Alle inzendingen over geween

En zal dit leven mij dan buitenwerpen, En zal ik, met mijn eigen nood alleen, Mij zelf verteren in de ijdle, scherpe Knel van mijn trots, de smaad van mijn geween, En heeft de lucht zich voor mijn ziel gesloten, En heeft de stad zich voor mij toegedaan, Draag ik de kneuzing van wie werd verstoten Uit de gemeenschap der vertrouwde pâen…

de dagen dragen alleen nog nachten en ik zie geen ommekeer… gebed kan het verdriet verzachten al zit ik het liefst in stil geween.…

ik zag in jouw getekend gezicht ook de warmte die sprak,, aldoor de jaren heen verspreid over ieder die echt naar je keek en op je ziel was gericht ik zag ook de schreeuw doorheen een lach of het stil geween, je was krachtig en tegelijk weerloos week maar sterk was 't licht dat sprak als je getuigde, niet altijd in woorden te…

Ik knikte, voelde geen medelijden, geen tranen, geen geween Ik voelde vooral geluk en sprak zo zoet als lief ter afsluiting “Veel genoegen!”…

de dagen dragen alleen nog nachten en ver vooruit zie ik geen ommekeer gebed kan het verdriet verzachten al zit ik het liefst in een stil geween nog bind ik mij aan herinneringen die moeizaam zwerven door mijn hart van mooie dagen die te vlug vergingen en nu lange uren vullen vol van smart de pijn die niet wil verzwinden schrijf ik in droeve…

Jij wacht op me in troostende hoeken, waarin ik kan schuilen met mijn geween. Jij bent een stralend licht, een ruiker bloemen, een hand in een hand, een krachtige band.…

Een walm propt zich vol met verstikkend zwart geween. Letters zinken voor eeuwig weg onder mijn zware kleed. Geen rivier kan het razende vuur tot eindeloos schreien dwingen. Enkel de doodgraver kan de onbegraven kreten horen binnendringen. Stuiptrekkend stroomt het bloed langs beide kanten.…

mijn afgehakte handen eens zo als schenkende schalen verdwaalden in brandend zand ja, het was nog enkel dralen langs verlaten hemelranden met verkleurde regenbogen omrand toch blijkt het na verloop van tijd de schil naar groeiend inzicht ijler dan voorheen ik zeg niet dat het mij nu verlicht het is nog even, zo weet ik, een tijdsgebonden geween…

Apollo negeerde z'n liefje's geween, telde de korrels in haar hand bijeen, houwde de ouderdomslast uit graniet; met het jaar hield ze de gezondheid niet. 't Minste uit het voorbije leven paart zich aan het allermooiste streven. Een nieuw begin is bij het hoogste bod met lof voor elke zelfbenoemde god.…

Laat rustig mij in ‘t duister liggen en stil mij met mezelf alleen de liefde moet ik tweemaal buigen met wierook wijn en zacht geween Kom alsjeblieft niet hier terug blijf eindelijk voor altijd weg ’Tot nimmer meer’ klinkt nooit te vlug al wil ik niet dat jij ’t ooit zegt Slechts deze nacht die mij verlicht heb ‘k nodig en ook de kleur…

gedraagt als een dief in de nacht en inzicht wordt meegenomen als diepgang wordt gevraagd maar de geest ongrijpbaar wordt geacht; als door een troebele leegte lijkt belaagd vaker dan ik nachten leen ontgaan mij de raakvlakken op de cirkel om me heen het lijken zwarte wakken die het denken laten steken waar bloemen buigen voor geween…

groeven graven nog dieper de vlakte lijkt zich al uitgespreid terwijl zijn wereld immens oogt zie je zijn stervend spiegelbeeld dat aan de liefde heeft gezoogd en met splinters heeft gedeeld het glas is nader dan de mist als gedachten denken door de eeuwigheid heen steeds meer zal zijn ziel wenken en daarna, veel later rusten zonder geween…

O, lief, berg aan uw borst mijn bleke wang En span uw armen veilig om mij heen: Hoort ge zó in mijn ziel dat zacht geween Om dingen die daar stierven al zo lang? Hoort ge zó zuchten om een leed-verleên Mijn smarte-spoken?....…

Maar toen als tuinman Hij je plots verscheen nadat de dood Hem niet voorgoed had meegenomen en jij doorheen je tranen en geween Hem niet herkende daar tussen de bomen, toen noemde Hij jouw naam – de angst verdween. ‘Houd Mij niet vast. De Helper moet nog komen.’…

