225 resultaten.
Lachen en Schreien.
poëzie
3.0 met 3 stemmen 619 Ik wenste dat mij mocht gebeuren,
Nu en voortaan, -
Heel goed te zijn voor hen, die treuren,
Nu en voortaan.
Want als ik blijf behou'en
Gezang en de vreugd daarvan, -
Dan weet ik, dat ik al wie rouwen
Oneindig troosten kan.
Want al mijn zangen in mij
Zijn boodschappers van vreugd:
Zij dragen goede tijdingen,
En hemelse verblijdingen…
WAAN
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.993 Toen bracht mijn gids mij in een stille tuin,
Met donkre lanen, kronklend over 't gras,
En bloemen bloeiden tussen 't struikgewas,
En gouden vruchten sierden kruin bij kruin.
Ik plukte een schone bloem, doch eer zij was
Gebroken van haar stengel, werd zij bruin.…
GROTTE PRÉHISTORIQUE
snelsonnet
3.0 met 22 stemmen 1.477 De gids wijst met een “on-ne-sait-pas...” naar
inscripties van het volk der Cro-Magnon,
mysterie dat men nimmer duiden kon,
en toch zijn de symbolen zonneklaar.
De eeuwenoude boodschap die men leest
onthult dat Killroy hier óók is geweest.…
Babybattle
snelsonnet
2.0 met 11 stemmen 1.176 Nu brengt de VARA-gids een T-shirt uit
Dat oproept om die baby te bevrijden
Uit dat Big Brother-huis. Een vrijheidsstrijden
Dat stiekem op een strijd met Talpa duidt
Zo blijkt dus hoe het woord 'moraliseren'
Een synoniem wordt voor 'beconcurreren'…
Knagen aan knaagdieren
snelsonnet
2.0 met 11 stemmen 706 Nu moet de snackbar weer verdwijnen
Bij scholen, uit arme wijken
In ruil voor de warme lijken
Van ratten (da's goed voor het lijnen)
De nieuwe gids van Michelin:
'Een patatje rat gaat er wel ìn'…
Een dolende gids
poëzie
4.0 met 7 stemmen 2.346 En stelt zich de Oude, ervaren Gids
Weer welgemoed aan 's dichtkunst's spits!…
Gevederde gids
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 140 zwaluwen vergezellen
wijzen hooglijk de weg
't vroege ochtendblauw
hun theater reikt
tot in het oneindige
waar de nacht stilletjes
de morgen kust…
De gids is de weg
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 290 Met zijn private blutsen en builen
is heur oude leven haar dierbaar lief
Ze wil het voor de dood nog niet ruilen
Nu het door stramme vingers trager vliedt
Vrienden verdwijnen, winden waaien killer
Morgen verkleint en gisteren groeit
Het grote huis wordt solidair stiller
Nu de boom des levens minder bloeit
De dingen die ooit weelderig tierden…
gouden gids
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 50 in het tijdperk dat afstand vraagt
kan toorn snelle vuren stoken
met de boosheid van mensen
die met ellenbogen schreeuwend
de veiligheid van anderen roven
het vertrouwen grof misbruikend
dat niet het recht van de sterkste
op de zwakkeren voorrang heeft
is beslist de betere gouden gids
de koninklijke kalmte en overgave
als leidraad voor het…
Twijfelaar
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 918 Lopend op de weg van mijn verleden
omdat ik geen andere houvast kan vinden voor dit moment
waar ik omkijk en zie hoe mijn sporen verdwijnen
ooit gemaakt als handleiding en gids voor het heden
voel ik twee wegen, door elkaar,
de toekomst vecht met het verleden.…
stadswandeling
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 272 laat me
deze stad
ontdekken
het dier en de god
in jou
ik heb geen zin meer
om op andere verbindingen te wachten
of te buigen voor de verkeersborden
alom
laat me
ons
ontdekken
ga met me mee op reis
en gids nog wat
dan vinden we vast
de weg terug…
Overwinnaar
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.015 (voor Andre Gide)
Hij droeg een paarse cape en verder niets,
met in zijn rechterhand een gouden wandelstok,
zijn rode ogen keken naar de donkere mannen,
die roeiden met al hun krachten. Hij genoot
van hun glimmende lichamen en eindelijk
was de herinnering aan zijn geschriften verdwenen.…
Ook ik ben omstreeks 't midden mijner dagen
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.702 Mij leidt geen gids, als het eigen gemoed,
mij schoort geen steun, dan d'enk'le trouwe handen
die mij opbeuren als de kracht bezwijkt;
mij sterkt geen afgezant uit beet're landen
dan soms het ruisen, als een vleugel doet,
van zachte hoop die langs mijn wangen strijkt.…
Onze levensreis
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 143 Het einddoel van onze reis is naar God
Hij blijft onze Gids op ons levenspad
Ook wanneer het soms eens tegenzat
Was Hij steeds betrokkenbij ons lot.…
De horzel van mijn onrust drijft mij voort
poëzie
4.0 met 2 stemmen 356 De horzel van mijn onrust drijft mij voort,
Zodat ik nooit mijn vrede weer kan vinden.
