw waarvan ik altijd heb gehouwen en wie zou dat anders zijn dan jou.…

Een tuinman uit het West-Vlaamse Zevecoten draagt een chic kostuum van Dries Van Noten, voor Dries werd het wat te groot na zijn dieet van volkorenbrood, maar voor zijn hovenier zit het echt als gegoten ……

Iets met nieuw wielrennen... Wisseling van decor... Iets met de rekening... Met terugbetaald... Elke rit weer worden Cyclotouristische Kreten als deze Als mantra's herhaald Wat de bedoeling is? Dat 't gemeengoed wordt? Laat me niet lachen, zeg! Heeft toch geen zin! Al dat gekunstelde Maartenducrotjargon Ram je d'r zelfs Met een…

gewapend met hark gaat hij de strijd aan met een dennenappel langzaam ademt tijd aan hen voorbij of toch achter de vrouw in de rolstoel pronkt het graf van een meisje zij werd slechts twee jaar…

Mijn grote man. Het feest is zijn toneel. Op brede voeten staat hij voor de wereld te zien. Besneeuwt de nacht met rook, zweet zich uit, zetelt wijdbeens en viert zijn geslacht. Thuis het tweede bedrijf. Het lijf moet hard gedoucht, alcohol gewassen afgewerkt. Al het water verdrinkt in hem. Grote woorden galmen langs het open gordijn. Ik…

Met aandacht hebben we onze stoel geplaatst. Twee stoelen. Er was geadverteerd: hier uitzicht op het niets. En inderdaad: blauwogig en breedzwijgend glimpte het ons toe. Niets. We wisten er niks over te zeggen. Voor en om het niets: een hek. Pas op! zegt het hek. Niet passeren, niet proberen aan te raken. Alleen zitten, kijken. Straks breekt…

De afstand tot de stoeprand schatten moet met bril. In de stad zie ik te veel om scherp te stellen. Ik vouw mijn koker open, draag ongeslepen zonneglas. Geen etalagepop die mij nog aanspreken zal. Op zijn best sta ik op een leeg perron. Nu al dagen: tussen twee auto's in. Geluidloos rinkelt alarmlicht. Lieke zegt van pillen staan je ogen…

's Nachts woon ik zelden waar mijn bed staat. Het licht uit reis ik af langs straten vol van kinderkamers. Mijn moeder wacht nog altijd aan een doorgangsweg, mijn vader in de boerderij. Mijn baas krijgt een bureau in het poppenhuis. Later ontmoet ik minnaars in een hut onder de tafel. Wij spelen tot het donker wordt, dan sta ik op uit een slaapzak…

Er is een drijvende wereld tegen het licht in bewegende wezens. Kijk ik naar rechts dan reizen ze mee, de bocht om tot ik naar links daar zijn ze weer. Met mijn ogen maak ik kindertekeningen, herschep mijn erfenis. Verder is er niks. De grote doos met foto's, toestellen, zakken vol met vieze lappen weggegooid. De roze klaproos op de theezeef…

Liekes huis ruikt naar appelen. Mijn huis zal ook ergens naar ruiken. Niet naar appelen. Dan had ik geen verschil gemerkt. Appelen ruiken lekker, maar bepaald bezoek niet. Daarna moet ik luchten. Mijn huis moet ook ergens naar ruiken. Daarvoor moet ik speciaal een week weg. En weer terugkomen. Als ik de bank van Lieke krijg, ruikt…

Eerst hebben we haar opgehaald. Dat had niet gehoeven, deed ze met lauwe schouders door ons heen. Nu zij aan tafel, herfst onder haar ogen, merk ik, ver weg van de leuning van de stoel van de man, dat ik plotseling liplezen kan. Ze zegt ik zal blij zijn de dag dat ik mijn ogen sluit en jij hebt dat zo gemaakt, lezen wij erachteraan…

Vermoedelijk was het zoiets als 'shit'. Of 'hé'. Je vader zegt vaak 'hé, hé' op een manier die jij goed na kunt doen, met een vraag erin, die me passend lijkt als je een sloot in rijdt. Of 'ho'. De auto was tenslotte maar geleend. Je lijkt me ook wel iemand die al jaren had gefantaseerd hoe het moment suprême zou zijn. Die uitspraken…

Is hij er nog? Hij is er nog. Ik ga even niet meer praten, zegt hij. Elke stap lijkt nu de laatste. Het nieuw infuus, de ogen gesloten, de ogen open. Hij mompelt dat hij even niets meer zegt. Elk moment lijkt definitief. Misschien blijft hij, blijven wij, voor altijd hier. Is hij er nog? Hij ademt uit, is stil en ademt dan weer in. Hij is er…

Van min zes ben ik naar min vier gegaan. Dat baart me zorgen. Als ik zo doorga is alles straks, op mijn oude dag, scherp omlijnd. Dat kan niet goed zijn. In de huidige constellatie weet ik bijvoorbeeld wel dat er een stoep is, maar niet waar die begint. Dus ik kan jou wel zien, maar niet wie je bent. 's Avonds zet ik mijn bril af en maak de…

De dood van de tuinman was heel terecht; een oude vete werd nu eindelijk beslecht, zodat de rozen in hun paradijs'lijk hof, zouden kunnen getuigen van Gods' lof, als hun zoete geur ten lange leste niet alles voor het gerecht doet verpesten.…

Mijn gedachten harken de duisternis bijeen In de groeven landt mijn spleen Een dag opent traag zijn luiken Mijn tuin aan ideeën netjes geschoffeld Angsten, onzekerheden weggemoffeld Een frisse herfstgeur dringt zich op…

Het leven valt me zwaar dag in, dag uit het bewerken van deze lap grond Met schop hark en riek de korrel en de kluit Het zaaien en het oogsten bij zonneschijn en regen Het zijn mensenhanden die de zwaarte wegen: van boer te zijn.…

Coma was ceremonieel protocolleerde zonder enige waarschuwing vooraf Gestokte adem uiteindelijk dan toch gedefibrilleerd De koning spinde daarop garen dat van lieverlee werd ingezet Natuurlijk niet het garen, maar de prik die voor verstomming heeft gezorgd…