Geloven doe ik niets als slechts in mijns Diepst-innerlijke voelens Algemeenheid, Die niet voor niets zo jammerlijk weg heen zijt In eignen Zijn's, door niets aantastbare Eenheid, Maar boven alles in God-zelf, die Zijns Al-oppermachtiglijkste Wils geween leit In dit arm kind, dat niets dan iets heel reins Bedoelt tegenover al die…

dief van vriendschap... liefde... allebei de jongen klopte op de deur en riep toen zacht haar naam de deur bleef dicht maar haar gezicht zag hij door het raam het meisje vocht haar tranen weg en zocht zijn ogen op en toen hij voelde wat zij bedoelde zag zij zijn rode kop sindsdien is zij haar “broer” echt kwijt maar nu geen geween…

Vrede, spreid gij uw zachte vleugels Over de donkere aarde heen - Over de moeden en de gewonden, Over de duizenden, die verzwonden, Over al de snikkende monden, Die verbleekt zijn van geween!…

(Zonder)geween Continenten vloeien samen Verloren. Geen. Wereld. Delen. Burgers. Respect alleen Hulp voor behoeftigen Verloren. Geen. Umoja. Swahili. Eenwording hier Samen. Tezamen Beide trots. Beide fier Yele. Binnenstebuiten. Wij mogen niet falen Samen de Millennium Ontwikkelingsdoelen In 2015 halen!…

Zijn tandeloze mond zal, eenmaal, tanden moeten; 't zal woorden spreken; 't zal, 't zoet wichtje, eens, wel ontzoeten; 't zal wakker worden, en, gewassen, meer als eens, zijn ogen wassen, naast de bronnen des geweens.…

Ik vang je signalen op, geween en wanhoop, valse trots en schijn, EENZAAMHEID vooral, ik ben je pispaal, je boksbal niet meer, straal eerst maar eens wat echte liefde door.…

Maar toen als tuinman Hij je plots verscheen nadat de dood Hem niet voorgoed had meegenomen en jij doorheen je tranen en geween Hem niet herkende daar tussen de bomen, toen noemde Hij jouw naam – de angst verdween. ‘Houd Mij niet vast. De Helper moet nog komen.’ Stemmige Paasdagen aan iedereen !…

In starren nacht lag de woestijn van 't leven, En strekte ver zich in de somb're tijd, Daar was geween en wanhoop, moord en strijd, En boven kwam een zware bloedwolk zweven.…

Er is soms veel te klagen en veel geween Dat de Heer sterkte en kracht moge geven Ga dan niet alleen door dit aardse leven Maar ga steeds weer naar Jezus heen.…

Vrede spreid gij uw zachte vleugels Over de donkere aarde heen - Over de moede en de gewonden, Over de duizenden, die verzwonden, Over al de snikkende monden, Die verbleekt zijn van geween!…

we zullen onze letters niet tevergeefs strooien in de wind ook al zinken we in een poel van zuchten en geween waar meedogenloosheid heerst de liefde uit het hart gebannen de kosmos gericht op goud en goed het hart bloedde doet met kinderen ondervoed van warme troost voor hun gemoed ons oog in zuchten naar omhoog vasthouden…

Je ontsnapt in vergeten voelen, maar hoe erg je ook probeert je ziel verhardt zich met ieder geween, je wordt meer en meer in jezelf gekeerd. Je schrikt van je eigen verstarde blik, die nooit meer lijkt te helen. Misschien is het verleden wel in je ogen te lezen. Je tracht alles te verdringen in sluimerende jaren.…

De steen wordt gebroken, Des Dichters vriendschap en zijn droef geween Zijn sterker dan het ijzer en de steen. ------------------------------------------------- vromen-vroom: flink, dapper, rechtschapen, braaf…

Daar zal geween zijn en trammengeknars.…

Onze hulp is van de Heer alleen Die niet doet naar onze ongerechtigheden En horen wil naar ons klagen en geween Hij leeft met ons mee in alle omstandigheden. Ons leven is en blijft in handen van God Een troost, dat Hij ons leidt van dag tot dag We mogen weten: Hij is begaan met ons lot God onze Heer, zij geloofd met diep ontzag.…

sloop alle muren om je heen laat de zon weer in je hart geen plaats voor tranen of geween een blij gevoel, een nieuwe start laat me nu toch niet alleen neem me nog eens stevig vast laat me voelen dat je leeft kom naar buiten,uit die kast reik me toch jouw hand laat me terug in je leven komen ik neem je mee naar een wit strand vol muziek…