Wil stil ik dromen in den geur der linden,
Verledengeur, die teder nog bekoort,
Zoo toornt de horzel en zijn angel boort
Mij in de keel, tot tranen mij verblinden
En 'k zwervend weer moet zoeken wie mij minden
Zoo drijft de horzel mij van oord tot oord…
Het verzonken eiland
poëzie
5.0 met 2 stemmen 2.908 Het lag voorheen - een paradijs -
afzijds en ver van 't vasteland,
verloren onder hemelen hoog,
besloten tussen 't witte strand,
Een bloeiend eiland, dat het hart
zich koos tot énige toeverlaat,
een tuin waar veilig en vertrouwd
het kleine leven gaat.
En het verhaal zegt, dat eenmaal
een ziel die zwierf van kust naar kust,
een mens ten…
O Rijn
poëzie
3.0 met 3 stemmen 857 O Rijn, die ik zo dikwerf heb aanschouwd,
Hoe dierbaar zijt gij steeds voor mij gebleven,
Ik was met u als met geen stroom vertrouwd,
En blij was ik als kind bij u te leven.
Gelijk daarginds de landelijke dreven,
De paden over heide en door het woud,
Zo hebt ook gij verrijkt mijn kinderleven
Met tal van vreugden, die ik nog behoud.…
Wiegelied
poëzie
4.0 met 1 stemmen 394 Zweeft neer, weeft rond, o dromen,
weeft mijn arm hart in slaap.
Ruist zacht, ruist droef, mijn bomen,
ruist, gij, mijn smart in slaap...
In uw schaduw strek ik
mij neer in de kille lucht.
Mijn armen, mijn armen rek ik
tot haar, die mij is ontvlucht...
Ruist zacht, ruist droef, mijn bomen,
ruist, gij, mijn smart in slaap.
Zweeft neer…
Mei
poëzie
4.0 met 3 stemmen 639 Nu juichen de vogels met vrolijk gefluit
Om het lentewonder,
En boven de bomen, met donker geluid,
Gromt de verre donder.
Ik ruik al seringen - een geitje blaat
En de dromers dolen.
Een venter roemt, langs de grauwe straat,
Zijn mooie violen.
Een kindje springt touwtje, met blij gezicht,
In haar rozeklêeren.
De bomen verroeren hun twijgen…
Oktobervijver.
poëzie
3.0 met 2 stemmen 494 Zijn 't waterleeljen door de wind bewogen?
Zijn 't blanke bloemen van magnolia?
Of pluimen wit, de vleugelen ontvlogen
Van vlottende engle' in blauwe hemelwâ?
Zijn 't vlokken sneeuw uit puur-azuren hoogen
Oktoberhemel, kondende ongenâ
Van wufte koning Herfst en wordt nu logen
't Beloofde heil, dat leek mijn hoop zó na?
Op 't…
Oktober-rozenknop.
poëzie
3.0 met 3 stemmen 367 De rozen bloze' in 't broze oktoberblauw
En aadmen vrolijk hoop- en zomergeuren.
Eén knop alleen voorvoelt het herfstgebeuren
En wil niet bloeie' in najaars tranendauw.
Die bloem voorvoelt, in pronk van bonte kleuren
Vermomd, verborgen, zwarten bomenrouw,
In vleiend zoeltje, zoenend zonnelauw,
Kil-wrede wind, die ruw haar zal verscheuren…
Jonge moeder.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 594 ‘Hoe vreemd, dat mij gegeven is,
wat niet mijn eigen leven is,
maar sluimerend in het mijne hing,
en ging,
en brak de draad,
en wezen wou in eigen staat’.
‘Ik ben nog moe...
heb ik geleden?
of is een droom uit mij gegleden?...
Ik doe mijn ogen dicht
en ben tevreden,
en mijn gedachten en mijn lijf zijn licht’.
‘Is dit nu barensnood…
De Gek
gedicht
4.0 met 6 stemmen 8.192 Ze hadden hem weer nageschreeuwd,
Met stenen en met vuil gesmeten.
Zijn ogen in het wit gezicht
Waren twee doffe, weggezonken spleten.
Hij liep gedoken als een moede vogel
Langs de haven, waar de vissers stonden.
Daar schuw voorbij. Voor hem lag grauw en wijd
De zee en fluisterde als uit duizend monden.
Hij hief het hoofd en leek…
Een liedje voor Rosinde.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 228 Blonde Rosinde, ziet ge niet
Hoe de zon haar pijltjes schiet
Door de groene linde?
Geloof me, 't is op jou gemunt....
Zonnetje, zonnetje, och, je kunt
Tòch haar hart niet vinden.
'k Heb er al jaren naar gezocht,
Heel wat uurtjes doorgebrocht
Onder de groene linde.
Als er de maan scheen bleek en koud,
Als er de zon scheen warm…
Blauwe ogen.
poëzie
2.0 met 13 stemmen 680 't Was blauw, niet het blauw van vergeet-mij-niet,
Bescheiden, zwijgend en bleek;
Ook niet het blauw van lobelia's,
Aan d' oever der rustige beek.
't Was ook niet het blauw van de zomerlucht,
Schoon dit van de hemel vertelt,
Zelfs niet van de lucht in het meer weerkaatst,
Waar 't zacht in de golven versmelt.
't Was vreemder…
Ilonka zingt.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 239 ‘Een jonge vrouw gaat uit
over de bloeiende steppen, in mei,
zij is trots en mooi,
zij is mooier dan alle anderen,
zij zwaait de zweep naar het logge paard
en de grote, piepende wielen
gaan sneller
over het wassend kruid...
Waar gaat ze heen? -
Ze lacht naar de horizon
en ziet niet om naar het dorp,
daar zijn de huizen weinig en…
Witte bloemen.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 869 Maak schemer van licht in deez' donkre stonde,
Gij kindren der Meie!
Wil begeleien
Wat in levens Meie wordt weggezonden....
Ik heb gekozen
Rozen,
Heel blanke
Bloemen der Meie,
Die lichtend stonden,
Met teder schijnen,
In 't dag verdwijnen.
De plek is zonloos, waar wijlen zullen
De jonge leden van ziel verlaten…
Duet
poëzie
3.0 met 4 stemmen 389 Zij zongen te samen duetten
In 't naderend schemeruur,
Zij, grilligste der brunetten,
Hij, vol van poëtisch vuur.
Zij zongen: ‘Ich wollt' meine Liebe’;
Zij zongen van liefde's verdriet,
Van liefde's vreugden en weelden,
Zij zongen ook Fauré's lied:
‘Saluez! c'est l'amour qui passe!
Saluez, saluez! c'est l'amour!’…
Meeuwen.
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.354 Tussen zilveren zee en avondgrijze lucht,
Laag rondend in egaal gewolk, dun uitgestreken,
De sneeuwen meeuwen zweven, vrij in lange streken,
Drijven en wieken voort in lenig weke vlucht.
Midden in 't schaduw-ijl - dat aanwaast boven 't schuimen
Der zilvren golvenzee - fijnwazig, ijl gestroom
Uit zachte schaduwzee van nacht met maangedroom…
Dichter bij ons vandaan
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.781 Een krop in je keel
Omdat je weet
Wij zijn nu minder compleet
Jijzelf misschien ook
Je bent nodig
Op een andere plaats
Je keuze heeft respect
Maar ook verdriet
Wij missen ons geweten
In daad en woord
Dag gids, je bent nu
Dichter bij ons vandaan…